سکس تراپیست کیست؟

 

وقتی نگرانی جنسی دارید که ناشی از یک بیماری زمینه‌ای نیست، تلاش برای یافتن کمک برای آن ممکن است دلهره‌آور به نظر برسد. در بسیاری از این موارد، یک درمانگر جنسی می‌تواند کمک کند.

 

یک درمانگر جنسی با یک مربی جنسی یا مشاور جنسی یکسان نیست. همانطور که توسط انجمن آمریکایی مربیان، مشاوران و درمانگران جنسی توضیح داده شده است، سطوح مختلفی از آموزش و پرورش مورد نیاز است.

 

یک درمانگر جنسی یک متخصص سلامت روان دارای مجوز است که حداقل مدرک کارشناسی ارشد دارد و برای ارائه درمان باید مجوز داشته باشد. آنها می‌توانند یک مددکار اجتماعی، درمانگر ازدواج و خانواده یا روانشناس باشند، اما باید به عنوان یک درمانگر جنسی مجوز داشته باشند. 

 

برای اخذ گواهینامه، درمانگران به طور خاص برای ارزیابی، تشخیص و ارائه روان درمانی به افرادی که نگرانی‌های جنسی دارند که ناشی از تشخیص‌های پزشکی نیست، آموزش دیده‌اند.

 

 

اساساً، یک درمانگر جنسی می‌تواند به شناسایی الگوهای عاطفی یا ذهنی زیربنایی که باعث نگرانی‌های جنسی می‌شوند، مانند میل جنسی کم، مشکلات مربوط به برانگیختگی، مرزها یا رفتارهای نامناسب، احساسات مرتبط با هویت جنسیتی یا گرایش جنسی و موارد دیگر، کمک کند .

 

در طول جلسات درمانی، یک درمانگر جنسی ابزارها، تکنیک‌ها و استراتژی‌هایی را ارائه می‌دهد که به شما در غلبه بر موانع و بهبود رفاه جنسی‌تان کمک می‌کند. تمرکز درمان به نیازهای شما بستگی دارد.

 

 

چه کسانی ممکن است نیاز به مراجعه به درمانگر جنسی داشته باشند؟ 

هیچ نوع خاصی از افراد وجود ندارد که نیاز به مراجعه به یک درمانگر جنسی داشته باشند. هر کسی می‌تواند برای هرگونه مشکل جنسی که ممکن است تجربه کند، به یک درمانگر جنسی مراجعه کند.

 

هیچ مشکل یا اختلال جنسی کوچک یا بزرگی وجود ندارد. اگر احساس می‌کنید که باید در مورد یک مشکل جنسی که فکر می‌کنید ممکن است داشته باشید با یک درمانگر جنسی صحبت کنید، انجام این کار ضرری ندارد.

 

افراد در هر سن و جنسیتی می‌توانند از یک درمانگر جنسی کمک بگیرند. با این حال، برخی از مشکلات جنسی رایج وجود دارد که افراد معمولاً برای آنها به درمانگر جنسی مراجعه می‌کنند. برخی از آنها عبارتند از :

 

اضطراب:

 

• تجربه اضطراب در مورد فعالیت جنسی و عملکرد جنسی
• اضطراب در مورد تصویر بدن ، اندازه آلت تناسلی
• ترس از رابطه جنسی
• شرم جنسی، آسیب روحی

 

مشکلات برانگیختگی:

 

• ناتوانی در برانگیختگی یا ارگاسم در طول رابطه جنسی برای مردان و زنان
• میل جنسی کم یا عدم تطابق میل جنسی در زوجین
• اختلال در نعوظ
• درد در هنگام رابطه جنسی (مثلاً واژینیسموس)

 

مسائل مربوط به صمیمیت:

 

• بهبود ارتباط در مورد رابطه جنسی و صمیمیت
• مسائل مربوط به هویت جنسیتی یا گرایش جنسی
• مشکلات عاطفی و رابطه‌ای ناشی از مشکلات جنسی
• شفا از بی وفایی
• مقابله با بیماری‌های مقاربتی (STI)

