سلامت روج و جسم

مطالب پزشکی و روانشناسی

سلامت روج و جسم

مطالب پزشکی و روانشناسی

۱۳ مطلب در ارديبهشت ۱۴۰۳ ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

تومور مغزی مجموعه ای از سلول های غیر طبیعی است که خارج از کنترل در مغز شما رشد می کند . برخی از تومورهای مغزی خوش خیم هستند، به این معنی که سلول ها سرطانی نیستند . برخی دیگر بدخیم هستند، به این معنی که سرطان هستند.

اگر تومورهای مغزی در مغز شما شروع شده باشند، تومورهای اولیه نامیده می شوند. اگر از جای دیگری در بدن شما شروع شده و به مغز شما سرایت کند، آنها ثانویه محسوب می شوند.

تومورهای مغزی اولیه از سلول‌هایی می‌آیند که مغز و سیستم عصبی مرکزی را می‌سازند . آنها برای نوع سلولی که برای اولین بار در آن تشکیل می شوند نامگذاری شده اند. بیش از 100 نوع تومور مغزی وجود دارد. رایج ترین انواع در بزرگسالان عبارتند از:

  • گلیوما. این تومورها از سلول های گلیال شروع می شوند، سلول هایی که به حفظ سلامت اعصاب کمک می کنند. آنها اغلب سرطان هستند. دسته های مختلفی از گلیوم ها وجود دارد که بر اساس آن سلول های خاصی را هدف قرار می دهند. آستروسیتوما بیشتر در بزرگسالان دیده می شود. گلیوبلاستوما تهاجمی ترین نوع تومور گلیال است .
  • مننژیوم . اینها در مننژها تشکیل می شوند، لایه نازکی از بافت که مغز و نخاع را می پوشاند. آنها سرطان نیستند، اما می توانند با فشار دادن به مغز شما مشکلاتی ایجاد کنند.
  • شوانوماس. اینها به پوشش محافظ سلول های عصبی آسیب می رسانند. آنها سرطان نیستند، اما اغلب باعث کاهش شنوایی یا مشکلاتی در تعادل می شوند.
  • آدنوم هیپوفیز. اینها بر روی غده هیپوفیز، که در پایه مغز شما قرار دارد، تشکیل می شوند. هورمون های مهمی می سازد. این تومورها معمولا سرطانی نیستند و به کندی رشد می کنند.

تومورهای خوش خیم مغز تهاجمی نیستند و به طور معمول به بافت های اطراف سرایت نمی کنند، اگرچه می توانند جدی و حتی تهدید کننده زندگی باشند. تومورهای خوش خیم مغز معمولاً دارای مرزهای مشخصی هستند و معمولاً عمیقاً در بافت مغز ریشه ندارند. در صورتی که در ناحیه ای از مغز قرار داشته باشند که عمل جراحی در آن ایمن است، به این ترتیب برداشتن آنها با جراحی آسان تر می شود. اما آنها می توانند برگردند. احتمال عود تومورهای خوش خیم کمتر از تومورهای سرطانی است.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰



اصطلاحات روانشناس و روانپزشک اغلب به جای هم برای توصیف یک متخصص سلامت روان که خدمات درمانی ارائه می دهد استفاده می شود. در حالی که هر دو روان درمانی انجام می دهند، تفاوت های قابل توجهی بین این دو حرفه وجود دارد.

ساده ترین تمایز در زمینه تحصیلی هر حرفه نهفته است. روانپزشک دارای مدرک پزشکی است و یک پزشک پزشکی است که آموزش های تخصصی در ارزیابی، تشخیص، درمان و پیشگیری از بیماری های روانی دارد. یک روانشناس دارای مدرک روانشناسی است و دارای مجوز در زمینه روانشناسی بالینی، مشاوره یا آموزشی است. روانپزشک می تواند دارو تجویز کند، معاینات سلامت جسمانی را انجام دهد و درمان های جسمی مانند الکتروشوک درمانی (ECT) را انجام دهد، در حالی که روانشناس نمی تواند.

علاوه بر روان درمانی، روانشناسان از ابزارهای مختلفی برای بررسی زیربنای روانشناختی و شخصیت افراد و چگونگی تأثیر آن بر تجربیات زندگی استفاده می کنند. چنین آزمایشی همچنین شامل تست‌های عصبی روان‌شناختی است که عملکرد مغز را برای ارزیابی میزان آسیب ناشی از آسیب یا بیماری ارزیابی می‌کند. روانپزشکان معمولاً در انجام چنین آزمایشاتی آموزش ندیده اند و در صورت نیاز، بیماران خود را برای ارزیابی های عمیق به روانشناسان ارجاع می دهند.

بنابراین، هم روانشناسان و هم روانپزشکان با افرادی که مشکلات روانی دارند سروکار دارند، اما رویکرد آنها برای کمک به چنین افرادی متفاوت است. روانشناس با ذهن کار می کند و از ابزارهای روانشناختی مانند مشاوره، روان درمانی، هیپنوتیزم، آرامش و غیره استفاده می کند. روانپزشک درمان حمایتی انجام می دهد، اما بدن را نیز درمان می کند و بیشتر دارو تجویز می کند. بنابراین، روانشناسان و روانپزشکان اغلب با یکدیگر همکاری می کنند تا یک مدیریت جامع برای اختلال سلامت روان فرد ارائه دهند و آنها یک هدف مشترک دارند که کمک به افراد احساس بهتر است.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

بیوپسی آندومتر

بیوپسی آندومتر

بیوپسی آندومتر چیست؟

بیوپسی آندومتر روشی است که برای به دست آوردن نمونه بافت کوچکی از پوشش داخلی رحم به نام آندومتر انجام می شود. پس از بیوپسی، بافت آندومتر زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا وجود سلول‌های غیرطبیعی یا اثرات هورمون‌ها بر روی آندومتر مشخص شود.

سایر روش های مرتبط مورد استفاده برای ارزیابی و درمان مشکلات آندومتر شامل اتساع و کورتاژ (D & C)، هیستروسکوپی و فرسایش آندومتر است. لطفاً برای اطلاعات بیشتر این مراحل را ببینید.

چرخه قاعدگی:
با هر سیکل قاعدگی، آندومتر خود را برای تغذیه جنین آماده می کند، زیرا افزایش سطح استروژن و پروژسترون به ضخیم شدن دیواره های آن کمک می کند. اگر لقاح اتفاق نیفتد، آندومتر همراه با خون و مخاط واژن و دهانه رحم (قسمت باریک و تحتانی رحم که بین مثانه و راست روده قرار دارد) جریان قاعدگی (که قاعدگی نیز نامیده می شود) را تشکیل می دهد که از بدن خارج می شود. از طریق واژن پس از یائسگی، قاعدگی متوقف می شود و زن نباید خونریزی داشته باشد.

دلایل رویه

بیوپسی آندومتر ممکن است به دلایل مختلفی انجام شود. در ارزیابی و درمان ناباروری (ناتوانی در باردار شدن)، بیوپسی از سلول های آندومتر چند روز قبل از قاعدگی می تواند پاسخ آندومتر را به هورمون های استروژن و پروژسترون نشان دهد و می تواند تعیین کند که آیا تخمک گذاری اتفاق افتاده است یا خیر.

بیوپسی آندومتر ممکن است برای زنان دارای خونریزی غیرطبیعی قاعدگی، خونریزی پس از یائسگی یا عدم خونریزی رحمی توصیه شود. نتایج بیوپسی ممکن است نشان دهنده تغییرات سلولی مربوط به سطوح هورمونی یا وجود بافت های غیر طبیعی مانند فیبروم یا پولیپ باشد که می تواند منجر به خونریزی غیرطبیعی شود.

بیوپسی آندومتر همچنین ممکن است برای بررسی اثرات درمان جایگزینی هورمونی یا تشخیص وجود سلول های غیرطبیعی یا سرطان استفاده شود. سرطان آندومتر شایع ترین سرطان اندام های تناسلی زنانه است.

ممکن است دلایل دیگری وجود داشته باشد که پزشک شما بیوپسی آندومتر را توصیه کند.

خطرات رویه

مانند هر عمل جراحی، ممکن است عوارضی رخ دهد. برخی از عوارض احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد، اما محدود به آنها نیست:

عفونت خونریزی
لگن
سوراخ کردن دیواره رحم با دستگاه بیوپسی - نادر
بیمارانی که به داروها، ید یا لاتکس حساسیت دارند یا به آنها حساس هستند باید به پزشک خود اطلاع دهند.

