روان‌گسیختگی

• اسکیزوفرنی باعث روان پریشی می شود و با ناتوانی قابل توجهی همراه است و ممکن است همه زمینه های زندگی از جمله عملکرد فردی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی و شغلی را تحت تاثیر قرار دهد.
• انگ، تبعیض و نقض حقوق بشر در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی رایج است.
• بیش از دو نفر از هر سه نفر مبتلا به روان پریشی در جهان مراقبت های تخصصی بهداشت روانی دریافت نمی کنند.
• طیف وسیعی از گزینه های مراقبت موثر برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی وجود دارد و حداقل یک نفر از هر سه نفر مبتلا به اسکیزوفرنی قادر به بهبودی کامل خواهد بود.

علائم

اسکیزوفرنی با اختلالات قابل توجهی در نحوه درک واقعیت و تغییرات در رفتار مربوط به موارد زیر مشخص می شود:

• هذیان های مداوم: شخص باورهای ثابتی دارد که چیزی درست است، علیرغم شواهدی که خلاف آن را نشان می دهد.
• توهمات مداوم: فرد ممکن است چیزهایی را بشنود، بو کند، ببیند، لمس کند یا احساس کند که وجود ندارد.
• تجارب نفوذ، کنترل یا انفعال: تجربه ای که احساسات، تکانه ها، اعمال یا افکار شخص توسط خود او ایجاد نمی شود، در ذهن فرد قرار می گیرد یا توسط دیگران از ذهنش خارج می شود، یا اینکه افکارش برای دیگران پخش می شود.
• تفکر آشفته، که اغلب به عنوان گفتار درهم یا نامربوط مشاهده می شود.
• رفتار بسیار آشفته به عنوان مثال شخص کارهایی انجام می دهد که عجیب و غریب یا بی هدف به نظر می رسند، یا فرد واکنش های عاطفی غیرقابل پیش بینی یا نامناسبی دارد که در توانایی او برای سازماندهی رفتارشان اختلال ایجاد می کند.
• "علائم منفی" مانند گفتار بسیار محدود، تجربه محدود و بیان احساسات، ناتوانی در تجربه علاقه یا لذت، و کناره گیری اجتماعی. و/یا 
• تحریک شدید یا کند شدن حرکات، حفظ وضعیت های غیر معمول.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب در مهارت های شناختی یا فکری خود، مانند حافظه، توجه و حل مسئله، مشکلات مداومی را نیز تجربه می کنند.

حداقل یک سوم افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بهبود کامل علائم را تجربه می کنند (1). برخی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به طور دوره‌ای در طول زندگی خود بدتر شدن و بهبودی علائم را تجربه می‌کنند، برخی دیگر به مرور زمان علائم بدتر می‌شوند.

بزرگی و تاثیر

اسکیزوفرنی تقریباً 24 میلیون نفر یا 1 نفر از هر 300 نفر (0.32٪) در سراسر جهان را مبتلا می کند. این میزان در بین بزرگسالان 1 نفر از 222 نفر (45/0%) است (2). به اندازه بسیاری از اختلالات روانی دیگر رایج نیست. شروع آن اغلب در اواخر نوجوانی و دهه بیست است و در میان مردان زودتر از زنان اتفاق می افتد.

اسکیزوفرنی اغلب با پریشانی و آسیب قابل توجهی در زمینه های شخصی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی، شغلی و سایر زمینه های مهم زندگی همراه است.

احتمال مرگ زودرس افراد مبتلا به اسکیزوفرنی 2 تا 3 برابر بیشتر از جمعیت عادی است (3). این اغلب به دلیل بیماری های فیزیکی مانند بیماری های قلبی عروقی، متابولیک و عفونی است.

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب نقض حقوق بشر را هم در داخل موسسات بهداشت روان و هم در محیط های اجتماعی تجربه می کنند. انگ علیه افراد مبتلا به این عارضه شدید و گسترده است و باعث طرد اجتماعی می شود و بر روابط آنها با دیگران از جمله خانواده و دوستان تأثیر می گذارد. این به تبعیض کمک می کند که به نوبه خود می تواند دسترسی به مراقبت های بهداشتی عمومی، آموزش، مسکن و اشتغال را محدود کند. 

در مواقع اضطراری بشردوستانه و بهداشت عمومی، استرس و ترس شدید، شکست حمایت‌های اجتماعی، انزوا و اختلال در خدمات مراقبت‌های بهداشتی و عرضه دارو ممکن است رخ دهد. این تغییرات می تواند بر زندگی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی مانند تشدید علائم موجود تأثیر بگذارد. در مواقع اضطراری، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیش از دیگران در برابر نقض های مختلف حقوق بشر، از جمله بی توجهی، رها شدن، بی خانمانی، سوء استفاده و طرد شدن آسیب پذیر هستند.

علل اسکیزوفرنی

تحقیقات تنها یک علت اسکیزوفرنی را شناسایی نکرده است. تصور می شود که تعامل بین ژن ها و طیف وسیعی از عوامل محیطی ممکن است باعث اسکیزوفرنی شود. عوامل روانی اجتماعی نیز ممکن است بر شروع و سیر اسکیزوفرنی تأثیر بگذارد. استفاده زیاد از شاهدانه با افزایش خطر ابتلا به این اختلال همراه است.

خدمات

در حال حاضر، اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در سراسر جهان از مراقبت های بهداشت روانی برخوردار نیستند. تقریباً 50٪ از افراد در بیمارستان های روانی دارای تشخیص اسکیزوفرنی هستند (4). تنها 31.3 درصد از افراد مبتلا به روان پریشی مراقبت های تخصصی بهداشت روان دریافت می کنند (5). بیشتر منابع برای خدمات بهداشت روان به طور ناکارآمد برای مراقبت در بیمارستان های روانی هزینه می شود.

شواهد روشنی وجود دارد که نشان می‌دهد بیمارستان‌های روانی در ارائه مراقبت‌هایی که افراد مبتلا به بیماری‌های روانی به آن نیاز دارند مؤثر نیستند و به طور مرتب حقوق اولیه انسانی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی را نقض می‌کنند. تلاش برای انتقال مراقبت از موسسات سلامت روان به جامعه باید گسترش و تسریع شود. چنین تلاش هایی با توسعه طیف وسیعی از خدمات بهداشت روان مبتنی بر جامعه با کیفیت آغاز می شود. گزینه‌های مراقبت‌های بهداشت روان مبتنی بر جامعه شامل ادغام در مراقبت‌های اولیه بهداشتی و بیمارستانی عمومی، مراکز بهداشت روانی جامعه، مراکز روزانه، مسکن حمایت‌شده، و خدمات کمک‌رسانی برای حمایت در منزل است. مشارکت فرد مبتلا به اسکیزوفرنی، اعضای خانواده و جامعه گسترده تر در ارائه حمایت مهم است.