 

آنچه در یک جلسه سکس تراپی انتظار می‌رود 

اگر به تازگی برای اولین جلسه درمانی خود ثبت نام کرده‌اید، کاملاً طبیعی است که کمی در مورد آن عصبی باشید. به اشتراک گذاشتن جزئیات زندگی جنسی خود با یک غریبه ممکن است ناراحت کننده به نظر برسد، اما با گذشت زمان، به روال عادی عادت خواهید کرد و امیدواریم در نهایت به راه حلی برای مشکل جنسی خود برسید.

 

شما می‌توانید به تنهایی یا با شریک زندگی خود به یک جلسه سکس تراپی بروید. هر جلسه با پیشرفت شما در مسیرتان با سکس تراپیست متفاوت خواهد بود.

 

گاهی اوقات آنها به شما کمک می‌کنند مهارت‌هایی را در خود ایجاد کنید که ارتباط عاطفی و جنسی شما را بهبود می‌بخشد تا صمیمیت سالم‌تری را ایجاد کنید. آنها ممکن است تکنیک‌های خاصی را به شما آموزش دهند که برانگیختگی و رضایت جنسی را بهبود می‌بخشد. در صورت نیاز، آنها اضطراب زمینه‌ای مربوط به سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی یا آسیب‌های جنسی را درمان می‌کنند. این بستگی به نیازهای شما دارد.

 

چگونه وقتی شریک زندگی‌تان دچار اختلال نعوظ (ED) می‌شود، واکنش نشان دهید؟

 

برای اینکه غافلگیر نشوید، در اینجا برخی از مواردی که ممکن است در یک جلسه سکس تراپی اتفاق بیفتد، آورده شده است: 

 

• ممکن است یاد بگیرید که در مورد زندگی جنسی خود بسیار رک و صریح باشید . برای تعیین علت اصلی مشکل شما، ممکن است لازم باشد که در مورد زندگی جنسی خود صریح باشید. این ممکن است بلافاصله اتفاق نیفتد و یک درمانگر جنسی ماهر شما را در هر جلسه به اشتراک خواهد گذاشت. 
• ممکن است از شما خواسته شود/الزاماً آزمایش‌هایی انجام دهید . یک درمانگر جنسی معمولاً برای کمک به شما در مورد مشکلات روانی، مجهزتر است. با این حال، در برخی موارد، وضعیت شما ممکن است جسمی باشد. اگر درمانگر شما مشکوک به مشکل جسمی شما باشد، ممکن است آزمایش‌های پزشکی خاصی را برای شما تجویز کند.
• ممکن است به شما تمرین‌های عملی داده شود تا در خانه امتحان کنید . یک جلسه سکس تراپی اغلب در اتاق درمان تمام نمی‌شود. ممکن است به شما تمرین‌هایی داده شود تا در خانه به تنهایی یا با شریک زندگی‌تان امتحان کنید. به عنوان مثال، اگر در برانگیختگی مشکل دارید، یک درمانگر ممکن است نکاتی را برای بهبود صمیمیت با شریک زندگی‌تان به شما ارائه دهد . 
• ممکن است شما به یک شریک جنسی جایگزین ارجاع داده شوید . درمانگر شما ممکن است در صورت لزوم، برای پشتیبانی بیشتر در درمان شما، یک جایگزین جنسی را به شما معرفی یا توصیه کند . این می‌تواند یک تجربه عملی‌تر و درگیرانه‌تر برای ایجاد سطح راحتی، اعتماد به نفس، مرزها و صمیمیت جنسی باشد.

آیا لابیاپلاستی همان ختنه است

 

تفاوت لابیاپلاستی با ختنه زنان چیست؟

لابیاپلاستی یک نوع عمل جراحی زیبایی است که با رضایت کامل بیمار و طبق شرایط پزشکی و امکانات کامل پزشکی و رعایت مسائل بهداشتی انجام می شود. در حالی که ختنه زنان باعث به وجود آمدن آسیب های زیاد به ناحیه تناسلی زنان و دختران به دلیل های غیرپزشکی و غلط انجام می شود.