اگر باردار هستید یا مشکوک به بارداری هستید، باید به پزشک خود اطلاع دهید. بیوپسی آندومتر در دوران بارداری ممکن است منجر به سقط جنین شود.

بسته به شرایط پزشکی خاص شما ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. قبل از انجام عمل حتماً هر گونه نگرانی را با پزشک خود در میان بگذارید.

برخی عوامل یا شرایط خاص ممکن است با بیوپسی آندومتر تداخل داشته باشند. این عوامل شامل موارد زیر است، اما محدود به آنها نیست:

عفونت حاد واژن یا دهانه رحم
بیماری التهابی حاد لگن
سرطان دهانه رحم

قبل از رویه

پزشک شما این روش را برای شما توضیح می دهد و به شما این فرصت را می دهد که هر گونه سوالی که ممکن است در مورد این روش داشته باشید بپرسید.
از شما خواسته می شود که یک فرم رضایت نامه را امضا کنید که به شما اجازه انجام این روش را می دهد. فرم را با دقت بخوانید و اگر چیزی واضح نیست سوال بپرسید.
به طور کلی، هیچ آمادگی قبلی، مانند روزه یا آرام بخش، مورد نیاز نیست. با این حال، پزشک شما ممکن است توصیه کند که 30 دقیقه قبل از عمل یک مسکن مصرف کنید.
اگر باردار هستید یا مشکوک به بارداری هستید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر به هر گونه دارو، ید، لاتکس، نوار چسب و عوامل بیهوش کننده (محلی و عمومی) حساسیت دارید یا به آن حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
پزشک خود را از تمام داروها (نسخه ای و بدون نسخه) و مکمل های گیاهی که مصرف می کنید مطلع کنید.
اگر سابقه اختلالات خونریزی دارید یا اگر از داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون)، آسپرین یا سایر داروهایی که بر لخته شدن خون تأثیر می گذارد استفاده می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد که این داروها را قبل از عمل قطع کنید.
ممکن است پزشک از شما بخواهد که سیکل های قاعدگی خود را ثبت کنید. ممکن است لازم باشد این روش را برای زمان خاصی از چرخه خود برنامه ریزی کنید.
اگر قبل از عمل داروی آرام بخش داده شود، به کسی نیاز دارید که شما را به خانه برساند.
ممکن است بخواهید بعد از عمل یک نوار بهداشتی برای پوشیدن در خانه بیاورید.
بر اساس شرایط پزشکی شما، پزشک شما ممکن است آماده سازی خاص دیگری را درخواست کند.

در طول رویه

به طور کلی، بیوپسی آندومتر این فرآیند را دنبال می کند:

-از شما خواسته می شود لباس های خود را به طور کامل یا از کمر به پایین درآورید و لباس بیمارستان بپوشید.
-به شما دستور داده می شود که مثانه خود را قبل از عمل تخلیه کنید.
-شما روی میز معاینه دراز می کشید، در حالی که پاها و پاهای خود را برای معاینه لگن تکیه داده اید.
-پزشک شما ابزاری به نام اسپکولوم را در واژن شما قرار می دهد تا دیواره های واژن را از هم جدا کند تا دهانه رحم نمایان شود.
-دهانه رحم شما با محلول ضد عفونی کننده پاک می شود.
-پزشک ممکن است با استفاده از یک سوزن کوچک برای تزریق دارو ناحیه مورد نظر را بی حس کند یا ممکن است یک اسپری بی حس کننده روی دهانه رحم شما اعمال شود.
- یک نوع فورسپس به نام تناکولوم ممکن است برای ثابت نگه داشتن دهانه رحم برای بیوپسی استفاده شود. ممکن است هنگام اعمال تناکولوم مقداری گرفتگی احساس کنید.
-یک ابزار نازک میله مانند به نام صدای رحم ممکن است از طریق دهانه رحم وارد شود تا طول رحم و محل بیوپسی مشخص شود. این ممکن است باعث کمی گرفتگی شود. سپس صدا حذف خواهد شد.
- یک لوله نازک به نام کاتتر از طریق دهانه رحم وارد رحم می شود.
-پزشک شما لوله داخلی ایجاد مکش در انتهای کاتتر را بیرون می کشد و سپس به آرامی نوک کاتتر را به داخل و خارج می چرخاند تا قطعات کوچکی از بافت آندومتر جمع آوری شود. این ممکن است باعث کمی گرفتگی شود.
-مقدار و محل بافت برداشته شده به دلیل بیوپسی آندومتر بستگی دارد.
- کاتتر و اسپکولوم برداشته می شود و بافت در ماده نگهدارنده قرار می گیرد.
-بافت آندومتر برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می شود.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

 

عوارض جانبی پرتودرمانی برای مغز ممکن است تا دو تا سه هفته پس از شروع درمان شما رخ ندهد. بسیاری از افراد ریزش مو را تجربه می کنند، اما میزان آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. پس از پایان درمان ممکن است موها دوباره رشد کنند.

سوزش پوست دومین عارضه جانبی شایع گزارش شده است. پوست اطراف گوش و پوست سر ممکن است خشک، خارش دار، قرمز یا حساس شود. سعی نکنید این عارضه جانبی را به تنهایی درمان کنید. به محض وقوع، به دنبال درمان پزشکی حرفه ای باشید. خستگی یکی دیگر از عوارض جانبی احتمالی است. بهترین راه برای مبارزه با خستگی این است که یک رژیم ورزشی روزانه داشته باشید که قابل تحمل و پایدار باشد، یک رژیم غذایی سالم داشته باشید و برای حمایت به دوستان و خانواده تکیه کنید. سطح انرژی طبیعی شما باید حدود شش هفته پس از پایان درمان بازگردد. خستگی ممکن است دو تا سه هفته پس از تکمیل پرتو درمانی طولانی مدت (چند هفته ای) بدترین حالت باشد.

ادم  (تورم مغز) نیز یک عارضه جانبی شایع است. اگر سردرد یا احساس فشار دارید به انکولوژیست خود اطلاع دهید. پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به کاهش تورم مغز، جلوگیری از تشنج یا کنترل درد تجویز کند. اگر همزمان شیمی درمانی و پرتودرمانی را دریافت کنید، ممکن است عوارض جانبی شدیدتری را تجربه کنید. پزشک می تواند راه هایی را برای کاهش این علائم پیشنهاد کند.

سایر عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:

  • مشکلات شنوایی
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • از دست دادن اشتها
  • مشکلات حافظه یا گفتار
  • سردرد

برخی از خطرات یا عوارض احتمالی چیست؟

تابش یک سلاح قدرتمند در برابر سلول های سرطانی است، اما گاهی اوقات بافت های سالم مغز را نیز از بین می برد. این عارضه جانبی شدید نکروز پرتویی نامیده می شود. نکروز (اثر دیررس دوزهای بالای پرتو) می تواند در تعداد کمی از موارد باعث سردرد، تشنج یا حتی مرگ شود. این می تواند شش ماه تا چند سال پس از درمان رخ دهد. با این حال، امروزه به دلیل پرتودرمانی های جدیدتر و هدفمندتر و ظهور فناوری های تصویربرداری قدرتمند،  نقشه برداری مغز  و اطلاعات، خطر نکروز کمتری وجود دارد.

سایر عوارض عبارتند از:

  • نقایص عصبی (این معمولاً به ناحیه ای از مغز که تحت درمان است بستگی دارد)
  • مشکلات شناختی
  • تشنج
  • سردرد
  • بازگشت رشد تومور

در کودکان، اشعه ممکن است به غده هیپوفیز  و سایر قسمت های مغز آسیب برساند. این می تواند باعث مشکلات یادگیری یا کندی رشد و توسعه شود. علاوه بر این، پرتودرمانی در دوران کودکی خطر ابتلا به تومورها را در مراحل بعدی زندگی افزایش می دهد. محققان در حال مطالعه شیمی درمانی به عنوان جایگزینی برای پرتودرمانی در کودکان مبتلا به تومورهای مغزی هستند.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

پوست ناحیه واژن به مرور زمان به دلیل فعالیت‌های معمول از جمله پوشیدن لباس‌های تنگ، پیاده‌روی، دویدن، ورزش و آمیزش جنسی تیره می‌شود. هیچ چیز غیرطبیعی یا نگران کننده ای در مورد تیره شدن بافت پوست در این ناحیه صمیمی در طول زمان وجود ندارد و روش روشن کردن واژن یک روال خود انتخابی است که می تواند به کاهش رنگ های تیره کمک کند تا رنگ روشن تری ایجاد کند که بهتر با پوست اطراف یکپارچه شود. 

