فرزندپروری با دروغگویی: آیا رایج است؟

از قصه‌گویی درباره بابانوئل یا پری دندان گرفته تا تربیت از طریق دروغ ("اگر سبزیجاتت را نخوری، قدت بلندتر نمی‌شود")، تا دروغ گفتن برای محافظت از احساسات کودک (حیوان خانگی فوت شده شما "رفته تا در مزرعه زندگی کند")، بسیاری از والدین از دروغ به عنوان بخشی از فرزندپروری استفاده می‌کنند .

یک مقاله اخیر، تحقیقاتی را در مورد دروغ گفتن والدین به کودکان بررسی کرده است و نتایج جالب توجه است و نشان می‌دهد که دروغ گفتن والدین ممکن است تأثیر مهمی بر اجتماعی شدن و رفاه آینده کودکان داشته باشد.

 

اول و مهمتر از همه، اکثر والدین به فرزندانشان دروغ می‌گویند. در یک مطالعه، ۷۸٪ از والدین آمریکایی و ۱۰۰٪ از والدین چینی اعتراف کردند که به فرزندانشان دروغ می‌گویند (اگرچه جای امیدواری است که تنها درصد کمی از بزرگسالان آمریکایی می‌گویند که والدینشان اغلب به آنها دروغ می‌گفتند).

ضررش چیه؟

طبق نظریه یادگیری اجتماعی ، کودکان رفتارها را از الگوبرداری/تقلید از رفتارهای والدین خود می‌آموزند، بنابراین دروغ گفتن به بچه‌ها ممکن است باعث شود که آنها باور کنند دروغ گفتن اشکالی ندارد و از آنها پیروی کنند. تحقیقات دیگر نشان می‌دهد که اگر والدین به فرزندانشان دروغ بگویند، ممکن است آنها نیز در عوض به والدین خود دروغ بگویند. مهمتر از همه، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دروغ گفتن والدین به کودکان می‌تواند اثرات نامطلوبی بر سازگاری روانی-اجتماعی کودک داشته باشد و بر دلبستگی کودک به والدینش تأثیر منفی بگذارد. در موارد شدید، دروغ گفتن والدین ممکن است منجر به رفتار ضداجتماعی و روان‌پریشی شود . یک نکته: بسیاری از این تحقیقات همبستگی هستند، بنابراین تعیین اینکه آیا دروغ گفتن والدین است یا چیز دیگری (مثلاً سبک فرزندپروری ضعیف به طور کلی) که بر سازگاری و رفاه کودکان تأثیر می‌گذارد، غیرممکن است.

 

چه باید کرد؟

با توجه به اینکه اکثر والدین با دروغ گفتن، حتی اگر دروغ‌هایشان از نوع «کوچک و سفید» باشد، تا حدی در تربیت فرزندشان نقش دارند، والدین باید از چه چیزهایی آگاه باشند؟

تعداد دروغ‌ها مهم است. به احتمال زیاد، یک دروغ گاه به گاه، تأثیر منفی کمتری نسبت به والدینی دارد که دائماً به فرزندانشان دروغ می‌گویند.

 

سعی کنید صداقت را الگو قرار دهید. با توجه به اینکه کودکان از والدین خود یاد می‌گیرند و از آنها تقلید می‌کنند، تلاش برای صادق‌تر و روراست‌تر بودن با فرزندانتان تأثیر مثبتی بر رشد آنها خواهد داشت. الگوسازی رفتار صادقانه و تقویت فرزندانتان برای راستگو بودن، یک استراتژی خوب است.

پیگیری کنید و توضیح دهید. در صورتی که به کودک دروغ گفته شود، حتماً اعتراف کنید (شاید با بزرگ شدن و بالغ شدن کودک) و دلایل آن را توضیح دهید.

 

سبک فرزندپروری خوب مهم است. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که اگر والدین شیوه فرزندپروری مقتدرانه‌ای داشته باشند (یعنی فرزندپروری پاسخگو و حمایتی که برای فرزندان محدودیت تعیین می‌کند)، چند دروغ مصلحتی ممکن است تأثیر منفی کمی داشته باشد. از طرف دیگر، والدین مستبد و تنبیه‌گر که برای مطیع نگه داشتن فرزندانشان از دروغ استفاده می‌کنند، ممکن است تأثیر مخرب‌تری بر فرزندانشان داشته باشند.

 

به جای دروغ گفتن، جایگزین‌هایی را در نظر بگیرید. اگر نواختن ویولن فرزندتان افتضاح است، به جای دروغ «تو زیبا می‌نوازی»، روی رک بودن و حمایت کردن تمرکز کنید. مثلاً بگویید «داری یاد می‌گیری و زمان می‌برد» و بعداً بگویید «متوجه شدم که داری پیشرفت می‌کنی».

نویسندگان این بررسی معتقدند که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. همانطور که آنها خاطرنشان می‌کنند، «ممکن است [که] فرزندپروری با دروغگویی که با اهداف خیرخواهانه والدین، مانند آرام کردن احساسات کودکان یا حفظ حس جادو [مثال بابانوئل]، انجام می‌شود، با عزت نفس ، مهارت‌های شناختی و خلاقیت کودکان همبستگی مثبت داشته باشد »