سلامت روج و جسم

مطالب پزشکی و روانشناسی

سلامت روج و جسم

مطالب پزشکی و روانشناسی

  • ۰
  • ۰

بیماری دو قطبی یکی از بیماری‌های اعصاب و روان است که برای درمان آن باید به دکتر روانپزشک یا دکتر روانشناس مراجعه کنید. اگر این بیماری را به حال خود رها کنید، ممکن است عوارض آن شما را درگیر کند. همچنین درمان این بیماری می‌تواند کیفیت زندگی بیمار را چند برابر کند.

 

کمتر کسی را می‌‌بینید که اسم اختلال دو قطبی به گوش او نرسیده باشد. در‌عین‌حال افراد کمی درباره این اختلال روانی اطلاعات جامع و کاربردی دارند. اگر از کسی بپرسید که اختلال دوقطبی چیست، بدون شک به عباراتی چون «مودی بودن»، “افسردگی شیدایی”، «ثبات خلق نداشتن»، «افکار خودکشی داشتن»، «پر انرژی و کم انرژی بودن» و شرایط روانی و الگوهای رفتاری مشابه اشاره می‌کند.

به‌طور‌معمول کسانی که با این اختلال آشنایی اندکی دارند، از شنیدن نام آن دچار ترس می‌شوند. همچنین کسانی که علائم و نشانه‌های این اختلال روانی را در نزدیکان و آشنایان خود مشاهده می‌‌کنند، دچار اضطراب و وحشت می‌شوند. بنابراین توصیه می‌کنیم مطالب زیر را با دقت مطالعه کنید و با دید بازتر و ذهن آرام‌تر به این اختلال بپردازید.

در این مطلب از دکترتو با اختلال دو قطبی، علائم آن، علل ابتدا، مشکلات افراد مبتلا به دو قطبی و درمان دو قطبی و دیگر جنبه‌های این اختلال روانی آشنا می‌شویم. تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

اختلال دو قطبی یا بایپولار چیست؟

بیماری دوقطبی چیست؟ اختلال دوقطبی (اختلال دو قطبی به انگلیسی Bipolar) یک اختلال روانی و یکی از 


است که در گذشته به آن شیدایی افسردگی می‌گفتند. فردی که به این حالت روانی مبتلا باشد، حالات مختلفی از دوره‌های شیدایی و فرازهای احساسی (مانیا و‌ هایپومانیا) و دوره‌های افسردگی و نشیب‌های روانی (دپرسیون) را تجربه می‌کند.

هنگامی‌که شخصیت دوقطبی به علائم افسردگی دچار می‌شود، احساس ناراحتی و ناامیدی پیدا می‌کند. معمولا در این اپیزود، فرد نسبت به فعالیت‌های روتین روزمره اشتیاقی ندارد. او برای انجام فعالیت‌های جدید هم تمایلی نشان نمی‌دهد. هنگامی‌که مود و حالت روانی فرد به مانیا یا همان شیدایی تغییر می‌کند (و یا‌هایپومانیا که حالت خفیف‌تر مانیا است)، رفتارهایی پرانرژی از خود نشان‌می‌‌دهد. همچنین نسبت به بیشتر مسائل اطراف خود، اشتیاق بی‌اندازه و غیرعادی نشان‌می‌‌دهد.

البته می‌توان با یک برنامه درمانی مناسب و کاربردی، نشانه‌ها و علائم این اختلال را تخفیف داد و در ادامه بحران‌های تغییر حالات روانی را مدیریت کرد. در بیشتر موارد مبتلایان نسبت به درمان دارویی و سایکوتراپی به خوبی پاسخ می‌‌دهند و کیفیت زندگی آن‌ها به طور چشم‌گیری افزایش می‌‌یابد. این بیماری از انواع بیماری های روانی است و از آنجایی که درمان آن به‌تنهایی سخت است، توصیه می‌کنیم از مشاوره تلفنی اعصاب و روان که در سایت دکترتو فراهم‌شده استفاده کنید.

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی چیست؟

تفاوت اختلال شخصیت مرزی و انواع اختلال دو قطبی این است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تمایل به تجربه شیدایی و افسردگی دارند، در حالی که افراد مبتلا به BPD درد عاطفی شدید و احساس پوچی، ناامیدی، خشم، ناامیدی و تنهایی را تجربه می‌کنند.

علائم اختلال دوقطبی کدامند؟

همان‌طور که می‌دانید هر بیماری و یا اختلال روانی علائم و نشانه‌های مختص به خود را دارد. برخی از نشانه های اختلال دو قطبی، جزو شکایات خود بیمار هستند. از طرفی برخی علایم اختلال دو قطبی هم توجه متخصص و یا اطرافیان بیمار را به خود جلب می‌‌کنند. در ادامه به نشانه‌های دوقطبی در حالت‌های مختلف روانی می‌‌پردازیم:

۱. علائم مانیا و هیپومانیا در یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی

مانیا یا شیدایی و هیپومانیا یا نیمه شیدایی دو فاز متفاوت با علائم نسبتا مشابه هستند. مانیا یا شیدایی نسبت به هیپومانیا حالت شدیدتری است و دارای علائم برجسته‌تری است. علائم اختلال افسردگی شیدایی سبب ایجاد مسائل و مشکلات جدی در زمینه کاری، تحصیلی، احساسی و روابط فرد می‌شود. مانیا می‌تواند سبب سوق دادن فرد به سمت روان‌پریشی شود و روان‌شناس را مجبور به بستری کردن بیمار در بیمارستان کند. بیماران در هر دو حالت مانیا و هیپومانیا حداقل ۳ مورد از علائم ذکر شده را دارند.