بارداری، هیپرهیدروزیس و نوسانات هورمونی نیز می تواند باعث تیره شدن ناحیه شود.

روشن کردن واژن چگونه انجام می شود؟

در Laser Cliniqúe، ما یک روش ایمن و ساده را که توسط پرستاران زن ما انجام می شود، تکمیل کرده ایم. این روش شامل ترکیبی از مجموعه‌ای از درمان‌های لیزر MedLite® همراه با استفاده موضعی از روشن‌کننده‌های پوستی تجویزی است.

روش روشن کردن واژن با لیزر کلینیک

لیزر کلینیک دو روش درمانی را در یک روش ترکیب می کند تا بهترین نتایج ممکن را به بیماران ارائه دهد.

  • لیزر MedLite® : ما از لیزر Cynosure MedLight® در قسمت اول درمان برای کمک به رفع نگرانی های مربوط به رنگدانه و جوانسازی پوست استفاده می کنیم بی‌حس‌کننده‌های موضعی را می‌توان برای افزایش راحتی بیشتر بیمار استفاده کرد و درمان هیچ دوره‌ای از کار یا دوره نقاهت ندارد. بسته به میزان اهمیت رنگدانه، ممکن است دو تا سه درمان مورد نیاز باشد.
  • روشن کننده های موضعی پوست: پس از لیزر درمانی، روشن کننده های پوست به صورت موضعی استفاده می شوند و معمولاً به مدت دو ساعت روی پوست باقی می مانند. این روشن کننده ها معمولاً شامل هیدروکینون و رتینول هستند و برای روشن و روشن کردن ظاهر کلی پوست کار می کنند.

روشن کردن واژن چه می کند؟

روشن شدن واژن ظاهر اندام تناسلی خارجی زنان را تغییر می دهد. علیرغم نامش، کانال داخلی واژن را تحت تأثیر قرار نمی دهد یا به آن رسیدگی نمی کند، اما ناحیه صمیمی بیکینی را که شامل مونس پوبیس، لابیا بزرگ، لب کوچک و پرینه است، درمان می کند. این روش به سادگی و با خیال راحت بافت خارجی پوست در این ناحیه را روشن می کند تا رنگ پوست یکنواخت تری را برای بیمار فراهم کند که عاری از هیپرپیگمانتاسیون ناخواسته، لکه های تیره و ناهنجاری های رنگ پوست باشد.

این درمان باعث می‌شود که این نواحی صمیمی رنگ‌های روشن‌تر، روشن‌تر و یکنواخت‌تر داشته باشند که بسیاری از بیماران آن را جذاب‌تر و اعتمادسازتر می‌دانند.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

بیماری دو قطبی یکی از بیماری‌های اعصاب و روان است که برای درمان آن باید به دکتر روانپزشک یا دکتر روانشناس مراجعه کنید. اگر این بیماری را به حال خود رها کنید، ممکن است عوارض آن شما را درگیر کند. همچنین درمان این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را چند برابر کند.

 

کمتر کسی را می‌‌بینید که اسم اختلال دو قطبی به گوش او نرسیده باشد. در‌عین‌حال افراد کمی درباره این اختلال روانی اطلاعات جامع و کاربردی دارند. اگر از کسی بپرسید که اختلال دوقطبی چیست، بدون شک به عباراتی چون «مودی بودن»، “افسردگی شیدایی”، «ثبات خلق نداشتن»، «افکار خودکشی داشتن»، «پر انرژی و کم انرژی بودن» و شرایط روانی و الگوهای رفتاری مشابه اشاره می‌کند.

به‌طور‌معمول کسانی که با این اختلال آشنایی اندکی دارند، از شنیدن نام آن دچار ترس می‌شوند. همچنین کسانی که علائم و نشانه‌های این اختلال روانی را در نزدیکان و آشنایان خود مشاهده می‌‌کنند، دچار اضطراب و وحشت می‌شوند. بنابراین توصیه می‌کنیم مطالب زیر را با دقت مطالعه کنید و با دید بازتر و ذهن آرام‌تر به این اختلال بپردازید.

در این مطلب از دکترتو با اختلال دو قطبی، علائم آن، علل ابتدا، مشکلات افراد مبتلا به دو قطبی و درمان دو قطبی و دیگر جنبه‌های این اختلال روانی آشنا می‌شویم. تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

اختلال دو قطبی یا بایپولار چیست؟

بیماری دوقطبی چیست؟ اختلال دوقطبی (اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar) یک اختلال روانی و یکی از 


است که در گذشته به آن شیدایی افسردگی می‌گفتند. فردی که به این حالت روانی مبتلا باشد، حالات مختلفی از دوره‌های شیدایی و فرازهای احساسی (مانیا و‌ هایپومانیا) و دوره‌های افسردگی و نشیب‌های روانی (دپرسیون) را تجربه می‌کند.

هنگامی‌که شخصیت دوقطبی به علائم افسردگی دچار می‌شود، احساس ناراحتی و ناامیدی پیدا می‌کند. معمولا در این اپیزود، فرد نسبت به فعالیت‌های روتین روزمره اشتیاقی ندارد. او برای انجام فعالیت‌های جدید هم تمایلی نشان نمی‌دهد. هنگامی‌که مود و حالت روانی فرد به مانیا یا همان شیدایی تغییر می‌کند (و یا‌هایپومانیا که حالت خفیف‌تر مانیا است)، رفتارهایی پرانرژی از خود نشان‌می‌‌دهد. همچنین نسبت به بیشتر مسائل اطراف خود، اشتیاق بی‌اندازه و غیرعادی نشان‌می‌‌دهد.

البته می‌توان با یک برنامه درمانی مناسب و کاربردی، نشانه‌ها و علائم این اختلال را تخفیف داد و در ادامه بحران‌های تغییر حالات روانی را مدیریت کرد. در بیشتر موارد مبتلایان نسبت به درمان دارویی و سایکوتراپی به خوبی پاسخ می‌‌دهند و کیفیت زندگی آن‌ها به طور چشم‌گیری افزایش می‌‌یابد. این بیماری از انواع بیماری های روانی است و از آنجایی که درمان آن به‌تنهایی سخت است، توصیه می‌کنیم از مشاوره تلفنی اعصاب و روان که در سایت دکترتو فراهم‌شده استفاده کنید.

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی چیست؟

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و انواع اختلال دو قطبی این است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تمایل به تجربه شیدایی و افسردگی دارند، در حالی که افراد مبتلا به BPD درد عاطفی شدید و احساس پوچی، ناامیدی، خشم، ناامیدی و تنهایی را تجربه می‌کنند.

علائم اختلال دوقطبی کدامند؟

همان‌طور که می‌دانید هر بیماری و یا اختلال روانی علائم و نشانه‌های مختص به خود را دارد. برخی از نشانه های اختلال دو قطبی، جزو شکایات خود بیمار هستند. از طرفی برخی علایم اختلال دو قطبی هم توجه متخصص و یا اطرافیان بیمار را به خود جلب می‌‌کنند. در ادامه به نشانه‌های دوقطبی در حالت‌های مختلف روانی می‌‌پردازیم:

۱. علائم مانیا و هیپومانیا در یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی

مانیا یا شیدایی و هیپومانیا یا نیمه شیدایی دو فاز متفاوت با علائم نسبتا مشابه هستند. مانیا یا شیدایی نسبت به هیپومانیا حالت شدیدتری است و دارای علائم برجسته‌تری است. علائم اختلال افسردگی شیدایی سبب ایجاد مسائل و مشکلات جدی در زمینه کاری، تحصیلی، احساسی و روابط فرد می‌شود. مانیا می‌تواند سبب سوق دادن فرد به سمت روان‌پریشی شود و روان‌شناس را مجبور به بستری کردن بیمار در بیمارستان کند. بیماران در هر دو حالت مانیا و هیپومانیا حداقل ۳ مورد از علائم ذکر شده را دارند.

