چگونه بر اضطراب اجتماعی غلبه کنیم

دانش آموزی باهوش و سخت کوش در کلاس ارتباطاتش ضعیف عمل می کند. مشارکت 25 درصد از نمره او محسوب می شود، اما او از شروع ترم در کلاس صحبت نکرده است، زیرا نگران است که احمقانه به نظر برسد.

یک برنامه نویسی به تازگی اولین بازی ویدیویی خود را ساخته است. علیرغم استعدادشان و فارغ التحصیل شدن از یک برنامه معتبر علوم کامپیوتر، آنها بیکار هستند. آنها برای کار درخواست نداده اند زیرا از رفتن برای مصاحبه وحشت دارند.

یک ورزشکار پنج ستاره با سرعت سریع و بازی سازی نوآورانه اش بر زمین فوتبال مسلط است. وقتی خبرنگاران بعد از بازی او را شکار می کنند، سرد و بی علاقه به نظر می رسد. در واقع، دلیل اینکه او پاسخ های کوتاهی می دهد این است که از متکبر به نظر رسیدن می ترسد.

چه چیزی هر یک از این افراد را متحد می کند؟ اضطراب اجتماعی. اگر هر یک از این توصیفات برای شما طنین انداز شد، شاید شما نیز با اضطراب اجتماعی زندگی می کنید. این راهنما به شما کمک می کند تا این وضعیت را درک کرده و نحوه رسیدگی به آن را بیاموزید.

علل اضطراب اجتماعی را بشناسید

در هسته خود، اضطراب اجتماعی ترس از ارزیابی منفی و طرد شدن است. وقتی از نظر اجتماعی احساس اضطراب می کنید، نگران این هستید که دیگران در مورد شما چه فکری می کنند و امیدوارید که تأثیر خوبی بر جای گذاشته باشید.

مانند بسیاری از احساسات، اضطراب نیز سعی دارد به شما کمک کند. اضطراب روشی است که مغز شما را درمورد یک تهدید در حال آماده شدن آگاه می کند. فکر کنید: مار در حال لغزش دست شماست. اضطراب اجتماعی برای انجام همین کار طراحی شده است: هشدار دادن به تهدیدات اجتماعی . تهدیدات اجتماعی هر چیزی است که شامل طرد شدن شما می شود، مانند مسخره شدن یا اخراج شدن از یک گروه. هنگامی که اضطراب اجتماعی حباب می کند، می گوید: "هی، احتمال زیادی وجود دارد که در حال حاضر طرد شوید." برای به حداقل رساندن احتمال رد شدن، باید با شرایط خود هماهنگ شوید. اتاق را اسکن می‌کنید و به دنبال چهره‌های مخالف می‌گردید. شما نحوه عملکرد مردم را تجزیه و تحلیل می کنید. شما روی وضعیت بدنی، گفتار و حالات چهره خود تمرکز می کنید. پس از این ارزیابی سریع، سعی می کنید رفتار خود را مطابقت دهید و از طرد شدن اجتناب کنید. Voilà! با تشکر از شما، اضطراب اجتماعی.

اگر اضطراب اجتماعی یک فرد بود، می توان گفت که آنها نیت خوبی دارند. اما گاهی اوقات، اضطراب اجتماعی آن را اشتباه می کند. این زمانی اتفاق می‌افتد که اضطراب اجتماعی زنگ خطرهایی را برای تهدیدهای اجتماعی می‌فرستد که در واقع وجود ندارند - یا بدتر از آن، هر کجا که می‌روید زنگ هشدار بی‌وقفه است.

ممکن است فکر کنید: "من زیاد معاشرت نمی کنم، اما از این موضوع ناراحت نمی شوم." من فقط ترجیح می دهم تنها باشم. این درونگرایی است و با اضطراب اجتماعی متفاوت است. درونگرایی یک ویژگی شخصیتی است که بیشتر در مورد ترجیح شما برای معاشرت است: چند وقت یکبار، با چه کسی، گروه های بزرگ یا کوچک و غیره. در مقابل، اضطراب اجتماعی مربوط به ترس از اجتماعی شدن است. شما می توانید با یا بدون اضطراب اجتماعی درونگرا باشید و با درونگرایی یا بدون آن می توانید اضطراب اجتماعی داشته باشید. اضطراب اجتماعی با خجالتی بودن نیز متفاوت است، یعنی زمانی که در یک محیط اجتماعی احساس ناراحتی یا محتاط می کنید. معمولا احساس خجالتی بودن گاهی اوقات، مانند زمانی که با افراد جدیدی ملاقات می کنید یا در مقابل دیگران اجرا می کنید، معمول است. اگر با اضطراب اجتماعی دست و پنجه نرم نمی کنید، معمولاً وقتی خجالتی ظاهر می شود می توانید به سرعت خود را وفق دهید و همچنان از تعامل اجتماعی لذت ببرید.

اضطراب اجتماعی مانع ایجاد روابط اجتماعی قوی، انجام بهترین عملکرد در مدرسه و محل کار و احساس راحتی در پوست خود می شود. همچنین می تواند منجر به سایر شرایط سلامت روان مانند سوء مصرف مواد، افسردگی و حتی خودکشی شود.

افرادی که در بسیاری از موقعیت های اجتماعی احساس اضطراب می کنند ممکن است با اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) دست و پنجه نرم کنند. SAD شامل اضطراب مداوم و ناراحت کننده در موقعیت های اجتماعی متعدد است، مانند:

• ارائه ارائه؛
• اجرا در مقابل دیگران؛
• تعامل با غریبه ها؛
• رفتن به قرار ملاقات؛
• صحبت های کوچک؛ یا
• خوردن یا آشامیدن در حضور دیگران

هنگامی که شما SAD دارید، این موقعیت های اجتماعی روزمره مانند فرصت هایی برای شکست به نظر می رسد. تعامل با یک غریبه در را برای گفتن حرف احمقانه باز می کند. رفتن به یک قرار، شانس شما را برای رد شدن افزایش می دهد. صحبت‌های کوچک می‌تواند منجر به یک سکوت ناخوشایند یا تلو تلو خوردن کلمات شما شود. و خوردن و آشامیدن در مقابل دیگران شبیه نمایشی است که هر جرعه جرعه و جویدن شما زیر ذره بین است.

در نتیجه این اضطراب، افراد مبتلا به SAD از شروع یا شرکت در تعاملات اجتماعی اجتناب می کنند - حتی اگر موقعیت ها برای آنها مهم باشد. برای تشخیص SAD بر اساس معیارهای رسمی روانپزشکی، باید هر یک از علائم زیر را تأیید کنید:

• ترس مشخص و مداوم از موقعیت های اجتماعی؛
• موقعیت‌های اجتماعی ترسناک تقریباً همیشه باعث ایجاد اضطراب می‌شوند.
• ترس از موقعیت با تهدید واقعی تناسب ندارد.
• از موقعیت ها اجتناب می شود یا با اضطراب شدید تحمل می شود.
• اضطراب و/یا اجتناب شما باعث اختلال در زمینه های مهم زندگی می شود. و
• علائم حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد.

SAD یکی از شایع ترین بیماری های روانی در جهان است. تقریباً 4 درصد از مردم در سراسر جهان این معیارهای تشخیصی را در مقطعی از زندگی خود رعایت می کنند. بر اساس برآورد جمعیت فعلی 8 میلیارد، این تقریباً 320 میلیون نفر است!