این عمل توسط خانواده ها با افکار خرافی و غلط و معمولا بر روی کودکان با سنین پایین و بدون رضایت شخصی و به زور انجام می شود؛ و ختنه زنان هم از لحاظ پزشکی، اخلاقی و انسانی نیز غلط و اشتباه است و آسیب ها و خطرهای زیادی را بر روی سلامت افراد انجام می شود.

آیا لابیاپلاستی همان ختنه است یا نه؟

آیا لابیاپلاستی همان ختنه است یا نه؟ یکی از سوالاتی که شاید به ذهن افراد بیاید این سوال مهم است که آیا لابیاپلاستی همان ختنه در زنان است و چه تفاوتی دارند؟ در ادامه به این سوال مهم پاسخ می دهیم

عمل ختنه در زنان و دختران یک نوع عمل رایج بین برخی قبیله ها در دنیا است که در این عمل بخشی از کلیتوریس یا خود کلیتوریس به طور کامل و یا لابیاهای بیرونی و داخلی به صورت کامل و یا قسمتی از آن ها برداشته می شود و با این هدف انجام می شود که میل جنسی در رنان کم شود یا به طور کامل از بین برود.

همین طور که بخش زیادی از لابیاهای ناحیه تناسلی در طول این عمل برداشته می شود. در اصل این قبیله ها بر این باورند که با انجام دادن این عمل جراحی و آسیب های وارده بر ناحیه تناسلی و کم تر کردن حس جنسی زنان می توانند موجب حفظ کردن باکرگی و جلوگیری از انحرافات جنسی در آن ها شوند،

اما متاسفانه فلسفه انجام دادن این عمل کاملا غلط است و باعث به وجود آمدن مشکلات و عارضه های زیادی ناشی از این عمل در بدن دختران و زنان می شود.

تفاوت اصلی ختنه و لابیاپلاستی

تفاوت اصلی ختنه و لابیاپلاستی در این است که ختنه با اهداف غلط و خرافی و توسط افراد نابلد و غیر متخصص و تحت شرایط غیربهداشتی و غیراصولی و بدون رضایت شخص و به زور انجام می شود

اما عمل لابیاپلاستی با اهداف سلامتی و یا زیبایی شناسی با خواست و رضایت شخصی توسط پزشکان و جراحان زنان و با امکانات پیشزفته و در فضایی کاملا بهداشتی و با روش های اصولی و در بیشتر موارد به صورت سرپایی و با لیزر انجام می شود که افراد بعد از عمل احساس رضایت بخش و مناسبی را تجربه می کنند. به همین خاطر این نوع عمل ها را توسط متخصص های زنان و جراحان با تجربه انجام دهید.

 

 

آیا لابیاپلاستی همان ختنه است؟

متاسفانه در بعضی منطقه های کشور هنوز عمل ختنه زنان رایج است و قانونی برای جلوگیری از این عمل هنوز در نظر گرفته نشده است.

عمل لابیاپلاستی تفاوت زیادی با ختنه دارد، در عمل جراحی لابیاپلاستی پزشک جراح زیبایی فقط قسمتی از پوست اضافی ناحیه لابیاها را که به علت های اصلاح شکل وتقارن انجام می شود را جراحی می کند؛ اما در ختنه زتان علاوه بر این که لابیاهای مینور از میان برداشته می شود

بلکه تمامی قسمت کلیتوریس و بخشی از لابیاهای ماژور نیز برداشته می شود. عمل ختنه زنان باعث از بین رفتن شکل طبیعی ناحیه تماسلی می شود و حتی در برخی مواقع باعث مشکلات ناباروری و دردهای غیرطبیعی و زیاد موقع نزدیکی می شود. به همین خاطر عمل ختنه زنان و لابیاپلاستی اصلا با هم قابل مقایسه نیستند.