  • به شکل غیرقابل کنترلی شاد، پرانرژی و هیجان‌زده هستند.
  • فعالیت، انرژی و اضطراب آنها به شکل قابل توجهی افزایش می‌یابد.
  • دچار حالتی به نام یوفوریا می‌شوند که عبارت است از اعتماد به نفس بیش‌از‌حد و احساس خوبی داشتن.
  • احساس نیاز به خواب نمی‌کنند و دچار کم‌خوابی می‌شوند.
  • به طرز عجیبی پرحرف می‌شوند.
  • افکار مغشوش و پراکنده بسیاری دارند و ایده‌های بسیاری در سر آنها می‌‌گذرد.
  • نمی‌توانند به خوبی تمرکز کنند و دچار حواس‌پرتی می‌شوند.
  • نمی‌توانند به خوبی و عاقلانه تصمیم‌گیری کنند. به‌عنوان مثال، سرمایه‌گذاری‌های اشتباه و نادرست می‌‌کنند و یا ولخرجی‌های بی‌دلیل انجام می‌‌دهند. همچنین تصمیمات پرخطر در حیطه ارتباطات جنسی خود می‌گیرند.

۲. حالت افسردگی شدید در یک فرد با اختلال دوقطبی (افسردگی دو قطبی)

اپیزود دیپرشن ماژور یا افسردگی شدید به اندازه‌ای قوی و طوفانی است که می‌تواند در فعالیت‌های روزانه فرد اختلال ایجاد کند و کار، تحصیل و روابط او را تحت تاثیر قرار دهد. البته که انواع افسردگی متفاوت هستند. این حالت معمولاً شامل ۵ مورد و یا بیشتر از علائم زیر است:

  • مود و حالت افسرده داشتن که شامل غمگین بودن، ناامید بودن، احساس پوچی و بغض داشتن است. این حالات در کودکان معمولا به شکل تحریک‌پذیر‌بودن و حساسیت شدید خود را نشان می‌‌دهد.
  • بی‌تمایل بودن نسبت به همه یا اکثر فعالیت‌ها و نداشتن اشتیاق
  • کاهش وزن قابل توجه یا افزایش وزن علی‌رغم رژیم غذایی. کاهش وزن در کودکان می‌تواند خود را به شکل عدم مطابقت با الگوی افزایش وزن نشان‌دهد.
  • خوابیدن بیش از اندازه و یا بی‌خوابی (اینسامنیا)
  • بی‌قراری یا آهستگی در انجام کارها
  • خستگی مفرط و یا نداشتن انرژی برای انجام کارها و فعالیت‌های معمول
  • احساس بی‌ارزش بودن و یا عذاب وجدان شدید
  • عدم تمرکز و کاهش توانایی تفکر و اختلال در تصمیم‌گیری
  • افکار خودکشی و یا حتی اقدام به خودکشی.

سایر ویژگی‌هایی که یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است داشته‌باشد، شامل اضطراب و استرس، مالیخولیا و یا روان‌پریشی نیست. زمان ظهور علائم می‌تواند مختلط و یا آنی باشد. تغییر حالات می‌توانند در زمان حاملگی و یا با تغییر فصول سال رخ دهند.

۳. تفاوت علائم اختلال دوقطبی در مردان و زنان

اختلال دوقطبی در مردان و زنان تقریبا به یک اندازه مشاهده می‌شود. هرچند نشانه‌های شاخص در بیماران با جنسیت متفاوت، می‌تواند مختلف باشد. در بیشتر موارد زنان و مردان با تشخیص دوقطبی ممکن است موارد زیر را نشان دهند:

اختلال دوقطبی در زنان اختلال دوقطبی در مردان
دیرتر و در سنین بالاتری مانند دهه سوم و چهارم زندگی تشخیص داده‌شوند. معمولا زودتر از زنان تشخیص داده‌می‌شوند. حتی در سنین نوجوانی هم امکان تشخیص آن وجود دارد.
حالت‌های خفیف‌تری از مانیا را نشان دهند. دارای حالات شدید شیدایی یا افسردگی دو قطبی هستند.
بیشتر حالات افسردگی را تجربه کنند. افکار خودکشی در مردان بیشتر بروز می‌کند.
سیکل‌های تند و سریع از تغییر حالت را از خود بروز دهند. مثلا در یک سال، ۴ بار یا بیشتر حالات مانیا و افسردگی را تجربه کنند. سیکل‌های بیماری بای پولار ثابت و متغیری دارند.
بیماری‌ها و اختلالات همراه دیگری را هم داشته‌باشند. این موارد می‌توانند شامل میگرن، پرکاری یا کم‌کاری تیروئید، چاقی، اختلالات اضطرابی و تحریک پذیری باشند. در اپیزودهای مانیا رفتارهای پرخطر بیشتری از خود نشان می‌‌دهند.
مصرف الکل در آن‌ها بیشتر است. معمولا سوء‌مصرف مواد دارند.
تفاوت‌های بیماری افسردگی شیدایی در مردان و زنان

زنانی که دارای این اختلال هستند ممکن است دچار برگشت‌های مکرر حالات شوند و این به دلیل بالا و پایین شدن هورمون‌های آنان طی قاعدگی و همچنین یائسگی است. اختلال دوقطبی در زنان پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به مردان دارد. مردانی که به دوقطبی مبتلا می‌شوند، معمولا کمتر از زنان به دنبال درمان این اختلال می‌روند و احتمال خودکشی در آن‌ها بالاتر است.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