  • به شکل غیرقابل کنترلی شاد، پرانرژی و هیجان‌زده هستند.
  • فعالیت، انرژی و اضطراب آنها به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد.
  • دچار حالتی به نام یوفوریا می‌شوند که عبارت است از اعتماد به نفس بیش‌از‌حد و احساس خوبی داشتن.
  • احساس نیاز به خواب نمی‌کنند و دچار کم‌خوابی می‌شوند.
  • به طرز عجیبی پرحرف می‌شوند.
  • افکار مغشوش و پراکنده بسیاری دارند و ایده‌های بسیاری در سر آنها می‌‌گذرد.
  • نمی‌توانند به خوبی تمرکز کنند و دچار حواس‌پرتی می‌شوند.
  • نمی‌توانند به خوبی و عاقلانه تصمیم‌گیری کنند. به‌عنوان مثال، سرمایه‌گذاری‌های اشتباه و نادرست می‌‌کنند و یا ولخرجی‌های بی‌دلیل انجام می‌‌دهند. همچنین تصمیمات پرخطر در حیطه ارتباطات جنسی خود می‌گیرند.

۲. حالت افسردگی شدید در یک فرد با اختلال دوقطبی (افسردگی دو قطبی)

اپیزود دیپرشن ماژور یا افسردگی شدید به اندازه‌ای قوی و طوفانی است که می‌تواند در فعالیت‌های روزانه فرد اختلال ایجاد کند و کار، تحصیل و روابط او را تحت تاثیر قرار دهد. البته که انواع افسردگی متفاوت هستند. این حالت معمولاً شامل ۵ مورد و یا بیشتر از علائم زیر است:

  • مود و حالت افسرده داشتن که شامل غمگین بودن، ناامید بودن، احساس پوچی و بغض داشتن است. این حالات در کودکان معمولا به شکل تحریک‌پذیر‌بودن و حساسیت شدید خود را نشان می‌‌دهد.
  • بی‌تمایل بودن نسبت به همه یا اکثر فعالیت‌ها و نداشتن اشتیاق
  • کاهش وزن قابل توجه یا افزایش وزن علی‌رغم رژیم غذایی. کاهش وزن در کودکان می‌تواند خود را به شکل عدم مطابقت با الگوی افزایش وزن نشان‌دهد.
  • خوابیدن بیش از اندازه و یا بی‌خوابی (اینسامنیا)
  • بی‌قراری یا آهستگی در انجام کارها
  • خستگی مفرط و یا نداشتن انرژی برای انجام کارها و فعالیت‌های معمول
  • احساس بی‌ارزش بودن و یا عذاب وجدان شدید
  • عدم تمرکز و کاهش توانایی تفکر و اختلال در تصمیم‌گیری
  • افکار خودکشی و یا حتی اقدام به خودکشی.

سایر ویژگی‌هایی که یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است داشته‌باشد، شامل اضطراب و استرس، مالیخولیا و یا روان‌پریشی نیست. زمان ظهور علائم می‌تواند مختلط و یا آنی باشد. تغییر حالات می‌توانند در زمان حاملگی و یا با تغییر فصول سال رخ دهند.

۳. تفاوت علائم اختلال دوقطبی در مردان و زنان

اختلال دوقطبی در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه مشاهده می‌شود. هرچند نشانه‌های شاخص در بیماران با جنسیت متفاوت، می‌تواند مختلف باشد. در بیشتر موارد زنان و مردان با تشخیص دوقطبی ممکن است موارد زیر را نشان دهند:

اختلال دوقطبی در زنان اختلال دوقطبی در مردان
دیرتر و در سنین بالاتری مانند دهه سوم و چهارم زندگی تشخیص داده‌شوند. معمولا زودتر از زنان تشخیص داده‌می‌شوند. حتی در سنین نوجوانی هم امکان تشخیص آن وجود دارد.
حالت‌های خفیف‌تری از مانیا را نشان دهند. دارای حالات شدید شیدایی یا افسردگی دو قطبی هستند.
بیشتر حالات افسردگی را تجربه کنند. افکار خودکشی در مردان بیشتر بروز می‌کند.
سیکل‌های تند و سریع از تغییر حالت را از خود بروز دهند. مثلا در یک سال، ۴ بار یا بیشتر حالات مانیا و افسردگی را تجربه کنند. سیکل‌های بیماری بای پولار ثابت و متغیری دارند.
بیماری‌ها و اختلالات همراه دیگری را هم داشته‌باشند. این موارد می‌توانند شامل میگرن، پرکاری یا کم‌کاری تیروئید، چاقی، اختلالات اضطرابی و تحریک پذیری باشند. در اپیزودهای مانیا رفتارهای پرخطر بیشتری از خود نشان می‌‌دهند.
مصرف الکل در آن‌ها بیشتر است. معمولا سوء‌مصرف مواد دارند.
تفاوت‌های بیماری افسردگی شیدایی در مردان و زنان

زنانی که دارای این اختلال هستند ممکن است دچار برگشت‌های مکرر حالات شوند و این به دلیل بالا و پایین شدن هورمون‌های آنان طی قاعدگی و همچنین یائسگی است. اختلال دوقطبی در زنان پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به مردان دارد. مردانی که به دوقطبی مبتلا می‌شوند، معمولا کمتر از زنان به دنبال درمان این اختلال می‌روند و احتمال خودکشی در آن‌ها بالاتر است.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

در صورت تماس واژن با مواد نامناسب ممکن است واکنش آلرژیک واژن یا درماتیت واژن رخ دهد . واژن و فرج شما (آل تناسلی خارجی زن) حساس ترین و ظریف ترین پوست را در بدن شما دارند. مخاط واژن، که بافت نرمی است که داخل واژن را می پوشاند، بسیار جاذب است.برای اطلاع از نحوه تزریق ژل به واژن کلیک کنید

 

در صورت تماس با مواد آلرژی زا، مانند رنگ های شیمیایی، محصولات بهداشتی زنانه، لاتکس و اسپرم کش، سیستم ایمنی شما ممکن است بیش از حد واکنش نشان دهد و باعث واکنش آلرژیک شود. این آلرژن ها ممکن است منجر به درماتیت واژن شود که باعث علائمی مانند سوزش و خارش می شود.1

 

ممکن است لازم باشد در مورد مقدار کمی از آلرژن‌ها احتیاط کنید زیرا واژن شما چقدر آنها را جذب می‌کند. برای آشنایی با علل احتمالی بثورات واژن، تحریک و خارش، ادامه مطلب را بخوانید.

 
 

علائم واکنش آلرژیک واژن

یک واکنش آلرژیک واژن می تواند علائمی مانند:2

 
  • سوزش
  • تحریک
  • خارش
  • سرخی
  • درد
  • تورم (به عنوان مثال، ولویت، یا تورم فرج)
 

1. رنگ های شیمیایی

بسیاری از محصولاتی که ممکن است در ناحیه واژن خود استفاده کنید، از صابون گرفته تا بمب حمام و دستمال توالت، حاوی رنگ های شیمیایی هستند. اگر می توانید علائم خود را در یکی از آن محصولات ردیابی کنید، استفاده از یک محصول را متوقف کنید.

 

2. محصولات زنانه معطر یا دئودورانت

واژن شما برای تمیز و سالم بودن نیازی به دوش، اسپری های صمیمی یا دستمال مرطوب واژن ندارد. محصولات بهداشتی زنانه می توانند تعادل باکتری های "خوب" و "بد" را در داخل واژن شما از بین ببرند و احتمالاً باعث التهاب و تحریک شوند.3

 

دوش کردن همچنین ممکن است باعث شود:3

 
  • افزایش خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی (STIs)
  • مشکلات دوران بارداری
  • عفونت های قارچی واژن
 

عطرهای موجود در بسیاری از این موارد نیز ممکن است منجر به واکنش آلرژیک واژن شود. ممکن است برای آزمایش آلرژی به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید تا بفهمید چه چیزی باعث علائم شما می شود. در این مدت برای کاهش علائم، استفاده از هر گونه محرک را متوقف کنید.