 

فرق ختنه در زنان با عمل لابیاپلاستی در چیست؟

برای ختنه کردن زنان، ناحیه کلیتوریس زنان را از بین می برند که در اصل یکی از حساس ترین و تحریک پذیرترین ناحیه های تناسلی زنان است به همین خاطر به علت های خرافاتی و غلط قصد دارند احساس لذت جنسی را در زنان و دختران از بین ببرند تا به اصطلاح و با عقاید غلط خود باعث حفظ پاکدامنی در زنان شوند

اما در عمل لابیاپلاستی فقط قسمتی از پوست های اضافی و غیرضروری روی لابیای مینور که بر روی ناحیه کلیتوریس قرار دارد که بودونبود آن ها فرقی در لذت جنسی زنان ندارد و فقط جنبه زیبایی شناسی و اصلاح شکل و تفارن می شود برداشته می شود عمل لابیاپلاستی به خاطر برداشتن پوست های اضافی اطراف کلیتوریس و ناحیه لابیای مینور برعکس ختنه کردن باعث زیاد شدن لذت جنسی و ارگاسم در زنان می شود.

 

 

آیا لابیاپلاستی همان ختنه است یا فرق دارد؟

برخی از افراد ممکن است عمل لابیاپلاستی را با ختنه زنان اشتباه بگیرند درحالی که این دو عمل بسیار با هم فرق دارند، ختنه زنان عملی غلط و خرافاتی است که به خاطر کاهش یافتن میل جنسی در آن ها انجام می شود که به سلامت ناحیه تناسلی و احساس جنسی و لذت آن ها آسیب های زیادی را وارد می کند

و همچنین علاوه بر این مشکل اساسی باعث بیماری ها و عفونت های مختلفی در ناحیه تناسلی زنان و مشکلات زیادی در عملکرد دستگاه تناسلی آن ها می شود

اما در عمل لابیاپلاستی هیچ گونه آسیبی به ناحیه تناسلی فرد وارد نمی شود و فقط تغییرات دلخواه فرد بر روی ناحیه اعمال می شود. در این عمل ظاهر ناحیه تناسلی بهبود می یابد و از این طریق باعث زیباتر شدن ناحیه تناسلی و زیاد شدن اعتماد به نفس در فرد می شود.

 

 

مراقبت های لازم بعد از عمل جراحی لابیاپلاستی

احتمالا لازم باشد که چند روز استراحت کنید و حدود چند ماه نیز طول می کشد تا پوست ناحیه کاملا ترمیم پیدا کرده و رو به بهبودی برود. در طی این مدت باید توصیه و مراقبت های پایین را رعایت کنید‌ این نکات به این ترتیب هستند:

ناحیه عمل شده را کاملا تمیز نگه دارید و مسائل بهداشتی را رعایت کنید تا دچار عفونت نشوید.

تا بهبودی کامل لباس های گشاد بپوشید تا از سایش آن ها با بدن پیشگیری کنید.

از نزدیکی کردن بعد از عمل حداقل تا دو ماه بعد خودداری کنید.

 

 

روانکاو کیست؟

 

برای اینکه تفاوت روانشناس با روانکاو را بدانید باید اول مفهوم هر دو رشته را درک کنید. روانشناسی را که به طور خلاصه توضیح دادیم. حالا نوبت این است که با روانکاو آشنا شویم. برای اولین بار روانکاوی توسط زیگموند فروید توسعه پیدا کرد و می‌توان گفت که پدر روانکاوی است.

 روانکاو نیز از دیگر متخصصان سلامت روان است که به بزرگسالان و در مواردی به کودکان کمک می‌کند تا از مشکلات‌شان رهایی یابند. روانکاوی یا سایکودینامیک تراپی شاخه‌ای از روانشناسی بالینی است که با گفتار درمانی عمیق و روانشناختی برای پیدا کردن ریشه‌های اصلی مشکل فرد که در گذشته بر روان وی اثر گذاشته‌اند و همچنین درمان اختلالات روانی و عاطفی فرد استفاده می‌شود. 

