شدت افسردگی از دوره های خفیف و موقت غمگینی تا افسردگی شدید و مداوم متغیر است. افسردگی بالینی شکل شدیدتر افسردگی است که به عنوان افسردگی اساسی یا اختلال افسردگی اساسی نیز شناخته می شود. این مانند افسردگی ناشی از فقدان، مانند مرگ یکی از عزیزان، یا یک بیماری پزشکی مانند اختلال تیروئید نیست.
برای تشخیص افسردگی بالینی، بسیاری از پزشکان از معیارهای علائم اختلال افسردگی اساسی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده می کنند.
علائم و نشانه های افسردگی بالینی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس غم، اشک، پوچی یا ناامیدی
- طغیان خشم، تحریک پذیری یا ناامیدی، حتی بر سر مسائل کوچک
- از دست دادن علاقه یا لذت در اکثر یا تمام فعالیت های عادی، مانند رابطه جنسی، سرگرمی ها یا ورزش
- اختلالات خواب، از جمله بی خوابی یا خواب زیاد
- خستگی و کمبود انرژی، بنابراین حتی کارهای کوچک تلاش بیشتری می کند
- کاهش اشتها و کاهش وزن یا افزایش میل به غذا و افزایش وزن
- اضطراب، بی قراری یا بی قراری
- کند شدن تفکر، صحبت کردن یا حرکات بدن
- احساس بی ارزشی یا گناه، تثبیت بر شکست های گذشته یا سرزنش خود
- در فکر کردن، تمرکز کردن، تصمیم گیری و به خاطر سپردن چیزها مشکل دارید
- افکار مکرر یا مکرر مرگ، افکار خودکشی، اقدام به خودکشی یا خودکشی
- مشکلات فیزیکی غیر قابل توضیح، مانند کمردرد یا سردرد
علائم معمولاً آنقدر شدید هستند که مشکلات قابل توجهی را در روابط با دیگران یا در فعالیت های روزمره مانند کار، مدرسه یا فعالیت های اجتماعی ایجاد کنند.
افسردگی بالینی می تواند افراد را در هر سنی از جمله کودکان تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، علائم افسردگی بالینی، حتی اگر شدید باشد، معمولاً با مشاوره روانشناسی، داروهای ضد افسردگی یا ترکیبی از این دو بهبود می یابند.
- ۰۳/۰۴/۰۶