مزایای میکرودیسککتومی چیست؟

 

صرف نظر از اینکه کدام روش خاص میکرودیسککتومی انتخاب شده است، هدف جراحی یکسان است: برداشتن قطعه دیسک و هر استخوان یا رباطی که ممکن است ریشه عصب را فشرده کند. برای انجام این کار، جراح یک پنجره کوچک در مهره ایجاد می کند (روشی که لامینوتومی نیز نامیده می شود) و رباط فلاووم، بافت زیرین را می کشد تا سختی (پوشش ستون فقرات) و ریشه عصبی را آشکار کند. سپس قسمت فتق دیسک برداشته می شود تا فشار عصب کامل شود.

تکنیک های تصویربرداری، از جمله اشعه ایکس، قبل و گاهی در حین عمل جراحی برای اطمینان از محلی سازی صحیح محل عمل استفاده می شود.

در حالی که فتق دیسک ممکن است تقریباً در هر سطحی از ستون فقرات رخ دهد، میکرودیسککتومی کمری - جراحی در قسمت پایینی پشت - رایج ترین محل برای این روش است.

میکرودیسککتومی چقدر طول می کشد؟

به طور متوسط، جراحی میکرودیسککتومی بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. با این حال، از آنجایی که به بیماران بیهوشی عمومی داده می شود و پس از آن باید مدتی را در اتاق ریکاوری برای یک دوره نظارت بگذرانند، کل زمان معمولاً به حدود دو ساعت می رسد.

تقریباً در همه موارد، افرادی که تحت عمل میکرودیسککتومی قرار می‌گیرند ممکن است همان روز به خانه بازگردند. پس از ترخیص از بیمارستان، معمولاً به بیماران مقدار کمی داروی ضد درد – از جمله استامینوفن یا دوز کمی از داروهای مخدر – و شل‌کننده عضلانی با دستورالعمل‌های مربوط به مراقبت‌های پس از جراحی و نحوه کاهش مناسب این داروها داده می‌شود. تاکید ویژه بر علائمی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی را نشان می دهد، از جمله ضعف عضلانی، تغییر در عملکرد مثانه یا روده، و درد شدید و غیرمنتظره کمر یا پا.

با میکرودیسککتومی چه عوارضی ممکن است رخ دهد؟

در طول جراحی، اقدامات ایمنی متعددی برای کنترل خونریزی، جلوگیری از عفونت و جلوگیری از آسیب به بافت های اطراف انجام می شود. به ندرت ممکن است پارگی در سخت شامه (بافت احاطه کننده اعصاب نخاعی) رخ دهد. جراح این مشکل را با بخیه یا پچ ساخته شده از کلاژن ترمیم می کند.