دیسک

 

عبارت "دیسک" مخفف "دیسک بین مهره ای" است. اینها بالشتک های اسفنجی هستند که استخوان های ستون فقرات (مهره ها) را از هم جدا می کنند. دیسک‌ها جذب شوک را فراهم می‌کنند، ستون فقرات را ثابت نگه می‌دارند و به مهره‌ها «نقاط محوری» می‌دهند تا حرکت کنند.

دیسک ها دارای دو بخش هستند: پوسته خارجی الاستیک ("فیبروز حلقوی")، و یک ماده ژله مانند داخلی ("هسته پالپوس"). پوسته بیرونی "ژله داخلی" را در هسته دیسک احاطه کرده و نگه می دارد.

دیسک ها می توانند فشار یا بار بسیار زیادی را بدون مشکل تحمل کنند. اما انواع خاصی از فشار می تواند باعث کشیدگی و تحریک پوسته بیرونی شود. در برخی موارد، این می تواند محتویات آن را به بیرون هدایت کند. این به عنوان بیرون زدگی دیسک شناخته می شود.

تغییرات دیسک در طول زندگی ما اتفاق می افتد زیرا بافت های همبند با افزایش سن تغییر می کنند و ساختارهای ستون فقرات برای مقابله با بارهای فیزیکی زندگی روزمره سازگار می شوند. این تغییرات "مربوط به سن" یا "تغییر دژنراتیو" ممکن است در عکس برداری با اشعه ایکس یا اسکن پشت، حتی در افراد سالم بدون کمردرد دیده شود . برآمدگی دیسک، باریک شدن فضای دیسک (یا از دست دادن ارتفاع دیسک) و کم آبی دیسک، تغییرات معمولی مرتبط با سن هستند.

علائم مشکلات دیسک

علائم دیسک تحریک شده بسته به محل و شدت آن می تواند متفاوت باشد. اسکن پشت اغلب برای تعیین اینکه آیا کمردرد یک فرد ناشی از مشکل دیسک است مفید نیست، زیرا دیسک ها با افزایش سن و با استفاده تغییر می کنند. با این حال، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کمر درد
• افزایش کمردرد هنگام خم شدن مکرر یا با نشستن طولانی مدت
• افزایش کمردرد همراه با سرفه، عطسه، خنده یا زور زدن
• در صورتی که دیسک باعث تحریک عصب مجاور شده باشد، درد، بی‌حسی یا سوزن سوزن‌هایی که به بازو یا پا تابیده می‌شوند.

عوامل خطر برای مشکلات دیسک

برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض مشکلات دیسک هستند. عوامل خطر عبارتند از:

• افزایش شاخص توده بدنی (مانند چاقی )
• عدم تناسب اندام
• عدم ورزش منظم
• سیگار کشیدن
• سن بالاتر
• وضعیت بد
• دیابت
• بلند کردن بارهای سنگین

با این حال، اغلب، تغییرات دیسک بدون یک عامل خطر قابل تشخیص ایجاد می شود.

انواع مشکلات دیسک

مشکلات رایج مربوط به دیسک عبارتند از:

• کشیدگی و رگ به رگ شدن دیسک
• بیماری دژنراتیو دیسک (که در افرادی که هیچ علامتی ندارند نیز دیده می شود)
• دیسک های بیرون زده (همچنین به آن ها دیسک های "فتق"، "پرولپس"، "اکسترود شده" یا "لغزش" نیز گفته می شود). برای برخی از افراد، دیسک‌های بیرون زده می‌توانند باعث تحریک عصب مجاور و ایجاد سیاتیک (درد عصبی که به اندام‌های تحتانی گسترش می‌یابد) ایجاد کند.

کرنش دیسک

کشیدگی دیسک مانند هر کشیدگی یا رگ به رگ شدن در سایر قسمت های بدن اتفاق می افتد. اعمال بار مداوم یا بیش از حد به هر بافت نرم بدن (مانند رباط ها، تاندون ها یا ماهیچه ها ) می تواند باعث درد شود. اگر نیرو یا بار بیشتر از آن باشد که بافت نرم بتواند با آن مقابله کند، ممکن است باعث تحریک و التهاب شود. این ممکن است در اشعه ایکس یا اسکن نشان داده نشود.

بیماری دژنراتیو دیسک

دیسک های یک کودک خردسال چاق و مرطوب است (مایع پر شده و به خوبی هیدراته شده است). اما محتوای آب دیسک ها با افزایش سن کاهش می یابد تا زمانی که نسبتاً نازک و سخت شوند. تصور می‌شود که این روند طبیعی پیری باعث افزایش اصطکاک بین استخوان‌ها و در نتیجه رشد در اطراف دیسک‌ها می‌شود. به این خارهای استخوانی می گویند.

اغلب، این تغییرات مربوط به سن مشکلی ایجاد نمی کند، اما برخی از افراد ممکن است درد را تجربه کنند. این تغییرات اغلب "بیماری دژنراتیو دیسک" نامیده می شود. شایع ترین علامت کمردرد است که با فعالیت یا نشستن طولانی مدت تشدید می شود. اغلب تصور می شود که این شایع ترین علت کمردرد در افراد مسن است.

برآمدگی دیسک

"دیسک لیز خورده" اصطلاحی نادرست است که هنوز گاهی اوقات برای توصیف بیرون زدگی دیسک استفاده می شود. این نشان می دهد که یک دیسک از موقعیت خود خارج شده است، اما اینطور نیست. دیسک ها توسط رباط ها، ماهیچه ها و خود مهره ها محکم در جای خود قرار می گیرند.

عباراتی مانند "برآمده"، "فتق"، "اکسترود شده"، "برآمده" یا "پرولپس" وضعیت را بهتر توصیف می کند. مشکل این نیست که کل دیسک از جای خود "لغزش" می کند، بلکه این است که یک ناحیه کوچک در پوسته سخت بیرونی دیسک ضعیف می شود. این اجازه می دهد تا محتویات ژله مانند نرم بیرون بیایند. هنگامی که این "ژله" با سایر ساختارها، به ویژه اعصاب نخاعی مجاور تماس پیدا می کند، می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

• درد عصبی ارجاع شده (تابش درد به اندام تحتانی)
• تغییر عملکرد عصبی (بی حسی یا سوزن سوزن شدن).

شایع ترین محل بیرون زدگی دیسک در قسمت پایین کمر است و کمردرد می تواند علامت آن باشد. با افزایش سن، کمتر در معرض خطر بیرون زدگی دیسک هستیم. این به این دلیل است که دیسک‌ها خشک می‌شوند و محتویات کمتر قادر به تراوش در مناطق ضعیف در پوسته بیرونی دیسک هستند.