 

3. کاندوم لاتکس

لاتکس طبیعی از درخت لاستیک ساخته شده است و می تواند حاوی پروتئین هایی باشد که سیستم ایمنی بدن شما را تحریک کرده و باعث واکنش آلرژیک می شود. علائم عبارتند از:4

 
  • آنافیلاکسی که یک واکنش آلرژیک شدید و تهدید کننده زندگی است5
  • تنگی قفسه سینه
  • دشواری در تنفس
  • کندوها
  • خارش
  • آبریزش یا گرفتگی بینی
  • خس خس سینه
 

بین کمتر از 1٪ تا 7.6٪ از جمعیت به لاتکس حساسیت دارند.6این آلرژی ها معمولاً در افرادی که به طور مکرر در معرض لاتکس قرار دارند، از جمله ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و کسانی که چندین عمل جراحی داشته اند، شایع تر است.4

 

اگر آلرژی به لاتکس دارید، گزینه های بدون لاتکس زیادی وجود دارد. به دنبال کاندوم های ساخته شده از پلی ایزوپرن، پلی اورتان و AT-10 (یک رزین پلی اتیلن مصنوعی) باشید. بسیاری از داروخانه ها کاندوم های پوست گوسفند و بره می فروشند، اما این کاندوم ها به اندازه سایر گزینه ها در برابر بیماری های مقاربتی محافظت نمی کنند.

 

4. اسپرم

ممکن است به اسپرم همسرتان حساسیت داشته باشید. حساسیت بیش از حد پلاسمای سمینال باعث خارش شدید و تورم نواحی که با اسپرم در تماس هستند مانند واژن می شود.7علائم دیگر معمولاً شامل بثورات پوستی و مشکل در تنفس است. واکنش آلرژیک به اسپرم به ندرت منجر به آنافیلاکسی می شود.8

 

اگر مشکوک هستید که اسپرم مقصر است، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند آزمایش آلرژی را انجام دهد. اگر آزمایش نشان داد که شما به اسپرم حساسیت دارید، می‌توانید از اسپرم خودداری کنید یا برای کاهش علائم آلرژی از واکسن‌های ایمونوتراپی استفاده کنید.

 

5. اسپرم کش

بسیاری از تولیدکنندگان کاندوم ها را با اسپرم کش که یک ماده شیمیایی است که اسپرم را از بین می برد، از قبل می پوشانند. اگر لاتکس و اسپرم علائم شما را تحریک نکنند ممکن است به پوشش اسپرم کش حساسیت داشته باشید.

 

همچنین ممکن است به کف یا اسپرم کش های فیلم محلول که قبل از رابطه جنسی وارد واژن می کنید حساسیت داشته باشید. اسپرم کش حاوی چندین ترکیب مانند بنزوکائین و نونوکسینول-9 است که ممکن است واژن را تحریک کند.2ممکن است سعی کنید از کاندوم بدون اسپرم کش یا نوع دیگری از پیشگیری از بارداری استفاده کنید .

 

رفتار 

شما معمولاً می توانید علائم واکنش آلرژیک واژن را در خانه درمان کنید:19

 
  • قرار دادن کمپرس خنک در ناحیه آسیب دیده
  • گرفتن حمام خنک
  • از یک صابون ملایم و بدون عطر برای تمیز کردن ناحیه واژن استفاده کنید
  • استفاده از داروهای ضد حساسیت خوراکی یا موضعی بدون نسخه (OTC). 
  • پوشیدن لباس های گشاد برای جلوگیری از تحریک 
 

اگر علائم شما از بین نرفت یا بدتر شد، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. آنها می توانند درمان هایی را برای کمک به کاهش تحریک دستگاه تناسلی تجویز یا توصیه کنند. درمان های پزشکی شامل نرم کننده ها (مرطوب کننده ها) و استروئیدهای موضعی است.1

 

 

در صورت نیاز از نرم کننده ها در ناحیه واژن خود استفاده کنید. فقط مطمئن شوید که آنها را بعد از حمام و دوش گرفتن دوباره استفاده کنید. همچنین ممکن است به جای صابون های معطر از نرم کننده ها برای تمیز کردن ناحیه واژن خود استفاده کنید که می تواند باعث تحریک شود.1

 

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است یک استروئید موضعی را تجویز کند که پوست نزدیک فرج شما به راحتی آن را جذب می کند. آنها ممکن است توصیه کنند در صورت ابتلا به عفونت از یک استروئید موضعی همراه با کرم آنتی بیوتیک استفاده کنید. کرم یا پماد را یک بار در روز یا طبق دستور پزشک استفاده کنید. بین استفاده از کرم موضعی و نرم کننده حداقل 20 دقیقه صبر کنید.1

 

جلوگیری

ممکن است همیشه نتوانید از واکنش آلرژیک واژن جلوگیری کنید. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر خود انجام دهید، مانند:9

 
  • از محرک ها اجتناب کنید.
  • ناحیه آسیب دیده را خراش ندهید، زیرا ممکن است باعث عفونت شود.
  • کاندوم های بدون لاتکس را انتخاب کنید یا سایر گزینه های پیشگیری از بارداری را بررسی کنید.
  • فرج خود را با آب و صابون بدون عطر بشویید. داخل واژن خود را دوش ندهید و نشویید که با تولید مخاط خود را تمیز می کند.3
  • لباس‌ها و لباس‌های زیر جدید را قبل از پوشیدن بشویید تا از شر رنگ‌های شیمیایی خلاص شوید.
 

چه زمانی با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید

واکنش آلرژیک واژن می تواند آزاردهنده و ناراحت کننده باشد، اما بیشتر آنها جدی نیستند. با این حال، اگر علائم شدیدی داشتید که با درمان های خانگی از بین نمی روند یا بدتر نمی شوند، باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید.10

 

در صورت بروز علائم عفونت ، از جمله:
 

 
  • تب
  • سرخی
  • پوستی که در لمس گرم است
  • حساسیت در نزدیکی ناحیه واژن
  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

لابیاپلاستی چیست؟

 

همه انسان‌ ها زیبایی را دوست دارند و برای داشتن احساس خوبی نسبت به این موضوع به دنبال انجام عمل ‌های زیبایی می‌ روند از این رو خانم‌ های زیادی هستند که نسبت به ظاهر واژن خود و لابیای خود ناراضی بوده و احساس خوبی به آن ندارند و از ظاهر آن خجالت می ‌کشند.

این روزها روش ‌های جراحی برای داشتن ظاهر بهتر در ناحیه واژن و لابیا وجود دارد و باعث افزایش اعتماد به نفس در بانوان می ‌گردد. از جمله این عمل ‌های زیبایی می‌ توان به عمل لابیاپلاستی اشاره نمود.

این عمل جزو عمل ‌های رایجی هست که در میان بانوان وجود دارد و به عنوان عمل جوانسازی و زیباسازی مورد استفاده قرار می ‌گیرد.

در عمل لابیاپلاستی لب درونی واژن که به آن مینور می ‌گویند و لب ‌های بیرونی واژن ماژور نام دارد اصلاح می ‌گردد. البته بیشترین تمرکز این عمل در لبه‌ های مینور که به عنوان نزدیک ‌ترین چین های موجود در ناحیه کلیتوریس است، می باشد و برای کم کردن میزان لابیای مینور انجام می گیرد تا در محل لابیای ماژور دچار افتادگی و آویزان نباشد.

همچنین این عمل جراحی را برای ایجاد تقارن در ناحیه لابیا انجام می ‌دهند.

عوامل چون داشتن زایمان ‌های متعدد، پیر شدن فرد و روابط جنسی زیاد باعث تغییر در ناحیه لابیا و بزرگ شدن آن می‌شود و ظاهری زشت و نامناسب به آن می دهد و موجب کم شدن میزان اعتماد به نفس در خانم ها و داشتن احساس بد نسبت به ظاهر واژن خود می‌شود.

این عمل زیبایی فوایدی چون ایجاد حس زیبایی نسبت به ظاهر واژن با داشتن ظاهر لابیایی ایده آل و بالا بردن اعتماد به نفس در خانم ها را به همراه دارد.

لابیاپلاستی و افزایش اعتماد به نفس بانوان

انجام دادن عمل لابیاپلاستی به صورت غیر مستقیم بر روابط جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد. بانوان زیادی هستند که به خاطر ظاهر لابیای خود، اعتماد به نفس لازم را برای داشتن روابط جنسی از دست داده اند و نسبت به ظاهر واژن خود رضایت کافی ندارند، از این رو در روابط جنسی ضعیف عمل می‌ کنند.

با انجام دادن جراحی لابیاپلاستی ظاهر واژن بهبود پیدا کرده و زیباتر می‌شود و موجب بالا رفتن اعتماد به نفس در خانم‌ ها می‌ گردد از این رو به صورت غیر مستقیم بر میل جنسی آنها نیز تاثیر می گذارد. آمار گرفته شده خانم‌ های زیادی بعد از انجام لابیاپلاستی اعلام کردند که میزان تمایل آنها به برقراری روابط جنسی بعد از انجام این جراحی بیشتر شده و روابط لذت بخش‌تر را تجربه کرده اند.