در صورت تماس واژن با مواد نامناسب ممکن است واکنش آلرژیک واژن یا درماتیت واژن رخ دهد . واژن و فرج شما (آل تناسلی خارجی زن) حساس ترین و ظریف ترین پوست را در بدن شما دارند. مخاط واژن، که بافت نرمی است که داخل واژن را می پوشاند، بسیار جاذب است.برای اطلاع از نحوه تزریق ژل به واژن کلیک کنید

 

در صورت تماس با مواد آلرژی زا، مانند رنگ های شیمیایی، محصولات بهداشتی زنانه، لاتکس و اسپرم کش، سیستم ایمنی شما ممکن است بیش از حد واکنش نشان دهد و باعث واکنش آلرژیک شود. این آلرژن ها ممکن است منجر به درماتیت واژن شود که باعث علائمی مانند سوزش و خارش می شود.1

 

ممکن است لازم باشد در مورد مقدار کمی از آلرژن‌ها احتیاط کنید زیرا واژن شما چقدر آنها را جذب می‌کند. برای آشنایی با علل احتمالی بثورات واژن، تحریک و خارش، ادامه مطلب را بخوانید.

 
 

علائم واکنش آلرژیک واژن

یک واکنش آلرژیک واژن می تواند علائمی مانند:2

 
  • سوزش
  • تحریک
  • خارش
  • سرخی
  • درد
  • تورم (به عنوان مثال، ولویت، یا تورم فرج)
 

1. رنگ های شیمیایی

بسیاری از محصولاتی که ممکن است در ناحیه واژن خود استفاده کنید، از صابون گرفته تا بمب حمام و دستمال توالت، حاوی رنگ های شیمیایی هستند. اگر می توانید علائم خود را در یکی از آن محصولات ردیابی کنید، استفاده از یک محصول را متوقف کنید.

 

2. محصولات زنانه معطر یا دئودورانت

واژن شما برای تمیز و سالم بودن نیازی به دوش، اسپری های صمیمی یا دستمال مرطوب واژن ندارد. محصولات بهداشتی زنانه می توانند تعادل باکتری های "خوب" و "بد" را در داخل واژن شما از بین ببرند و احتمالاً باعث التهاب و تحریک شوند.3

 

دوش کردن همچنین ممکن است باعث شود:3

 
  • افزایش خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی (STIs)
  • مشکلات دوران بارداری
  • عفونت های قارچی واژن
 

عطرهای موجود در بسیاری از این موارد نیز ممکن است منجر به واکنش آلرژیک واژن شود. ممکن است برای آزمایش آلرژی به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید تا بفهمید چه چیزی باعث علائم شما می شود. در این مدت برای کاهش علائم، استفاده از هر گونه محرک را متوقف کنید.

 

3. کاندوم لاتکس

لاتکس طبیعی از درخت لاستیک ساخته شده است و می تواند حاوی پروتئین هایی باشد که سیستم ایمنی بدن شما را تحریک کرده و باعث واکنش آلرژیک می شود. علائم عبارتند از:4

 
  • آنافیلاکسی که یک واکنش آلرژیک شدید و تهدید کننده زندگی است5
  • تنگی قفسه سینه
  • دشواری در تنفس
  • کندوها
  • خارش
  • آبریزش یا گرفتگی بینی
  • خس خس سینه
 

بین کمتر از 1٪ تا 7.6٪ از جمعیت به لاتکس حساسیت دارند.6این آلرژی ها معمولاً در افرادی که به طور مکرر در معرض لاتکس قرار دارند، از جمله ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و کسانی که چندین عمل جراحی داشته اند، شایع تر است.4

 

اگر آلرژی به لاتکس دارید، گزینه های بدون لاتکس زیادی وجود دارد. به دنبال کاندوم های ساخته شده از پلی ایزوپرن، پلی اورتان و AT-10 (یک رزین پلی اتیلن مصنوعی) باشید. بسیاری از داروخانه ها کاندوم های پوست گوسفند و بره می فروشند، اما این کاندوم ها به اندازه سایر گزینه ها در برابر بیماری های مقاربتی محافظت نمی کنند.

 

4. اسپرم

ممکن است به اسپرم همسرتان حساسیت داشته باشید. حساسیت بیش از حد پلاسمای سمینال باعث خارش شدید و تورم نواحی که با اسپرم در تماس هستند مانند واژن می شود.7علائم دیگر معمولاً شامل بثورات پوستی و مشکل در تنفس است. واکنش آلرژیک به اسپرم به ندرت منجر به آنافیلاکسی می شود.8

 

اگر مشکوک هستید که اسپرم مقصر است، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند آزمایش آلرژی را انجام دهد. اگر آزمایش نشان داد که شما به اسپرم حساسیت دارید، می‌توانید از اسپرم خودداری کنید یا برای کاهش علائم آلرژی از واکسن‌های ایمونوتراپی استفاده کنید.

 

5. اسپرم کش

بسیاری از تولیدکنندگان کاندوم ها را با اسپرم کش که یک ماده شیمیایی است که اسپرم را از بین می برد، از قبل می پوشانند. اگر لاتکس و اسپرم علائم شما را تحریک نکنند ممکن است به پوشش اسپرم کش حساسیت داشته باشید.

 

همچنین ممکن است به کف یا اسپرم کش های فیلم محلول که قبل از رابطه جنسی وارد واژن می کنید حساسیت داشته باشید. اسپرم کش حاوی چندین ترکیب مانند بنزوکائین و نونوکسینول-9 است که ممکن است واژن را تحریک کند.2ممکن است سعی کنید از کاندوم بدون اسپرم کش یا نوع دیگری از پیشگیری از بارداری استفاده کنید .