این کار توسط تکنیک‌های مختلفی انجام می‌گیرد تا افکار خودآگاه و ناخودآگاه گذشته و حال بررسی شوند. تفاوت روانشناس با روانکاو در این است که روانکاو تلاش می‌کند تا اختلالات رفتاری افراد که عمدتا از ذهن و احساسات ناشی می‌شوند را درمان کند.

 این را بدانید که لزوما فقط روانشناسان روانکاو نیستند. روانشناسان زمانی دست به دامن روش‌های روانکاوی می‌شوند که بیماران‌شان به درمان‌های پزشکی و روانشناسی سنتی پاسخ مثبتی نمی‌دهند.

در رویکرد روانشناس با روانکاو چه تفاوتی است؟

مهم‌ترین تفاوت روانشناس با روانکاو در رویکرد آن‌هاست. با اینکه رویکرد عملی هر دو یکسان است و هر دو بیمارانی را ویزیت می‌کنند و پرسش و پاسخ‌هایی انجام می‌دهند و راهکارهایی را به افراد توصیه می‌کنند اما در نوع سوالات و ارائه راه حل‌ها تفاوت‌هایی وجود دارد.

روانکاو سعی می‌کند با استفاده از ذهن ناخوداگاه افراد، احساسات سرکوب شده، تجربیات عمیق و فراموش شده را بازیابی کند. درک بهتر از ضمیر ناخوداگاه به بیماران کمک می‌کند تا بینش بهتری نسبت به محرک‌های درونی افکار و رفتارهایشان داشته باشند. 

در نتیجه سعی می‌کنند رفتارهای منفی و مخرب را کنار بگذارند. تفاوت روانشناس با روانکاو در این است که روانکاو به بیماران خود کمک می‌کند تا با ترس‌شان روبه‌رو شوند، بر افسردگی و اضطراب خود غلبه کنند و علائم بیماری روانی یا اختلال استرس بعد از سانحه را مدیریت کرده و از زندگی لذت بیشتری ببرند. اما روانشناسان از رفتار درمانی شناختی یا CBT استفاده می‌کنند اما برخی هم برای پیدا کردن علت مشکلات به وجود آمده، گذشته بیماران را جست و جو می‌کنند. 

روش CBT یکی از معتبرترین روش‌های درمانی مورد استفاده در کلینیک روانشناسی است. به این صورت که یک رویکرد آینده محور و مبتنی بر علم و استاندارد است و مقصودش حل مسائل مختلف است. این باور وجود دارد که افکار بیشتر از شرایط زندگی روی احساسات انسان‌ها تاثیر می‌گذارد، از همین رو اگر در طرز فکر تغییری ایجاد شود، انسان‌ها می‌توانند خوشحال‌تر باشند و با افسردگی و اضطراب خود مقابله کنند. 

تفاوت روانشناس با روانکاو در این است که روانکاو بیماران را بسیار پیچیده‌تر می‌بیند و سعی می‌کند به جای از بین بردن، احساسات پس از افسردگی و اضطراب را درک کند و راه حل بهتری در جهت سلامتی روانی و عاطفی به بیماران خود ارائه دهد. 

در واقع روانکاو در فعالیت خود، این مسئله را در نظر می‌گیرد که خودآگاه فقط یک تکه‌ی کوچکی از چیزی است که ما هستیم و اصل کاری همان ناخوداگاه است که با مسائل و مقاومت‌ها ارتباط دارد.

