دلایل زایمان سزارین

برخی از زنانی که قصد زایمان طبیعی دارند در نهایت به سزارین نیاز خواهند داشت. فهرست زیر برخی از دلایل (نه همه) دلایل نیاز به سزارین را شرح می دهد:

●کار آنطور که باید پیشرفت نمی کند. اگر انقباضات بیش از حد ضعیف باشد، کودک بیش از حد بزرگ باشد، لگن بیش از حد کوچک باشد یا نوزاد در وضعیت غیر طبیعی قرار گیرد، ممکن است رخ دهد. اگر زایمان به طور طبیعی پیشرفت نکند، در بسیاری از موارد، برای اطمینان از کافی بودن انقباضات برای چند ساعت، به او داروی (پیتوسین/اکسی توسین) داده می شود. اگر زایمان بعد از چند ساعت هنوز پیشرفت نکرد، ممکن است زایمان سزارین توصیه شود.

 

●ضربان قلب نوزاد نشان می دهد که زایمان را به خوبی تحمل نمی کند.

 

●خونریزی شدید واژن. اگر جفت قبل از تولد نوزاد از رحم جدا شود، این اتفاق می‌افتد (که به آن جداشدن جفت گفته می‌شود).

 

●اورژانس پزشکی جان مادر یا نوزاد را تهدید می کند.

 

 

برنامه ریزی برای زایمان سزارین

زایمان سزارین برنامه ریزی شده، زایمانی است که به دلیل افزایش خطر(های) زایمان طبیعی برای مادر یا نوزاد توصیه می شود. سزارین هایی که به این دلیل انجام می شود که زن می خواهد، اما نیازی به زایمان سزارین ندارد، سزارین "درخواست مادر" نامیده می شود.

تعدادی از شرایط پزشکی و مامایی وجود دارد که یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است برنامه ریزی زایمان سزارین را از قبل توصیه کند. برخی از این شرایط (نه همه) در زیر ذکر شده است:

●نوزاد در حالت عرضی (کناره) یا بریچ (اول باسن) قرار دارد.

 

●جفت دهانه رحم را می پوشاند (به نام جفت سرراهی، سزارین همیشه برای زنان مبتلا به جفت سرراهی توصیه می شود).

 

●مادر قبلاً زایمان سزارین یا جراحی دیگری داشته است که در آن رحم بریده شده است. زایمان طبیعی بعد از زایمان سزارین در برخی موارد امکان پذیر است، اما نه در همه موارد.

 

●برخی انسدادهای مکانیکی وجود دارد که ممکن است از زایمان طبیعی جلوگیری کند یا آن را پیچیده کند، مانند فیبروم های بزرگ یا شکستگی لگن.

 

●نوزاد به طور غیرعادی بزرگ است، به خصوص اگر مادر دیابت داشته باشد.

●مادر یک عفونت فعال مانند تبخال یا اچ آی وی دارد که می تواند در طول زایمان طبیعی به نوزاد منتقل شود.

 

●زایمان شامل حاملگی چند قلو (دوقلو، سه قلو یا بیشتر) است.

 

●این زن سرطان دهانه رحم دارد.

 

●خطر خونریزی نوزاد افزایش می یابد.

 

در مورد مسیر ارجح تولد در شرایط خاص اختلاف نظر وجود دارد. اینها شامل برخی از ناهنجاری های مادرزادی مانند اسپینا بیفیدا و نقایص دیواره شکم و برخی مشکلات پزشکی مادر می شود.

یکی از مهم ترین عوامل در برنامه ریزی زایمان سزارین، اطمینان از آمادگی نوزاد برای تولد است. ^{به طور کلی، سزارین های مکرر در بارداری های تک قلو بدون عارضه قبل از هفته سی و نهم} بارداری برنامه ریزی نمی شود . موقعیت های دیگری وجود دارد که سزارین قبل از هفته 39 برنامه ریزی شده است.

بیشتر زنان قبل از جراحی برنامه ریزی شده با یک متخصص بیهوشی ملاقات می کنند تا در مورد انواع مختلف بیهوشی موجود و خطرات و مزایای هر کدام صحبت کنند. دستورالعمل هایی در مورد نحوه آماده شدن برای جراحی نیز داده خواهد شد، از جمله نیاز به اجتناب از تمام غذاها و نوشیدنی ها برای حداقل دو و اغلب چندین ساعت قبل از جراحی.

مزایای سزارین برنامه ریزی شده  -  مزایای زایمان سزارین برنامه ریزی شده عبارتند از:

●این به والدین این امکان را می دهد که دقیقاً بدانند کودک چه زمانی به دنیا می آید، که رسیدگی به مسائل مربوط به کار، مراقبت از کودک و کمک در خانه را آسان تر می کند.