 

رفتار 

شما معمولاً می توانید علائم واکنش آلرژیک واژن را در خانه درمان کنید:19

 
  • قرار دادن کمپرس خنک در ناحیه آسیب دیده
  • گرفتن حمام خنک
  • از یک صابون ملایم و بدون عطر برای تمیز کردن ناحیه واژن استفاده کنید
  • استفاده از داروهای ضد حساسیت خوراکی یا موضعی بدون نسخه (OTC). 
  • پوشیدن لباس های گشاد برای جلوگیری از تحریک 
 

اگر علائم شما از بین نرفت یا بدتر شد، با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. آنها می توانند درمان هایی را برای کمک به کاهش تحریک دستگاه تناسلی تجویز یا توصیه کنند. درمان های پزشکی شامل نرم کننده ها (مرطوب کننده ها) و استروئیدهای موضعی است.1

 

 

در صورت نیاز از نرم کننده ها در ناحیه واژن خود استفاده کنید. فقط مطمئن شوید که آنها را بعد از حمام و دوش گرفتن دوباره استفاده کنید. همچنین ممکن است به جای صابون های معطر از نرم کننده ها برای تمیز کردن ناحیه واژن خود استفاده کنید که می تواند باعث تحریک شود.1

 

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است یک استروئید موضعی را تجویز کند که پوست نزدیک فرج شما به راحتی آن را جذب می کند. آنها ممکن است توصیه کنند در صورت ابتلا به عفونت از یک استروئید موضعی همراه با کرم آنتی بیوتیک استفاده کنید. کرم یا پماد را یک بار در روز یا طبق دستور پزشک استفاده کنید. بین استفاده از کرم موضعی و نرم کننده حداقل 20 دقیقه صبر کنید.1

 

جلوگیری

ممکن است همیشه نتوانید از واکنش آلرژیک واژن جلوگیری کنید. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر خود انجام دهید، مانند:9

 
  • از محرک ها اجتناب کنید.
  • ناحیه آسیب دیده را خراش ندهید، زیرا ممکن است باعث عفونت شود.
  • کاندوم های بدون لاتکس را انتخاب کنید یا سایر گزینه های پیشگیری از بارداری را بررسی کنید.
  • فرج خود را با آب و صابون بدون عطر بشویید. داخل واژن خود را دوش ندهید و نشویید که با تولید مخاط خود را تمیز می کند.3
  • لباس‌ها و لباس‌های زیر جدید را قبل از پوشیدن بشویید تا از شر رنگ‌های شیمیایی خلاص شوید.
 

چه زمانی با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید

واکنش آلرژیک واژن می تواند آزاردهنده و ناراحت کننده باشد، اما بیشتر آنها جدی نیستند. با این حال، اگر علائم شدیدی داشتید که با درمان های خانگی از بین نمی روند یا بدتر نمی شوند، باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید.10

 

در صورت بروز علائم عفونت ، از جمله:
 

 
  • تب
  • سرخی
  • پوستی که در لمس گرم است
  • حساسیت در نزدیکی ناحیه واژن
  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

لابیاپلاستی چیست؟

 

همه انسان‌ ها زیبایی را دوست دارند و برای داشتن احساس خوبی نسبت به این موضوع به دنبال انجام عمل ‌های زیبایی می‌ روند از این رو خانم‌ های زیادی هستند که نسبت به ظاهر واژن خود و لابیای خود ناراضی بوده و احساس خوبی به آن ندارند و از ظاهر آن خجالت می ‌کشند.

این روزها روش ‌های جراحی برای داشتن ظاهر بهتر در ناحیه واژن و لابیا وجود دارد و باعث افزایش اعتماد به نفس در بانوان می ‌گردد. از جمله این عمل ‌های زیبایی می‌ توان به عمل لابیاپلاستی اشاره نمود.

این عمل جزو عمل ‌های رایجی هست که در میان بانوان وجود دارد و به عنوان عمل جوانسازی و زیباسازی مورد استفاده قرار می ‌گیرد.

در عمل لابیاپلاستی لب درونی واژن که به آن مینور می ‌گویند و لب ‌های بیرونی واژن ماژور نام دارد اصلاح می ‌گردد. البته بیشترین تمرکز این عمل در لبه‌ های مینور که به عنوان نزدیک ‌ترین چین های موجود در ناحیه کلیتوریس است، می باشد و برای کم کردن میزان لابیای مینور انجام می گیرد تا در محل لابیای ماژور دچار افتادگی و آویزان نباشد.

همچنین این عمل جراحی را برای ایجاد تقارن در ناحیه لابیا انجام می ‌دهند.

عوامل چون داشتن زایمان ‌های متعدد، پیر شدن فرد و روابط جنسی زیاد باعث تغییر در ناحیه لابیا و بزرگ شدن آن می‌شود و ظاهری زشت و نامناسب به آن می دهد و موجب کم شدن میزان اعتماد به نفس در خانم ها و داشتن احساس بد نسبت به ظاهر واژن خود می‌شود.

این عمل زیبایی فوایدی چون ایجاد حس زیبایی نسبت به ظاهر واژن با داشتن ظاهر لابیایی ایده آل و بالا بردن اعتماد به نفس در خانم ها را به همراه دارد.

لابیاپلاستی و افزایش اعتماد به نفس بانوان

انجام دادن عمل لابیاپلاستی به صورت غیر مستقیم بر روابط جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد. بانوان زیادی هستند که به خاطر ظاهر لابیای خود، اعتماد به نفس لازم را برای داشتن روابط جنسی از دست داده اند و نسبت به ظاهر واژن خود رضایت کافی ندارند، از این رو در روابط جنسی ضعیف عمل می‌ کنند.