البته توصیه پزشکان بر این است که در صورتی این عمل جراحی را انجام بدهید که دارای میزان شلی زیادی در ناحیه لابیا باشید و یا میزان اندازه لابیا بسیار بزرگ باشد.

معمولاً هدف از انجام این عمل جراحی داشتن احساس رضایت نسبت به خود و زیباتر شدن است و کمتر جنبه درمانی دارد.

مزایای انجام لابیاپلاستی

 

لابیاپلاستی را با دو هدف درمانی و زیبایی مورد استفاده قرار می دهند:

از لحاظ درمانی

در ابتدا این عمل جراحی را به عنوان عملی برای درمان مورد استفاده قرار دادند و جهت از بین بردن مشکلات در بانوانی که لابی ‌های بزرگ داشتند مورد استفاده قرار می گرفت. از جمله مزایای درمانی این روش جراحی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

امکان خارج شدن ترشحات واژن مهیا می‌شود.

ترشحات موجود در واژن باعث ایجاد طراوت و تازگی واژن شده همچنین آلودگی ‌های موجود در ناحیه واژن را با خود حل کرده و خارج می کنند.‌ لابیای بزرگ باعث جلوگیری از خارج شدن این ترشحات شده و عدم خروج آنها باعث ایجاد عفونت در فرد می‌ گردد. با انجام عمل لابیاپلاستی این شرایط در خانم ها بهبود پیدا می کند‌.

باعث آسان تر شدن بهداشت در ناحیه ی تناسلی فرد میشود.

زمانی که لابیا فرم بدی داشته باشد و بزرگ باشد باعث ایجاد سوزش در فرد و همچنین خارش در ناحیه ی واژن وی می گردد زیرا به دلیل این فرم نامناسب ایجاد بهداشت در آن ناحیه با مشکل مواجه می‌شود و با انجام این عمل این مشکل برطرف می گردد.

باعث ساییده نشدن لبه های موجود در ناحیه ی مینور در حین رابطه ی جنسی می گردد.

با انجام دادن عمل جراحی لابیاپلاستی از سائیدگی لابیای مینور در هنگام رابطه جنسی جلوگیری می‌شود زیرا زمانی که این ساییدگی ایجاد می‌شود باعث ایجاد ناراحتی در فرد شده و در بعضی از مواقع نیز زخم ‌هایی را ایجاد می ‌کند.

باعث راحت تر شدن ورزش ‌های هوازی می‌ گردد.

با ایجاد اصلاح در ناحیه لابیای مینور ورزش‌ های هوازی چون دویدن، سوار کاری و پیاده‌روی راحت تر انجام می گیرد. بزرگ بودن لابیای مینور باعث ایجاد اختلال در انجام این ورزش‌ ها شده و زخم ‌هایی را در بانوان ایجاد می ‌کند.

بهتر شدن رابطه زناشویی را به همراه دارد.

از مزایای دیگری که این عمل جراحی به همراه دارد بهبود رابطه زناشویی در بانوان می ‌باشد.

از لحاظ زیبایی

امکان استفاده کردن از شلوارهای تنگ و مایو بیکینی برای بانوان فراهم می‌شود.

زمانی که لابیای مینور بزرگ باشد بانوان در استفاده از شلوارهای تنگ و استفاده از مایو و بیکینی با مشکل مواجه می‌شود و حتی یک سری از بانوان مشخص شدن حجم لابیای آنها از طریق لباسشان، ایجاد ناراحتی در آنها را به همراه دارد و موجب کم شدن اعتماد به نفس آنها می گردد.

برای اینکه این مشکل را رفع کنند به سمت انجام عمل لابیاپلاستی روی می ‌آورند.

باعث متقارن شدن لبه‌ های لابیا در واژن می‌ گردد.

گاهی عدم تقارن به اندازه‌ ای است که باعث ایجاد ظاهری زشت در واژن می‌شود و اعتماد به نفس افراد را کاهش می دهد. از این رو برای رفع عدم تقارنی عمل لابیاپلاستی را انجام می ‌دهند.

باعث افزایش اعتماد به نفس بانوان می‌شود.

زیبایی از فاکتورهای بسیار مهمی است که وجود آن اعتماد به نفس بانوان را به همراه دارد و با اعتماد به نفس بانوان رابطه مستقیم دارد.

تاثیر لابیاپلاستی بر افزایش میل جنسی بانوان

از جمله موارد مهمی که بانوان را به سمت انجام عمل لابیاپلاستی هدایت می کند می ‌توان موارد زیر عنوان نمود:

  1. برای بهتر شدن ظاهر واژن از این عمل جراحی استفاده می‌کنند.
  2. برای ایجاد تقارن در لابیا هایی که نا متقارن هستند از این عمل جراحی استفاده می‌شود.
  3. اصلاح کردن فرم لابیا ها در افرادی  که ظاهر لابیا در آنها باعث تاثیر در میزان میل جنسی آنها می گردد.
  4. برداشتن پوست ‌های اضافی که در ناحیه کلاهک کلیتوریس قرار دارد و میزان میل جنسی را کاهش داده است. با توجه به مواردی که عنوان کردیم لابیاپلاستی به صورت مستقیم و به صورت غیر مستقیم روی میز و میل جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد.
  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

علائم ADHD

هنگامی که بسیاری از مردم به اختلال کمبود توجه فکر می کنند، کودکی خارج از کنترل را در حال حرکت دائمی تصور می کنند که از دیوارها می پرد و همه اطرافیان را به هم می زند. اما واقعیت بسیار پیچیده تر است. برخی از کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند، در حالی که برخی دیگر ساکت می نشینند و توجه خود را کیلومترها دورتر نشان می دهند. برخی تمرکز بیش از حد روی یک کار دارند و در انتقال آن به کار دیگری مشکل دارند. دیگران فقط کمی بی توجه هستند، اما بیش از حد تکانشی هستند.

علائم و نشانه‌هایی که کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه دارد به این بستگی دارد که کدام ویژگی غالب است.

کودکان مبتلا به ADHD ممکن است:

  • بی توجه، اما نه بیش فعال یا تکانشی.
  • بیش فعال و تکانشی، اما قادر به توجه است.
  • بی توجه، بیش فعال و تکانشی (شایع ترین شکل ADHD).

کودکانی که فقط علائم بی توجهی ADHD دارند، اغلب نادیده گرفته می شوند، زیرا آنها مخل نیستند. با این حال، علائم بی توجهی عواقبی دارد: قرار گرفتن در آب گرم با والدین و معلمان به دلیل رعایت نکردن دستورالعمل ها. عملکرد ضعیف در مدرسه؛ یا درگیری با بچه های دیگر بر سر عدم بازی بر اساس قوانین.

کدام یک از این کودکان ممکن است ADHD داشته باشند؟

الف- پسر بیش فعالی که بی وقفه حرف می زند و نمی تواند آرام بنشیند.
ب. رویاپرداز ساکتی که پشت میزش می نشیند و به فضا خیره می شود.
ج. هر دو.

پاسخ صحیح c است."

علائم ADHD در سنین مختلف

از آنجایی که ما انتظار داریم کودکان بسیار خردسال به راحتی حواس پرتی و بیش فعالی داشته باشند، این رفتارهای تکانشی - صعود خطرناک، توهین غیرمنتظره - است که اغلب در کودکان پیش دبستانی مبتلا به ADHD برجسته می شود. با این حال، در سن چهار یا پنج سالگی، اکثر کودکان یاد گرفته‌اند که چگونه به دیگران توجه کنند، وقتی به آنها دستور داده می‌شود، ساکت بنشینند و هر چیزی را که به سرشان می‌آید نگویند. بنابراین تا زمانی که کودکان به سن مدرسه می رسند، مبتلایان به ADHD در هر سه رفتار برجسته می شوند: بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری.

ADHD در دختران

دختران کمتر از پسران برای تشخیص و درمان ADHD قرار دارند. برخی افراد حتی به اشتباه معتقدند که این عارضه فقط در پسران رخ می دهد. در واقع، علائم ADHD می تواند در دختران متفاوت به نظر برسد، به گونه ای که تشخیص این اختلال را سخت تر می کند.