 

●برخی از عوارض و خطرات احتمالی زایمان برای مادر و نوزاد را به حداقل می رساند.

 

●این کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که متخصص زنان باردار برای زایمان در دسترس خواهد بود.

 

●ممکن است فضای کنترل‌شده‌تر و آرام‌تری را ارائه دهد، با ناشناخته‌های کمتری مانند مدت زمان زایمان و زایمان.

 

مزایای زایمان سزارین برنامه ریزی شده باید با خطرات آن سنجیده شود. زایمان سزارین یک جراحی بزرگ است و خطرات مرتبطی نیز دارد.

خطرات مادر  -  از آنجایی که زایمان سزارین شامل جراحی و بیهوشی بزرگ است، در مقایسه با زایمان طبیعی دارای معایبی است.

●زایمان سزارین با میزان بیشتری از آسیب به اندام های شکمی (مثانه، روده، عروق خونی)، عفونت (زخم، رحم، مجاری ادراری) و عوارض ترومبوآمبولیک (لخته شدن خون) نسبت به زایمان واژینال همراه است.

 

●جراحی سزارین می تواند در تعامل مادر و نوزاد در اتاق زایمان اختلال ایجاد کند.

 

●بهبودی بیشتر از زایمان طبیعی طول می کشد.

 

●زایمان سزارین با خطر بیشتری مرتبط است که جفت در حاملگی های بعدی به طور غیر طبیعی به رحم بچسبد که می تواند منجر به عوارض جدی شود.

 

●بریدن رحم برای زایمان باعث ضعیف شدن رحم می شود و خطر پارگی رحم در بارداری آینده را افزایش می دهد. این خطر کوچک است و به نوع برش رحم بستگی دارد.

 

خطرات نوزادان  -  خطرات کمی برای زایمان سزارین برای نوزاد وجود دارد.

●یکی از خطرات تروما هنگام تولد است که نادر است.

 

●مشکلات تنفسی موقت بعد از زایمان سزارین بیشتر دیده می شود زیرا نوزاد از طریق کانال زایمان مادر تحت فشار قرار نمی گیرد. این باعث کاهش جذب مجدد مایع در ریه های نوزاد می شود.

 

●نوزاد در معرض باکتری های طبیعی در واژن مادر قرار نمی گیرد، که ممکن است مهم باشد زیرا قرار گرفتن در معرض این باکتری از چندین جهت مفید به نظر می رسد.

 

عوارض بالقوه  -  شایع ترین عوارض مربوط به زایمان سزارین شامل عفونت، خونریزی (خونریزی بیش از حد)، آسیب به اندام های لگنی و لخته شدن خون است.

●عفونت – خطر عفونت رحم بعد از عمل (اندومتریت) با توجه به عوامل متعددی مانند شروع زایمان و پاره شدن پرده های جنین متفاوت است. اندومتریت با آنتی بیوتیک درمان می شود.

 

عفونت زخم، در صورت بروز، معمولاً چهار تا هفت روز پس از جراحی ایجاد می‌شود، اما گاهی اوقات در یکی دو روز اول ظاهر می‌شود. علاوه بر آنتی بیوتیک ها، عفونت زخم گاهی با باز کردن زخم برای تخلیه و در صورت نیاز برداشتن بافت عفونی درمان می شود.

 

●خونریزی - یک تا دو درصد از زنانی که سزارین می‌کنند به دلیل خونریزی (خونریزی بیش از حد) نیاز به تزریق خون دارند. خونریزی معمولاً به داروهایی که باعث انقباض رحم می شوند یا اقداماتی برای توقف خونریزی پاسخ می دهد. در موارد نادر، زمانی که تمام اقدامات دیگر برای توقف خونریزی ناکام باشد، ممکن است هیسترکتومی (حذف رحم با جراحی) مورد نیاز باشد.

 

●آسیب به اندام های لگن - صدمات به مثانه یا مجرای روده تقریباً در یک درصد از زایمان های سزارین رخ می دهد.

 

●لخته های خون - زنان در معرض خطر افزایش لخته خون در پاها (ترومبوز ورید عمقی یا DVT) یا ریه ها (آمبولی ریه) در دوران بارداری و به ویژه دوره پس از زایمان هستند. این خطر بعد از زایمان سزارین بیشتر می شود. این خطر را می توان با استفاده از دستگاهی که به آرامی پاها را در حین و بعد از عمل فشار می دهد، کاهش داد، به نام دستگاه فشرده سازی متناوب. به زنانی که در معرض خطر ابتلا به DVT هستند ممکن است یک داروی ضد انعقاد (رقیق کننده خون) برای کاهش خطر لخته شدن خون داده شود.