با انجام دادن جراحی لابیاپلاستی ظاهر واژن بهبود پیدا کرده و زیباتر می‌شود و موجب بالا رفتن اعتماد به نفس در خانم‌ ها می‌ گردد از این رو به صورت غیر مستقیم بر میل جنسی آنها نیز تاثیر می گذارد. آمار گرفته شده خانم‌ های زیادی بعد از انجام لابیاپلاستی اعلام کردند که میزان تمایل آنها به برقراری روابط جنسی بعد از انجام این جراحی بیشتر شده و روابط لذت بخش‌تر را تجربه کرده اند.

البته توصیه پزشکان بر این است که در صورتی این عمل جراحی را انجام بدهید که دارای میزان شلی زیادی در ناحیه لابیا باشید و یا میزان اندازه لابیا بسیار بزرگ باشد.

معمولاً هدف از انجام این عمل جراحی داشتن احساس رضایت نسبت به خود و زیباتر شدن است و کمتر جنبه درمانی دارد.

مزایای انجام لابیاپلاستی

 

لابیاپلاستی را با دو هدف درمانی و زیبایی مورد استفاده قرار می دهند:

از لحاظ درمانی

در ابتدا این عمل جراحی را به عنوان عملی برای درمان مورد استفاده قرار دادند و جهت از بین بردن مشکلات در بانوانی که لابی ‌های بزرگ داشتند مورد استفاده قرار می گرفت. از جمله مزایای درمانی این روش جراحی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

امکان خارج شدن ترشحات واژن مهیا می‌شود.

ترشحات موجود در واژن باعث ایجاد طراوت و تازگی واژن شده همچنین آلودگی ‌های موجود در ناحیه واژن را با خود حل کرده و خارج می کنند.‌ لابیای بزرگ باعث جلوگیری از خارج شدن این ترشحات شده و عدم خروج آنها باعث ایجاد عفونت در فرد می‌ گردد. با انجام عمل لابیاپلاستی این شرایط در خانم ها بهبود پیدا می کند‌.

باعث آسان تر شدن بهداشت در ناحیه ی تناسلی فرد میشود.

زمانی که لابیا فرم بدی داشته باشد و بزرگ باشد باعث ایجاد سوزش در فرد و همچنین خارش در ناحیه ی واژن وی می گردد زیرا به دلیل این فرم نامناسب ایجاد بهداشت در آن ناحیه با مشکل مواجه می‌شود و با انجام این عمل این مشکل برطرف می گردد.

باعث ساییده نشدن لبه های موجود در ناحیه ی مینور در حین رابطه ی جنسی می گردد.

با انجام دادن عمل جراحی لابیاپلاستی از سائیدگی لابیای مینور در هنگام رابطه جنسی جلوگیری می‌شود زیرا زمانی که این ساییدگی ایجاد می‌شود باعث ایجاد ناراحتی در فرد شده و در بعضی از مواقع نیز زخم ‌هایی را ایجاد می ‌کند.

باعث راحت تر شدن ورزش ‌های هوازی می‌ گردد.

با ایجاد اصلاح در ناحیه لابیای مینور ورزش‌ های هوازی چون دویدن، سوار کاری و پیاده‌روی راحت تر انجام می گیرد. بزرگ بودن لابیای مینور باعث ایجاد اختلال در انجام این ورزش‌ ها شده و زخم ‌هایی را در بانوان ایجاد می ‌کند.

بهتر شدن رابطه زناشویی را به همراه دارد.

از مزایای دیگری که این عمل جراحی به همراه دارد بهبود رابطه زناشویی در بانوان می ‌باشد.

از لحاظ زیبایی

امکان استفاده کردن از شلوارهای تنگ و مایو بیکینی برای بانوان فراهم می‌شود.

زمانی که لابیای مینور بزرگ باشد بانوان در استفاده از شلوارهای تنگ و استفاده از مایو و بیکینی با مشکل مواجه می‌شود و حتی یک سری از بانوان مشخص شدن حجم لابیای آنها از طریق لباسشان، ایجاد ناراحتی در آنها را به همراه دارد و موجب کم شدن اعتماد به نفس آنها می گردد.

برای اینکه این مشکل را رفع کنند به سمت انجام عمل لابیاپلاستی روی می ‌آورند.

باعث متقارن شدن لبه‌ های لابیا در واژن می‌ گردد.

گاهی عدم تقارن به اندازه‌ ای است که باعث ایجاد ظاهری زشت در واژن می‌شود و اعتماد به نفس افراد را کاهش می دهد. از این رو برای رفع عدم تقارنی عمل لابیاپلاستی را انجام می ‌دهند.

باعث افزایش اعتماد به نفس بانوان می‌شود.

زیبایی از فاکتورهای بسیار مهمی است که وجود آن اعتماد به نفس بانوان را به همراه دارد و با اعتماد به نفس بانوان رابطه مستقیم دارد.