 

دسته بندی اهداف روانشناس و روانکاو

تقریبا می‌توان گفت که اهداف روانشناس و روانکاو بسیار گسترده و در عین حال شبیه به هم هستند. مهم‌ترین هدف هر دو تلاش برای بهتر شدن وضع زندگی مراجعین است که برای رسیدن به این مقصود، هر کدام از روش‌ها و تکنیک‌های متنوعی کمک می‌گیرند، به طوری که اگر بخواهیم دقیق‌تر نگاه کنیم، خواهیم دید که اهداف هر جلسه کاملا متفاوت از یکدیگر است.

در واقع نحوه کار یکی از موارد مهم تفاوت روانشناس با روانکاو است. روانشناس برای اینکه بتواند رفتارهای عاطفی و انسانی و اجتماعی و رفتار شناختی مراجعه کنندگان را درک کرده و بررسی کند از مصاحبه، پرسشنامه، ارزیابی عملکرد مغز، تست هوش و … کمک می‌گیرد و به مراجعه کنندگان خود اجازه می‌دهد تا درباره مسائلی که فکر آن‌ها درگیر کرده است صحبت کنند. 

روانشناسان بالینی برای شکل دادن طرز فکر بیمار برای زندگی و خودشان، از راهبردهای خاصی در زمان‌های ناگوار استفاده می‌کنند و سعی می‌کنند افکار منفی و غیر منطقی افراد را تغییر و یا از بین ببرند. همچنین توصیه‌هایی به منظور برقراری ارتباط با دیگران به روشی هوشمندانه‌تر و هدفمندتر دارند.

 تفاوت روانشناس با روانکاو این است که روانکاو، از طریق گفتگو به هر کسی که درباره افکار، رفتار و احساسات منفی و ناسالم رنج می‌برد کمک می‌کند. در واقع روانکاو در زمینه عدم بینش درباره خود، سوگ و فقدان، رابطه‌های ناموفق و شکست خورده، مشکلات هویتی، افکار خود شکن، اشکال در تصمیم گیری و قدرت انتخاب فعالیت می‌کند و با استفاده از تکنیک‌های مختلفی نظیر تداعی آزاد، تجزیه و تحلیل رویا و تعبیر خواب برای اشکار ساختن افکار ناخودآگاه، به مراجعه کنندگان خود کمک می‌کند.

5 باور غلط در رابطه با روانکاو

از آنجایی که روانکاوی توسط فروید که مدرک روانشناسی و روانپزشکی نداشت، ابداع و پایه گذاری شده است، باورهای غلط و نادرستی درباره این رشته ایجاد شده است. همچنین افراد اطلاعات بسیار کمی درباره روانکاوی و میزان پیچیده بودن فرایندهای آن دارند که همین باعث شکل گیری این باورهای غلط می‌شود.

مواردی به عنوان تفاوت روانشناس با روانکاو وجود دارد اما بدانید و آگاه باشید که تمام کلیشه‌هایی که درباره روانکاوی ایجاد شده‌اند، واقعی نیستند. با ما همراه باشید تا با 5 باور غلط درباره روانکاوی آشنا شوید.

1-با توجه به نظریه فروید و برخی گفته‌های وی، این احساس به وجود آمده است که نظریه و پروتکل درمانی روانکاوی بسیار جنسیت زده است. درواقع جمله معروف فروید که می‌گوید هیچ وقت نتوانستم ذهن یک زن را کامل متوجه شوم، باعث بروز این احساس در میان مردم شده است.

2-یکی از موارد تفاوت روانشناس با روانکاو این است که روانکاو بیشتر روی دوران کودکی افراد تمرکز می‌کند. دلیل این اتفاق هم این است که فروید در نظریه‌های خود توجه زیادی به کودکی افراد می‌کردو در نتیجه افراد فکر می‌کنند هر رفتار و نیازی که در ما ایجاد شده است، در دوران کودکی شکل یافته‌اند و امکانی برای تغییر یا اصلاح این رفتارها در بزرگسالی وجود ندارد. اما دلیل این اتفاق این است که فروید در دوران شغلی خود، به بررسی دوران کودکی پرداخته و دیگر فرصتی برای بررسی دوران بزرگسالی نداشت.

