استرس در کودکان میتواند به روشهای مختلفی بروز کند و اغلب با بزرگسالان متفاوت است. علائم رایج عبارتند از:
تغییرات رفتاری
مشاهده تغییرات در رفتار کودک اغلب قابل توجهترین نشانه استرس است؛ این تغییرات ممکن است شامل افزایش تحریکپذیری، بدخلقی یا کاهش قابل توجه علاقه به فعالیتهایی باشد که قبلاً از آنها لذت میبردند. برخی از کودکان همچنین ممکن است گوشهگیرتر شوند، انزوا را انتخاب کنند یا نشانههایی از رفتار واپسگرایانه مانند شب ادراری یا چسبیدن بیش از حد به والدین را نشان دهند.
علائم فیزیکی
استرس همچنین میتواند به صورت فیزیکی در کودکان بروز کند، علائم رایج آن شامل شکایت از سردردهای بیدلیل یا دلدرد است. تغییرات در الگوهای خواب، مانند مشکل در به خواب رفتن یا کابوسهای مکرر، و تغییرات در عادات غذایی (خوردن بیش از حد یا خیلی کم) نیز از نشانههای آن هستند. این علائم فیزیکی اغلب پاسخ بدن به استرس روانی است که کودک تجربه میکند.
تغییرات دانشگاهی و اجتماعی
افت عملکرد تحصیلی یا تغییر در تعامل آنها با همسالان نیز میتواند نشانه استرس در کودک باشد؛ این موارد ممکن است شامل عدم تمرکز در مدرسه، بیعلاقگی ناگهانی به تکالیف مدرسه یا مشکل در حفظ دوستیها، حتی با دوستان صمیمی سابق باشد. چنین تغییراتی میتواند نشان دهد که کودک با عوامل استرسزایی روبرو است که بر توانایی او در تمرکز و تعامل عادی تأثیر میگذارد و باید مستقیماً با آنها مقابله شود تا از پسرفت در توانایی او در معاشرت و برقراری ارتباط سالم جلوگیری شود.
پاسخهای احساسی
واکنشهای عاطفی مانند گریه بیش از حد، طغیان خشم یا ترس میتواند نشانههایی از استرس در کودکان باشد، به خصوص اگر این واکنشها با رفتار آنها در دوران نوپایی ناسازگار باشد. آنها همچنین ممکن است در مورد موقعیتهایی که قبلاً با آنها راحت بودند، ترس نشان دهند یا سطح غیرمعمولی از نگرانی در مورد فعالیتهای روزمره نشان دهند که نشان دهنده تغییر در درک آنها از دنیای اطرافشان است.
- ۰۴/۰۸/۲۰