تاثیر لابیاپلاستی بر افزایش میل جنسی بانوان

از جمله موارد مهمی که بانوان را به سمت انجام عمل لابیاپلاستی هدایت می کند می ‌توان موارد زیر عنوان نمود:

  1. برای بهتر شدن ظاهر واژن از این عمل جراحی استفاده می‌کنند.
  2. برای ایجاد تقارن در لابیا هایی که نا متقارن هستند از این عمل جراحی استفاده می‌شود.
  3. اصلاح کردن فرم لابیا ها در افرادی  که ظاهر لابیا در آنها باعث تاثیر در میزان میل جنسی آنها می گردد.
  4. برداشتن پوست ‌های اضافی که در ناحیه کلاهک کلیتوریس قرار دارد و میزان میل جنسی را کاهش داده است. با توجه به مواردی که عنوان کردیم لابیاپلاستی به صورت مستقیم و به صورت غیر مستقیم روی میز و میل جنسی بانوان تاثیر می‌ گذارد.
  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

علائم ADHD

هنگامی که بسیاری از مردم به اختلال کمبود توجه فکر می کنند، کودکی خارج از کنترل را در حال حرکت دائمی تصور می کنند که از دیوارها می پرد و همه اطرافیان را به هم می زند. اما واقعیت بسیار پیچیده تر است. برخی از کودکان مبتلا به ADHD بیش فعال هستند، در حالی که برخی دیگر ساکت می نشینند و توجه خود را کیلومترها دورتر نشان می دهند. برخی تمرکز بیش از حد روی یک کار دارند و در انتقال آن به کار دیگری مشکل دارند. دیگران فقط کمی بی توجه هستند، اما بیش از حد تکانشی هستند.

علائم و نشانه‌هایی که کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه دارد به این بستگی دارد که کدام ویژگی غالب است.

کودکان مبتلا به ADHD ممکن است:

  • بی توجه، اما نه بیش فعال یا تکانشی.
  • بیش فعال و تکانشی، اما قادر به توجه است.
  • بی توجه، بیش فعال و تکانشی (شایع ترین شکل ADHD).

کودکانی که فقط علائم بی توجهی ADHD دارند، اغلب نادیده گرفته می شوند، زیرا آنها مخل نیستند. با این حال، علائم بی توجهی عواقبی دارد: قرار گرفتن در آب گرم با والدین و معلمان به دلیل رعایت نکردن دستورالعمل ها. عملکرد ضعیف در مدرسه؛ یا درگیری با بچه های دیگر بر سر عدم بازی بر اساس قوانین.

کدام یک از این کودکان ممکن است ADHD داشته باشند؟

الف- پسر بیش فعالی که بی وقفه حرف می زند و نمی تواند آرام بنشیند.
ب. رویاپرداز ساکتی که پشت میزش می نشیند و به فضا خیره می شود.
ج. هر دو.

پاسخ صحیح c است."

علائم ADHD در سنین مختلف

از آنجایی که ما انتظار داریم کودکان بسیار خردسال به راحتی حواس پرتی و بیش فعالی داشته باشند، این رفتارهای تکانشی - صعود خطرناک، توهین غیرمنتظره - است که اغلب در کودکان پیش دبستانی مبتلا به ADHD برجسته می شود. با این حال، در سن چهار یا پنج سالگی، اکثر کودکان یاد گرفته‌اند که چگونه به دیگران توجه کنند، وقتی به آنها دستور داده می‌شود، ساکت بنشینند و هر چیزی را که به سرشان می‌آید نگویند. بنابراین تا زمانی که کودکان به سن مدرسه می رسند، مبتلایان به ADHD در هر سه رفتار برجسته می شوند: بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری.

ADHD در دختران

دختران کمتر از پسران برای تشخیص و درمان ADHD قرار دارند. برخی افراد حتی به اشتباه معتقدند که این عارضه فقط در پسران رخ می دهد. در واقع، علائم ADHD می تواند در دختران متفاوت به نظر برسد، به گونه ای که تشخیص این اختلال را سخت تر می کند.

دختران مبتلا به ADHD ممکن است به اندازه پسرها بیش فعال، تکانشی یا مخل در کلاس به نظر نرسند. با این حال، آنها ممکن است بی سر و صدا با اضطراب ، فراموشی، بی نظمی و عدم تمرکز دست و پنجه نرم کنند. دختران مبتلا به ADHD همچنین ممکن است از راهبردهای مقابله ای بهتری برای جبران مشکلات خود استفاده کنند، مانند تلاش بیشتر برای انجام تکالیف مدرسه. 

بسیاری از دختران تا اواخر عمر تشخیص رسمی ADHD دریافت نمی کنند . تا آن زمان، آنها احتمالاً مجبور بودند عواقب زندگی با یک اختلال ناشناخته و درمان نشده را تحمل کنند. این پیامدها می تواند شامل مشکلات در مدرسه و روابط و همچنین اعتماد به نفس پایین یا حتی افسردگی باشد . تشخیص زودهنگام و دقیق بهترین راه برای اطمینان از دریافت حمایت مورد نیاز فرزندتان است

علائم و نشانه های بی توجهی ADHD

اینطور نیست که کودکان مبتلا به ADHD نتوانند به آن توجه کنند: زمانی که آنها کارهایی را انجام می دهند که از آنها لذت می برند یا در مورد موضوعاتی که به آنها علاقه مند هستند می شنوند، برای تمرکز و ادامه کار مشکلی ندارند. اما زمانی که کار تکراری یا خسته کننده است، آنها به سرعت تنظیم می کنند.

ماندن در مسیر یکی دیگر از مشکلات رایج است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب بدون انجام هیچ یک از آنها از یک کار به کار دیگر می پرند، یا از مراحل لازم در مراحل صرف نظر می کنند. سازماندهی تکالیف مدرسه و زمان آنها برای آنها سخت تر از اکثر کودکان است. کودکان مبتلا به ADHD همچنین در صورت وقوع اتفاقاتی در اطرافشان در تمرکز مشکل دارند. آنها معمولاً به یک محیط آرام و ساکت نیاز دارند تا تمرکز خود را حفظ کنند.