3-بسیاری تصور می‌کنند که روانکاوی علمی نیست و با روش‌های آزمایشگاهی قابل سنجش و ارزیابی نیست. با اینکه مواردی به عنوان تفاوت روانشناس با روانکاو وجود دارد اما هم روانشناسی و هم روانکاوی بخشی از علوم انسانی هستند و یک روش علمی در جهت بررسی و سنجش تجارب انسانی ناقص و ناکافی محسوب می‌شوند.

4-روانکاوی دانشی جدا از روانشناسی است و به عنوان یک رشته و دانشی مستقل و فراتر از روانشناسی است. این تصور بسیاری از افراد است اما باید گفت که این باور کاملا اشتباه است. فروید به وضوح در مصاحبه خود اعلام کرده بود که روانکاوی دانشی جدید و تازه برای درمان بیماری‌های روانی عصبی و بخشی از روانشناسی است.

5-اینکه تصور کنید تفاوت روانشناس با روانکاو در این است که روانکاوی فقط به تجزیه و تحلیل گذشته می‌پردازد و مسائل را فقط از دیدگاه جنسی بررسی می‌کند، کاملا نادرست است. درست است که روانکاو روی گذشته و مخصوصا کودکی فرد تمرکز می‌کند اما از مشکلات حال هم چشم پوشی نمی‌کند. این را به یاد داشته باشید که فروید تمرکز خاص بر روی مسائل جنسی نداشت، بلکه اصلی‌ترین تمرکز وی و روانکاوی روی ناهشیار ذهن و ساختار شخصیت است.

 

 

درمان در کودکان و نوجوانان

درمان در کودکان و نوجوانان

به طور کلی، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی بسته به علائم، عوارض جانبی دارو و سایر موارد، در مورد درمان کودکان و نوجوانان به صورت موردی تصمیم می‌گیرند.

به طور کلی، درمان شامل موارد زیر است:

• داروها. تحقیقات کمتری در مورد ایمنی و اثربخشی داروهای دوقطبی در کودکان نسبت به بزرگسالان وجود دارد، بنابراین متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اغلب بر اساس تحقیقات بزرگسالان در مورد درمان تصمیم می‌گیرند. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب همان نوع داروهایی را دریافت می‌کنند که بزرگسالان مصرف می‌کنند. دلیل این امر این است که کودکان در مطالعات کمتری شرکت کرده‌اند. اما کودکان می‌توانند به داروها واکنش متفاوتی نسبت به بزرگسالان نشان دهند. برخی از کودکان ممکن است برای بهترین نتیجه نیاز به امتحان کردن بیش از یک دارو داشته باشند.
• گفتاردرمانی. درمان اولیه و طولانی‌مدت می‌تواند به جلوگیری از بازگشت علائم کمک کند. گفتاردرمانی که به عنوان روان‌درمانی نیز شناخته می‌شود، می‌تواند به کودکان و نوجوانان کمک کند تا روال‌های خود را مدیریت کنند، بهتر کنار بیایند، با مشکلات یادگیری کنار بیایند، مشکلات اجتماعی را بهبود بخشند و پیوندهای خانوادگی و ارتباطات را قوی‌تر کنند. در صورت نیاز، گفتاردرمانی می‌تواند مشکلات سوءمصرف الکل یا مواد مخدر را که در کودکان بزرگتر و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی رایج است، درمان کند.
• آموزش روانی. آموزش روانی می‌تواند شامل یادگیری علائم اختلال دوقطبی و تفاوت آنها با رفتارهای مرتبط با سن، موقعیت و رفتار فرهنگی مناسب فرزند شما باشد. دانستن بیشتر در مورد اختلال دوقطبی همچنین می‌تواند به شما در حمایت از فرزندتان کمک کند.
• پشتیبانی. معلمان و مشاوران مدرسه می‌توانند در یافتن خدمات کمک کنند. آنها و خانواده و دوستان می‌توانند موفقیت را تشویق کنند.