اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

 

اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) یک وضعیت سلامت روان است که در آن فرد افکار وسواسی و رفتارهای اجباری دارد.

اختلال وسواس فکری-عملی می‌تواند مردان، زنان و کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. افراد می‌توانند از سن ۶ سالگی علائم را نشان دهند، اما اغلب در حدود بلوغ و اوایل بزرگسالی شروع می‌شود.

اختلال وسواس فکری-عملی می‌تواند ناراحت‌کننده باشد و به طور قابل توجهی در زندگی شما اختلال ایجاد کند، اما درمان می‌تواند به شما کمک کند تا آن را تحت کنترل داشته باشید.

علائم اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

اگر مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) هستید، معمولاً افکار وسواسی و رفتارهای اجباری مکرری را تجربه خواهید کرد.

• وسواس فکری، یک فکر، تصویر یا میل ناخواسته و ناخوشایند است که به طور مکرر وارد ذهن شما می‌شود و باعث احساس اضطراب، انزجار یا ناراحتی می‌شود.
• وسواس عملی، یک رفتار یا عمل ذهنی تکراری است که احساس می‌کنید باید انجام دهید تا موقتاً احساسات ناخوشایند ناشی از فکر وسواسی را تسکین دهید.

برای مثال، کسی که ترس وسواس‌گونه از دزدی دارد، ممکن است احساس کند که قبل از ترک خانه باید چندین بار قفل بودن تمام درها و پنجره‌ها را بررسی کند.

زنان گاهی اوقات می‌توانند در دوران بارداری یا پس از تولد نوزاد خود دچار اختلال وسواس فکری-عملی شوند. وسواس‌ها ممکن است شامل نگرانی در مورد آسیب رساندن به نوزاد یا استریل نکردن صحیح شیشه شیر باشد. وسواس‌های عملی می‌توانند مواردی مانند بررسی مکرر تنفس نوزاد و افکار، تصاویر یا تمایلات مزاحم، ناخواسته و ناخوشایند باشند. این موارد می‌توانند باعث اضطراب شوند و منجر به رفتارهای تکراری شوند.

اگر مدام این افکار به سراغتان می‌آیند و بر زندگی روزمره‌تان تأثیر می‌گذارند، با پزشک عمومی یا مشاور سلامت خود صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند از شما حمایت کنند یا در صورت نیاز شما را به یک تیم متخصص سلامت روان ارجاع دهند.

دریافت کمک برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی گاهی اوقات به دلیل احساس شرم یا خجالت، تمایلی به درخواست کمک ندارند.

وسواس فکری عملی مانند هر بیماری دیگری یک مشکل سلامتی است، بنابراین چیزی برای احساس شرم یا خجالت وجود ندارد. ابتلا به وسواس فکری عملی به این معنی نیست که شما "دیوانه" هستید و تقصیر شما نیست که به آن مبتلا هستید.

دو راه اصلی برای دریافت کمک وجود دارد:

• خودتان را مستقیماً به یک سرویس گفتاردرمانی NHS ارجاع دهید 
• به پزشک عمومی مراجعه کنید - آنها در مورد علائم شما سؤال می‌کنند و در صورت لزوم می‌توانند شما را به یک سرویس گفتاردرمانی محلی ارجاع دهند

اگر فکر می‌کنید یکی از دوستان یا اعضای خانواده‌تان ممکن است مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی باشد، سعی کنید در مورد نگرانی‌هایتان با او صحبت کنید و پیشنهاد دهید که کمک بگیرد.

 

بعید است که اختلال وسواس فکری عملی (OCD) بدون درمان و حمایت مناسب بهبود یابد.

روش‌های درمانی اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)

برخی درمان‌های مؤثر برای اختلال وسواس فکری-عملی وجود دارد که می‌تواند به کاهش تأثیر آن بر زندگی شما کمک کند.

درمان‌های اصلی عبارتند از:

• گفتاردرمانی - معمولاً درمان شناختی رفتاری (CBT) ، که به شما کمک می‌کند با ترس‌ها و افکار وسواسی خود روبرو شوید بدون اینکه آنها را از طریق اجبارها "درست کنید".
• دارو - معمولاً نوعی داروی ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) که می‌توانند با تغییر تعادل مواد شیمیایی در مغز به شما کمک کنند.

CBT معمولاً خیلی سریع اثر می‌کند. ممکن است تا ۱۲ هفته طول بکشد تا متوجه اثرات درمان با SSRI شوید، اما اکثر افراد در نهایت از آن بهره‌مند می‌شوند.

اگر این درمان‌ها کمکی نکنند، ممکن است موارد زیر به شما پیشنهاد شود:

• یک SSRI جایگزین
• ترکیبی از SSRI و CBT
• یک داروی ضد افسردگی به نام کلومیپرامین

برخی افراد ممکن است برای درمان بیشتر به یک سرویس تخصصی سلامت روان ارجاع داده شوند.