علائم بی توجهی در کودکان

فرزند شما ممکن است:

  • در متمرکز ماندن مشکل دارند. به راحتی حواس خود را پرت کنید یا از یک کار قبل از اتمام آن خسته شوید.
  • به نظر می رسد وقتی با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
  • در به خاطر سپردن چیزها و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند. به جزئیات توجه نکنید یا اشتباهات بی دقتی انجام دهید.
  • در سازماندهی، برنامه ریزی پیش رو و به پایان رساندن پروژه ها مشکل دارید.
  • مکرراً تکالیف، کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها یا سایر اقلام را گم کنید یا به اشتباه بیاندازید.

علائم و نشانه های بیش فعالی ADHD

بارزترین علامت ADHD بیش فعالی است. در حالی که بسیاری از کودکان به طور طبیعی کاملاً فعال هستند، کودکانی که علائم بیش فعالی اختلال کمبود توجه دارند همیشه در حال حرکت هستند. آنها ممکن است سعی کنند چندین کار را همزمان انجام دهند و از یک فعالیت به فعالیت دیگر بپرند. حتی زمانی که مجبور می شوند ثابت بنشینند، که ممکن است برایشان بسیار سخت باشد، پایشان ضربه می زند، پایشان می لرزد یا انگشتانشان طبل می زند.

علائم بیش فعالی در کودکان

فرزند شما ممکن است:

  • مدام بی قراری و غر زدن.
  • در یک جا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارید.
  • به طور مداوم در اطراف حرکت کنید، اغلب در حال دویدن یا بالا رفتن نامناسب.
  • زیاد حرف بزن
  • خلق و خوی سریع یا "فیوز کوتاه" داشته باشید.

علائم و نشانه های تکانشی ADHD

تکانشگری کودکان مبتلا به ADHD می تواند مشکلاتی در خودکنترلی ایجاد کند. از آنجایی که آنها کمتر از سایر بچه‌ها خودشان را سانسور می‌کنند، مکالمات را قطع می‌کنند، به فضای دیگران هجوم می‌آورند، در کلاس سؤالات نامربوط می‌پرسند، مشاهدات بدون درایت انجام می‌دهند و سؤالات بیش از حد شخصی می‌پرسند. پیروی از دستورالعمل هایی مانند "صبور باشید" و "فقط کمی صبر کنید" برای کودکان مبتلا به ADHD دو برابر سخت تر از سایر نوجوانان است.

کودکانی که علائم و نشانه های تکانشی ADHD دارند نیز معمولاً بدخلق هستند و از نظر احساسی بیش از حد واکنش نشان می دهند. در نتیجه، دیگران ممکن است کودک را بی احترامی، عجیب و غریب یا نیازمند بدانند.

علائم تکانشگری در کودکان

فرزند شما ممکن است:

  • بدون فکر عمل کن
  • حدس بزنید، به جای وقت گذاشتن برای حل یک مشکل؛ بدون منتظر ماندن برای فراخوانی یا شنیدن کل سؤال، پاسخ‌ها را در کلاس بیان کنید.
  • در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت کنید.
  • اغلب حرف دیگران را قطع می کند. اشتباه را در زمان اشتباه بگو
  • قادر به کنترل احساسات قدرتمند نباشید که منجر به طغیان خشم یا عصبانیت می شود.

اثرات مثبت ADHD در کودکان

ADHD هیچ ربطی به هوش و استعداد ندارد. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه اغلب ویژگی‌های مثبت زیر را نشان می‌دهند:

خلاقیت. کودکانی که ADHD دارند می توانند به طرز شگفت انگیزی خلاق و تخیلی باشند. کودکی که رویاپردازی می کند و ده فکر مختلف در آن واحد دارد، می تواند به یک استاد حل مسئله، منبع ایده ها یا یک هنرمند مبتکر تبدیل شود. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است به راحتی حواسشان پرت شود، اما گاهی اوقات متوجه چیزهایی می شوند که دیگران نمی بینند.

انعطاف پذیری از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD گزینه‌های زیادی را در یک زمان در نظر می‌گیرند، در ابتدا روی یک جایگزین قرار نمی‌گیرند و نسبت به ایده‌های مختلف بازتر هستند.

اشتیاق و خودانگیختگی. کودکان مبتلا به ADHD به ندرت خسته کننده هستند! آنها به چیزهای مختلف زیادی علاقه مند هستند و شخصیت پر جنب و جوشی دارند. به طور خلاصه، اگر آنها شما را خشمگین نمی‌کنند (و گاهی اوقات حتی زمانی که هستند)، بودن با آنها بسیار سرگرم کننده است.

انرژی و رانندگی. وقتی بچه های مبتلا به ADHD انگیزه دارند، سخت کار می کنند یا بازی می کنند و برای موفقیت تلاش می کنند. در واقع ممکن است دشوار باشد که حواس آنها را از کاری که به آنها علاقه دارد منحرف کنید، به خصوص اگر این فعالیت تعاملی یا عملی باشد.

 

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

جراحی فیوژن ستون فقرات یک روش تغییر دهنده زندگی برای کسانی است که دردهای مزمن ناشی از اسکولیوز، آرتریت، تصادف، فتق دیسک یا برخی آسیب‌های جدی کمر دارند . همجوشی ستون فقرات از تکنیک هایی استفاده می کند که روند بهبودی بدن را زمانی که استخوان شکسته اید تقلید می کند. با ادغام دو یا چند مهره به یکدیگر، ثبات و استحکام ستون فقرات به دست می آید.