دختران مبتلا به ADHD ممکن است به اندازه پسرها بیش فعال، تکانشی یا مخل در کلاس به نظر نرسند. با این حال، آنها ممکن است بی سر و صدا با اضطراب ، فراموشی، بی نظمی و عدم تمرکز دست و پنجه نرم کنند. دختران مبتلا به ADHD همچنین ممکن است از راهبردهای مقابله ای بهتری برای جبران مشکلات خود استفاده کنند، مانند تلاش بیشتر برای انجام تکالیف مدرسه. 

بسیاری از دختران تا اواخر عمر تشخیص رسمی ADHD دریافت نمی کنند . تا آن زمان، آنها احتمالاً مجبور بودند عواقب زندگی با یک اختلال ناشناخته و درمان نشده را تحمل کنند. این پیامدها می تواند شامل مشکلات در مدرسه و روابط و همچنین اعتماد به نفس پایین یا حتی افسردگی باشد . تشخیص زودهنگام و دقیق بهترین راه برای اطمینان از دریافت حمایت مورد نیاز فرزندتان است

علائم و نشانه های بی توجهی ADHD

اینطور نیست که کودکان مبتلا به ADHD نتوانند به آن توجه کنند: زمانی که آنها کارهایی را انجام می دهند که از آنها لذت می برند یا در مورد موضوعاتی که به آنها علاقه مند هستند می شنوند، برای تمرکز و ادامه کار مشکلی ندارند. اما زمانی که کار تکراری یا خسته کننده است، آنها به سرعت تنظیم می کنند.

ماندن در مسیر یکی دیگر از مشکلات رایج است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب بدون انجام هیچ یک از آنها از یک کار به کار دیگر می پرند، یا از مراحل لازم در مراحل صرف نظر می کنند. سازماندهی تکالیف مدرسه و زمان آنها برای آنها سخت تر از اکثر کودکان است. کودکان مبتلا به ADHD همچنین در صورت وقوع اتفاقاتی در اطرافشان در تمرکز مشکل دارند. آنها معمولاً به یک محیط آرام و ساکت نیاز دارند تا تمرکز خود را حفظ کنند.

علائم بی توجهی در کودکان

فرزند شما ممکن است:

  • در متمرکز ماندن مشکل دارند. به راحتی حواس خود را پرت کنید یا از یک کار قبل از اتمام آن خسته شوید.
  • به نظر می رسد وقتی با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
  • در به خاطر سپردن چیزها و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند. به جزئیات توجه نکنید یا اشتباهات بی دقتی انجام دهید.
  • در سازماندهی، برنامه ریزی پیش رو و به پایان رساندن پروژه ها مشکل دارید.
  • مکرراً تکالیف، کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها یا سایر اقلام را گم کنید یا به اشتباه بیاندازید.

علائم و نشانه های بیش فعالی ADHD

بارزترین علامت ADHD بیش فعالی است. در حالی که بسیاری از کودکان به طور طبیعی کاملاً فعال هستند، کودکانی که علائم بیش فعالی اختلال کمبود توجه دارند همیشه در حال حرکت هستند. آنها ممکن است سعی کنند چندین کار را همزمان انجام دهند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرند. حتی زمانی که مجبور می شوند ثابت بنشینند، که ممکن است برایشان بسیار سخت باشد، پایشان ضربه می زند، پایشان می لرزد یا انگشتانشان طبل می زند.

علائم بیش فعالی در کودکان

فرزند شما ممکن است:

  • مدام بی قراری و غر زدن.
  • در یک جا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارید.
  • به طور مداوم در اطراف حرکت کنید، اغلب در حال دویدن یا بالا رفتن نامناسب.
  • زیاد حرف بزن
  • خلق و خوی سریع یا "فیوز کوتاه" داشته باشید.

علائم و نشانه های تکانشی ADHD

تکانشگری کودکان مبتلا به ADHD می تواند مشکلاتی در خودکنترلی ایجاد کند. از آنجایی که آنها کمتر از سایر بچه‌ها خودشان را سانسور می‌کنند، مکالمات را قطع می‌کنند، به فضای دیگران هجوم می‌آورند، در کلاس سؤالات نامربوط می‌پرسند، مشاهدات بدون درایت انجام می‌دهند و سؤالات بیش از حد شخصی می‌پرسند. پیروی از دستورالعمل هایی مانند "صبور باشید" و "فقط کمی صبر کنید" برای کودکان مبتلا به ADHD دو برابر سخت تر از سایر نوجوانان است.

کودکانی که علائم و نشانه های تکانشی ADHD دارند نیز معمولاً بدخلق هستند و از نظر احساسی بیش از حد واکنش نشان می دهند. در نتیجه، دیگران ممکن است کودک را بی احترامی، عجیب و غریب یا نیازمند بدانند.

علائم تکانشگری در کودکان

فرزند شما ممکن است:

  • بدون فکر عمل کن
  • حدس بزنید، به جای وقت گذاشتن برای حل یک مشکل؛ بدون منتظر ماندن برای فراخوانی یا شنیدن کل سؤال، پاسخ‌ها را در کلاس بیان کنید.
  • در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت کنید.
  • اغلب حرف دیگران را قطع می کند. اشتباه را در زمان اشتباه بگو
  • قادر به کنترل احساسات قدرتمند نباشید که منجر به طغیان خشم یا عصبانیت می شود.

اثرات مثبت ADHD در کودکان

ADHD هیچ ربطی به هوش و استعداد ندارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه اغلب ویژگی‌های مثبت زیر را نشان می‌دهند:

خلاقیت. کودکانی که ADHD دارند می توانند به طرز شگفت انگیزی خلاق و تخیلی باشند. کودکی که رویاپردازی می کند و ده فکر مختلف در آن واحد دارد، می تواند به یک استاد حل مسئله، منبع ایده ها یا یک هنرمند مبتکر تبدیل شود. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، اما گاهی اوقات متوجه چیزهایی می شوند که دیگران نمی بینند.

انعطاف پذیری از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD گزینه‌های زیادی را در یک زمان در نظر می‌گیرند، در ابتدا روی یک جایگزین قرار نمی‌گیرند و نسبت به ایده‌های مختلف بازتر هستند.

اشتیاق و خودانگیختگی. کودکان مبتلا به ADHD به ندرت خسته کننده هستند! آنها به چیزهای مختلف زیادی علاقه مند هستند و شخصیت پر جنب و جوشی دارند. به طور خلاصه، اگر آنها شما را خشمگین نمی‌کنند (و گاهی اوقات حتی زمانی که هستند)، بودن با آنها بسیار سرگرم کننده است.

انرژی و رانندگی. وقتی بچه های مبتلا به ADHD انگیزه دارند، سخت کار می کنند یا بازی می کنند و برای موفقیت تلاش می کنند. در واقع ممکن است دشوار باشد که حواس آنها را از کاری که به آنها علاقه دارد منحرف کنید، به خصوص اگر این فعالیت تعاملی یا عملی باشد.

 

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

جراحی فیوژن ستون فقرات یک روش تغییر دهنده زندگی برای کسانی است که دردهای مزمن ناشی از اسکولیوز، آرتریت، تصادف، فتق دیسک یا برخی آسیب‌های جدی کمر دارند . همجوشی ستون فقرات از تکنیک هایی استفاده می کند که روند بهبودی بدن را زمانی که استخوان شکسته اید تقلید می کند. با ادغام دو یا چند مهره به یکدیگر، ثبات و استحکام ستون فقرات به دست می آید.

زمان بهبودی پس از فیوژن ستون فقرات به فرد، وسعت جراحی، جراحی‌های بزرگ قبلی، سن، سبک زندگی و سلامت کلی شما بستگی دارد. در ادامه بخوانید تا بدانید در هر مرحله از روند بهبودی پس از جراحی فیوژن ستون فقرات چه انتظاراتی باید داشت.

بلافاصله بعد از جراحی

شما حدود 2 تا 5 روز پس از جراحی در بیمارستان خواهید ماند در حالی که پزشکان و پرستاران بر بهبودی شما نظارت می کنند. آنها ممکن است بسته به محل و وسعت جراحی و همچنین سایر جراحی های اخیر که انجام داده اید، مدت اقامت در بیمارستان را تمدید کنند. بیماران پرخطر معمولاً چند روز بیشتر در بیمارستان می مانند.

