بر اساس یک مطالعه جدید که ارتباط بین انگیزه‌های اقتصادی و تصمیم‌گیری پزشکی در طول زایمان را بررسی می‌کند، متخصصان زنان و زایمان زمانی که انگیزه‌های مالی برای انجام این کار وجود دارد، سزارین بیشتری انجام می‌دهند.
حدود ۱ از هر ۳ نوزادی که امروزه متولد می‌شوند، از طریق سزارین به دنیا می‌آیند، در حالی که این رقم در سال ۱۹۹۶، ۱ از هر ۵ نوزادی بود که از طریق عمل جراحی به دنیا می‌آمدند. در همین دوره زمانی، هزینه‌های پزشکی سالانه زایمان در ایالات متحده سالانه ۳ میلیارد دلار افزایش یافته است. تفاوت‌های قابل توجهی در میزان زایمان سزارین در نقاط مختلف کشور وجود دارد - به عنوان مثال، در لوئیزیانا، میزان سزارین تقریباً دو برابر آلاسکا است.
متخصصان زنان و زایمان در بسیاری از مراکز پزشکی برای سزارین دستمزد بیشتری دریافت می‌کنند. در یک مقاله کاری جدید که توسط دفتر ملی تحقیقات اقتصادی منتشر شده است، ارین جانسون و ام. ماریت رهاوی ، اقتصاددانان مراقبت‌های بهداشتی ، محاسبه کرده‌اند که پزشکان ممکن است برای سزارین در مقایسه با زایمان طبیعی چند صد دلار بیشتر درآمد داشته باشند و یک بیمارستان ممکن است چند هزار دلار بیشتر درآمد داشته باشد.
جانسون و رهاوی تصمیم گرفتند دلایل افزایش تعداد زایمان‌های جراحی را از طریق یک رویکرد غیرمعمول بررسی کنند: آنها فرض کردند که وقتی خود بیماران تخصص و دانش پزشکی قابل توجهی داشته باشند، متخصصان زنان و زایمان کمتر تحت تأثیر انگیزه‌های مالی قرار می‌گیرند. در مقابل، محققان تصور کردند که وقتی بیماران اطلاعات بسیار کمی دارند، چنین انگیزه‌هایی ممکن است نقش بیشتری در تصمیم‌گیری پزشکی داشته باشند.
از برخی جهات، این مشابه اتفاقی است که وقتی افراد ماشین‌های خود را نزد مکانیک می‌برند، می‌افتد. افرادی که در مورد خودرو اطلاعات دارند، احتمالاً در برابر تعمیرات غیرضروری مقاومت می‌کنند، در حالی که کسانی که اطلاعات زیادی در مورد خودرو ندارند، کمتر احتمال دارد که با توصیه‌های مکانیک مشکلی داشته باشند.
جانسون و رهاوی تصور کردند که در زایمان، این به این معنی است که متخصصان زنان و زایمان وقتی بیمارانشان خودشان پزشک باشند، سزارین کمتری انجام می‌دهند.
جانسون می‌گوید: «ایده این است که پزشکان دانش پزشکی دارند. اگر متخصص زنان و زایمان به دلیل انگیزه مالی خود از بهترین درمان منحرف شود، بیمار [که یک] پزشک است می‌تواند در مقابل متخصص زنان و زایمان مقاومت کند. اما این ممکن است برای افراد غیرپزشک صادق نباشد، زیرا آنها به سادگی دانش پزشکی لازم برای دانستن اینکه آیا این سزارین [روش زایمان] مناسب برای آنهاست یا خیر را ندارند.»
محققان تعداد زیادی از تولدها را در کالیفرنیا و تگزاس از طریق پایگاه‌های داده‌ای که بررسی می‌کردند آیا مادران خودشان پزشک هستند یا خیر، پیگیری کردند.
جانسون می‌گوید: «ما دریافتیم که پزشکان حدود ۱۰ درصد کمتر احتمال دارد که سزارین انجام دهند. بنابراین به نظر می‌رسد متخصصان زنان و زایمان با بیماران پزشک خود متفاوت از بیماران غیرپزشک خود رفتار می‌کنند.»
جانسون می‌گوید بعید می‌داند که پزشکان از نقشی که انگیزه‌های مالی در تصمیماتشان ایفا می‌کند، آگاه باشند. بلکه به گفته‌ی او، تحلیل‌های متنوع اقتصاددانان نشان می‌دهد که انگیزه‌ها به طرق مختلف - اغلب به طور نامحسوس - بر رفتار تأثیر می‌گذارند.
در واقع، جانسون و رهاوی دریافتند که وقتی مراحل جراحی از قبل برنامه‌ریزی شده بود، هیچ تفاوتی در میزان سزارین بین مادران پزشک و مادران غیرپزشک وجود نداشت. تصمیمات سزارین برنامه‌ریزی‌شده کمتر ذهنی هستند - انواع شرایط پزشکی، مانند قرار گرفتن نوزاد در وضعیت بریچ، سزارین را ایجاب می‌کند.
او می‌گوید این اختلاف در چیزی که به عنوان سزارین‌های برنامه‌ریزی نشده شناخته می‌شود، رخ داده است، زمانی که برای زایمان تلاش می‌شود اما خوب پیش نمی‌رود. در این صورت بیمار و متخصص زنان و زایمان خود را در یک منطقه خاکستری می‌بینند، جایی که باید در مورد خاتمه دادن به زایمان و به دنیا آوردن نوزاد با جراحی تصمیم بگیرند.
جانسون و رهاوی همچنین نابرابری‌ها را در محیط‌های پزشکی که در آنها به پزشکان حقوق ثابتی پرداخت می‌شد، تجزیه و تحلیل کردند. در این موارد، جانسون و رهاوی دریافتند که یک عامل بازدارنده برای انجام عمل‌های جراحی وجود دارد که معمولاً زمان بیشتری را می‌طلبد. در این محیط‌ها، تعداد بیشتری از مادرانی که پزشک بودند، نسبت به مادرانی که پزشک نبودند، سزارین شدند. جانسون می‌گوید احتمالاً این بدان معناست که برخی از مادران غیرپزشک که به سزارین نیاز داشتند، در این محیط‌ها سزارین نشدند.
جانسون پیشنهاد می‌کند که یک راه حل برای این نابرابری‌ها، دانش بهتر و توانمندسازی بیمار است.
- ۰۴/۰۶/۱۹