ارائه‌دهنده کودک شما بر اساس وجود و عدم وجود علائم خاص تشخیص می‌دهد. علائم باید حداقل در دو حوزه زندگی (مانند مدرسه و خانه) تداخل داشته باشند و حداقل در شش ماه گذشته رخ داده باشند.
ارائه دهندگان از علائم ADHD برای تشخیص و تعیین نوع بیماری استفاده می کنند: بی توجه، بیش فعال/تکانشی، ترکیبی یا نامشخص. کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا ، نسخه پنجم ویرایش متن ( DSM-5-TR™ ) دستورالعمل هایی را ارائه می دهد که ارائه دهندگان برای تشخیص استفاده می کنند.
برای مشاوره با دکتر بیش فعالی در تهران با گروه ویان تماس بگیرید
ارائه عمدتاً بی توجه
علائم ADHD در کودکان با ارائه بی توجه شامل مشکل در تمرکز، سازماندهی و ماندن در کار است. طبق DSM-5-TR، کودک مبتلا به این نوع باید حداقل شش رفتار از 9 رفتار زیر را نشان دهد. (این رفتارها باید در فعالیت های روزانه، در مدرسه و خانه مشکل ایجاد کند - نه فقط گاهی اوقات، زیرا اکثر کودکان این رفتارها را انجام می دهند.)
- مشکل در توجه به جزئیات یا اشتباهات بی دقت.
- موضوعاتی که بر روی وظایف و فعالیت ها متمرکز هستند.
- مشکل در خوب گوش دادن، خیالبافی یا پرت شدن به نظر می رسد.
- در زیر دستورالعمل‌ها و/یا تکمیل وظایف مشکل دارید.
- مشکل در سازماندهی وظایف و فعالیت ها.
- اجتناب یا دوست نداشتن کارهایی که مستلزم تلاش ذهنی مداوم است.
- از دست دادن مکرر چیزها
- به راحتی توسط محرک های بیرونی پرت می شود.
- در فعالیت های روزانه فراموشکار است.
ارائه عمدتاً بیش فعال/تکانشی
افراد مبتلا به نوع بیش فعال / تکانشی علائم ADHD زیر را نشان می دهند. طبق DSM-5-TR، یک کودک باید حداقل شش رفتار از 9 رفتار زیر را نشان دهد. اینها باید در فعالیت روزانه مشکلاتی ایجاد کنند.
- بی قراری یا ضربه زدن به دست ها یا پاها یا تکان دادن مکرر.
- ترک صندلی خود در زمانی که انتظار می رود باقی بماند.
- دویدن یا بالا رفتن زمانی که مناسب نیست.
- مشکل در بازی یا شرکت در فعالیت های اوقات فراغت بی سر و صدا.
- همیشه به نظر "در حال حرکت" یا "با یک موتور هدایت می شود."
- زیاد حرف زدن
- قبل از تکمیل سؤالات، پاسخ‌ها را محو کنید.
- مشکلات مکرر در انتظار نوبتشان.
- اغلب مکالمات یا بازی های دیگران را قطع یا مداخله می کند.
ارائه ترکیبی
افراد دارای نوع ترکیبی رفتارهایی را از هر دو دسته بی توجه و بیش فعال/تکانشی نشان می دهند. طبق DSM-5، کودکان باید حداقل 12 رفتار از کل رفتارها را نشان دهند (حداقل شش رفتار بی توجه و شش رفتار بیش فعال/تکانشی).
علل
چه چیزی باعث ADHD می شود؟
دانشمندان تفاوت هایی را در ساختار مغز و فعالیت افراد مبتلا به ADHD شناسایی کرده اند. لوب جلویی قسمت جلویی مغز و قسمت پشت پیشانی است. لوب پیشانی مسئول برنامه ریزی، توجه، تصمیم گیری و استفاده از زبان برای تعدیل رفتار است. محققان این نوع فعالیت را توجه هدایت شده می نامند. مغز افراد مبتلا به ADHD نسبت به افراد عصبی دیرتر به بلوغ کامل خود می رسد.
مردم از توجه مستقیم برای تعلیق توجه خودکار استفاده می کنند، نوع دوم توجه، که در افراد مبتلا به ADHD بسیار قوی است. با این حال، توجه مستقیم نیاز به تلاش زیادی دارد و استفاده از آن دشوار است. در یک فرد مبتلا به ADHD، مهارت های توجه هدایت شده ضعیف تر است. توجه خودکار نوع توجهی است که هنگام انجام کاری جالب یا جذاب از آن استفاده می کنید. توجه مستقیم، نوعی توجه است که وقتی باید کاری را انجام دهید که خسته کننده یا کم علاقه است، از آن استفاده می کنید. (به عنوان مثال، در دوران کودکی، کارهای خسته کننده و تکراری.)
علاوه بر این، سلول های عصبی به نام نورون ها سیگنال هایی را در مغز شما منتقل می کنند. این سیگنال ها در مغز شما در گروه هایی از نورون ها به نام شبکه ها حرکت می کنند. دانشمندان شبکه توجه خودکار در مغز شما را حالت پیش فرض می نامند. آنها شبکه توجه هدایت شده در مغز شما را حالت وظیفه مثبت یا شبکه اجرایی مغز شما می نامند. محققان شبکه های اصلی را یافته اند که در افراد مبتلا به ADHD متفاوت عمل می کنند. انتقال دهنده های عصبی - مواد شیمیایی که به انتقال سیگنال ها از یک سلول عصبی به سلول عصبی دیگر کمک می کنند - نیز در ADHD نقش دارند.
اگرچه محققان این تفاوت‌های مغزی را کشف کرده‌اند، اما به طور کامل نمی‌دانند چرا این تفاوت‌ها رخ می‌دهند و منجر به علائم ADHD می‌شوند. اما تحقیقات کنونی نشان می دهد که ژنتیک نقش حیاتی ایفا می کند. ADHD اغلب در خانواده ها مشاهده می شود - یک کودک مبتلا به ADHD 1 در 4 شانس دارد که والدینی مبتلا به این بیماری داشته باشد.
سایر علل احتمالی و عوامل خطر ADHD ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- قرارگیری در معرض سرب.
- آناتومی مغز
- مصرف مواد در دوران بارداری
- زایمان زودرس .
- وزن کم هنگام تولد.
موارد زیر دلایل ADHD نیستند:
- آلرژی .
- ایمن سازی ها
- خوردن شکر زیاد.
- زمان زیاد خیره شدن به صفحه نمایش
- فرزندپروری ضعیف
- عوامل اجتماعی و محیطی مانند فقر.
ADHD چه عوارضی دارد؟
بدون درمان، ADHD به طور بالقوه می تواند منجر به تعدادی از عوارض طولانی مدت شود. این عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عزت نفس ضعیف .
- افسردگی و اضطراب .
- اختلالات خوردن .
- مشکلات خواب
- اختلال مصرف مواد .
- رفتارهای پرخطر و تکانشی.
- حوادث رانندگی و صدمات مکرر.
- مشکل در روابط و سایر تعاملات اجتماعی.
- عدم موفقیت تحصیلی
- بی ثباتی شغلی
- ۰۳/۰۷/۲۹