پزشکان برای تسکین درد و ناراحتی، مسکن های مخدر را تجویز می کنند. کیسه های یخ و بسته های حرارتی می توانند به کنترل درد کمک کنند و به مدت 15 دقیقه استفاده می شوند و پس از آن یک دوره استراحت 2 ساعته انجام می شود.

بسیاری از بیماران از شنیدن این موضوع متعجب می شوند که نه تنها می توانند بلافاصله پس از جراحی راه بروند، بلکه تشویق می شوند. پیاده روی و حرکات ملایم بخش مهمی از روند بهبودی هستند. شما با فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران کار خواهید کرد تا نحوه حرکت ایمن بعد از جراحی خود را بیاموزید.

آنها روش های اصلاح شده برای انجام کارهای زیر را به شما آموزش می دهند:

  • داخل و از رختخواب خارج شوید
  • از حالت نشسته بایستید
  • بشین
  • راه رفتن

در این مرحله، هر گونه خمیدگی یا پیچ خوردگی ستون فقرات می تواند روند بهبودی را مختل کند. به همین دلیل، و همچنین اثری که مواد افیونی بر هماهنگی و خواب آلودگی دارند، پس از جراحی شما مطلقاً مجاز به رانندگی نیست. از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که شما را به خانه برساند و برای محافظت از ستون فقرات خود در برابر پیچ خوردگی تصادفی، رانندگی با ماشین را محدود کنید.

بریس‌های پشتی باعث تثبیت مکانیکی ستون فقرات می‌شوند و به محدود کردن حرکت کمک می‌کنند و از هر گونه خمیدگی یا پیچ خوردگی جلوگیری می‌کنند. برای برخی از بیماران، این تثبیت برای اطمینان از بهبودی مناسب ضروری است. اگر پزشک فکر می‌کند که از پوشیدن بریس برای کمر سود می‌برید، می‌توانید یک پیراهن متناسب در زیر بریس بپوشید تا ناراحتی و تحریک ناشی از مالش بریس به پوست را به حداقل برسانید.

1-4 هفته پس از جراحی

هنگامی که پس از جراحی به خانه برگشتید، شروع به یافتن تعادل بین حرکت و استراحت می کنید. حرکت ملایم باعث بهبودی مهره ها و تقویت عضلات پشتی می شود که از ستون فقرات شما حمایت می کنند. پیاده روی مکرر یک راه عالی برای گنجاندن حرکت در روز بدون به خطر انداختن بهبودی ستون فقرات است.

از حرکات اصلاح شده ای که توسط فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر به شما آموزش داده شده است استفاده کنید تا از خم شدن یا چرخش کمر خود جلوگیری کنید. اگر نیاز به خم شدن دارید، ستون فقرات خود را در حالت خنثی نگه دارید، در حالی که از باسن لولا می کنید یا از زانو خم می شوید. در حال حاضر، چیزی سنگین تر از 8-10 پوند بلند نکنید.

اکثر بیماران متوجه می شوند که خوابیدن در حالت دراز کشیده راحت ترین راه برای استراحت است. ارتفاع و سفتی بالش های مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای شما راحت تر است. برای جلوگیری از چرخیدن یا چرخیدن در خواب، یک بالش را در دو طرف سر خود قرار دهید.

از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که در آشپزی، خرید مواد غذایی، کارهای روزانه و سایر فعالیت های معمولی به شما کمک کند. این مرحله از بهبودی می تواند ناراحت کننده و خسته کننده باشد، اما بخش مهمی از بازسازی قدرت ستون فقرات شما است. هر تمرینی را که فیزیوتراپ یا پزشک به شما داده است انجام دهید تا ستون فقرات خود را برای مرحله بعدی بهبودی آماده کنید.

پزشک برای مدیریت درد و ناراحتی برای شما داروی ضد درد تجویز خواهد کرد. با آنها در مورد اینکه چگونه باید دوز روزانه خود را کاهش دهید، صحبت کنید، زیرا تجدید نسخه های مواد افیونی دشوار است. شما باید در 4 هفته پس از جراحی داروی ضد درد خود را قطع کنید.

1-3 ماه پس از جراحی

بخش بعدی روند بهبودی زمانی است که بخش های جوش خورده ستون فقرات شروع به رشد می کنند. هنوز باید از خم شدن در پشت، چرخاندن ستون فقرات و بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید زیرا این فعالیت‌ها قبل از اینکه کاملاً با هم ترکیب شوند به بخش‌های ستون فقرات فشار وارد می‌کنند.

برای کمک به بهبودی و تقویت قدرت خود باید هر روز پیاده روی کنید. فواید پیاده روی باعث تقویت قلب و عروق می شود و به سیستم گوارش شما کمک می کند. در این مرحله، فیزیوتراپی سرپایی را نیز برای بازگرداندن حرکت منظم شروع خواهید کرد. فیزیوتراپ شما یک برنامه آموزشی منحصر به فرد ایجاد می کند تا با نیازها و توانایی شما، فضای آموزشی موجود و نیازهای کاری شما مطابقت داشته باشد.

همانطور که از طریق تمرین قدرت و تحرک را به دست می آورید، می توانید به آرامی شروع به بازگشت به فعالیت های معمولی خود مانند رانندگی، کارهای سبک و کار کنید (تا زمانی که از نظر بدنی سخت نباشد).

3-6 ماه پس از جراحی

3 ماه استراحت پس از جراحی ضروری است، اما منجر به از دست دادن تون عضلانی، قدرت عضلانی و دامنه حرکتی می شود. 3 ماه آینده همه چیز در مورد کاهش سفتی کلی و بازیابی قدرت شما است.

پس از 3 ماه استراحت، اکنون ورزش تمرکز اصلی روند بهبودی و بهبودی شماست. تمرین ذهنی اکنون به فرآیند همجوشی در ستون فقرات شما کمک می کند، زیرا حرکت باعث بهبودی می شود و به جوش خوردن استخوان های شما کمک می کند.

شما هنوز باید از خم شدن، چرخش و بلند کردن خودداری کنید، اما باید بتوانید کاردیو و کشش عضلات سفت خود را از سر بگیرید. با یک فیزیوتراپیست کار کنید تا یک برنامه ورزشی طولانی مدت پیدا کنید تا به آن پایبند باشید. این تمرینات به شما کمک می کند تا تون عضلات، قدرت، تناسب اندام و همچنین انعطاف پذیری و تحرک را به دست آورید .

اگر از نظر فیزیکی شغل سختی دارید، فیزیوتراپ شما می تواند برنامه تمرینی شما را طوری تنظیم کند که شامل شرایط کاری باشد. این کار بدن شما را برای کار منظم آماده می کند و به شما یاد می دهد که وظایف کاری را با خیال راحت انجام دهید.

6-12 ماه پس از جراحی

اکثر بیماران حدود 8 ماه پس از جراحی به طور کامل بهبود می یابند. در این مرحله، شما به متخصص ارتوپدی خود مراجعه خواهید کرد تا مطمئن شوید که جراحی موفقیت آمیز بوده و مهره های شما همانطور که انتظار می رود جوش خورده اند.

پس از دریافت مجوز از متخصص ارتوپدی، می توانید شروع به بازگشت به زندگی عادی کنید، از جمله خم شدن، چرخاندن و بلند کردن بدن! در حال حاضر، توصیه می‌شود همچنان از فعالیت‌های پرتأثیر مانند ورزش‌های تماسی و ورزش‌های شدید اجتناب کنید. این موارد اغلب در درازمدت ممکن است، اما در این مرحله از بهبودی بر ستون فقرات شما تأثیر زیادی می گذارد.

1-2 سال پس از جراحی

پس از گذشت یک سال، احتمالاً می توانید به تمام فعالیت های معمول خود بازگردید.

مهره های ستون فقرات شما تا 18 ماه پس از جراحی به بهبود و جوش خوردن ادامه می دهند. اگر قبل یا در حین جراحی دچار آسیب عصبی شده اید، جدول زمانی می تواند تا 2 سال کامل از زمان بهبودی افزایش یابد.

برخی از عوامل می توانند روند بهبودی شما را کند کرده و در نتیجه زمان بهبودی طولانی تری داشته باشند. این شامل:

  • سیگار کشیدن همراه با سایر محصولات نیکوتینی (نیکوتین عروق خونی را منقبض می کند و رشد استخوان را کند می کند)
  • چاقی
  • پوکی استخوان
  • دیابت
  • تغذیه نامناسب
  • داروهای استروئیدی
  • سامرند سلیمی