زمان بهبودی پس از فیوژن ستون فقرات به فرد، وسعت جراحی، جراحی‌های بزرگ قبلی، سن، سبک زندگی و سلامت کلی شما بستگی دارد. در ادامه بخوانید تا بدانید در هر مرحله از روند بهبودی پس از جراحی فیوژن ستون فقرات چه انتظاراتی باید داشت.

بلافاصله بعد از جراحی

شما حدود 2 تا 5 روز پس از جراحی در بیمارستان خواهید ماند در حالی که پزشکان و پرستاران بر بهبودی شما نظارت می کنند. آنها ممکن است بسته به محل و وسعت جراحی و همچنین سایر جراحی های اخیر که انجام داده اید، مدت اقامت در بیمارستان را تمدید کنند. بیماران پرخطر معمولاً چند روز بیشتر در بیمارستان می مانند.

پزشکان برای تسکین درد و ناراحتی، مسکن های مخدر را تجویز می کنند. کیسه های یخ و بسته های حرارتی می توانند به کنترل درد کمک کنند و به مدت 15 دقیقه استفاده می شوند و پس از آن یک دوره استراحت 2 ساعته انجام می شود.

بسیاری از بیماران از شنیدن این موضوع متعجب می شوند که نه تنها می توانند بلافاصله پس از جراحی راه بروند، بلکه تشویق می شوند. پیاده روی و حرکات ملایم بخش مهمی از روند بهبودی هستند. شما با فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران کار خواهید کرد تا نحوه حرکت ایمن بعد از جراحی خود را بیاموزید.

آنها روش های اصلاح شده برای انجام کارهای زیر را به شما آموزش می دهند:

  • داخل و از رختخواب خارج شوید
  • از حالت نشسته بایستید
  • بشین
  • راه رفتن

در این مرحله، هر گونه خمیدگی یا پیچ خوردگی ستون فقرات می تواند روند بهبودی را مختل کند. به همین دلیل، و همچنین اثری که مواد افیونی بر هماهنگی و خواب آلودگی دارند، پس از جراحی شما مطلقاً مجاز به رانندگی نیست. از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که شما را به خانه برساند و برای محافظت از ستون فقرات خود در برابر پیچ خوردگی تصادفی، رانندگی با ماشین را محدود کنید.

بریس‌های پشتی باعث تثبیت مکانیکی ستون فقرات می‌شوند و به محدود کردن حرکت کمک می‌کنند و از هر گونه خمیدگی یا پیچ خوردگی جلوگیری می‌کنند. برای برخی از بیماران، این تثبیت برای اطمینان از بهبودی مناسب ضروری است. اگر پزشک فکر می‌کند که از پوشیدن بریس برای کمر سود می‌برید، می‌توانید یک پیراهن متناسب در زیر بریس بپوشید تا ناراحتی و تحریک ناشی از مالش بریس به پوست را به حداقل برسانید.

1-4 هفته پس از جراحی

هنگامی که پس از جراحی به خانه برگشتید، شروع به یافتن تعادل بین حرکت و استراحت می کنید. حرکت ملایم باعث بهبودی مهره ها و تقویت عضلات پشتی می شود که از ستون فقرات شما حمایت می کنند. پیاده روی مکرر یک راه عالی برای گنجاندن حرکت در روز بدون به خطر انداختن بهبودی ستون فقرات است.

از حرکات اصلاح شده ای که توسط فیزیوتراپیست یا کاردرمانگر به شما آموزش داده شده است استفاده کنید تا از خم شدن یا چرخش کمر خود جلوگیری کنید. اگر نیاز به خم شدن دارید، ستون فقرات خود را در حالت خنثی نگه دارید، در حالی که از باسن لولا می کنید یا از زانو خم می شوید. در حال حاضر، چیزی سنگین تر از 8-10 پوند بلند نکنید.

اکثر بیماران متوجه می شوند که خوابیدن در حالت دراز کشیده راحت ترین راه برای استراحت است. ارتفاع و سفتی بالش های مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای شما راحت تر است. برای جلوگیری از چرخیدن یا چرخیدن در خواب، یک بالش را در دو طرف سر خود قرار دهید.

از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که در آشپزی، خرید مواد غذایی، کارهای روزانه و سایر فعالیت های معمولی به شما کمک کند. این مرحله از بهبودی می تواند ناراحت کننده و خسته کننده باشد، اما بخش مهمی از بازسازی قدرت ستون فقرات شما است. هر تمرینی را که فیزیوتراپ یا پزشک به شما داده است انجام دهید تا ستون فقرات خود را برای مرحله بعدی بهبودی آماده کنید.

پزشک برای مدیریت درد و ناراحتی برای شما داروی ضد درد تجویز خواهد کرد. با آنها در مورد اینکه چگونه باید دوز روزانه خود را کاهش دهید، صحبت کنید، زیرا تجدید نسخه های مواد افیونی دشوار است. شما باید در 4 هفته پس از جراحی داروی ضد درد خود را قطع کنید.

1-3 ماه پس از جراحی

بخش بعدی روند بهبودی زمانی است که بخش های جوش خورده ستون فقرات شروع به رشد می کنند. هنوز باید از خم شدن در پشت، چرخاندن ستون فقرات و بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید زیرا این فعالیت‌ها قبل از اینکه کاملاً با هم ترکیب شوند به بخش‌های ستون فقرات فشار وارد می‌کنند.

برای کمک به بهبودی و تقویت قدرت خود باید هر روز پیاده روی کنید. فواید پیاده روی باعث تقویت قلب و عروق می شود و به سیستم گوارش شما کمک می کند. در این مرحله، فیزیوتراپی سرپایی را نیز برای بازگرداندن حرکت منظم شروع خواهید کرد. فیزیوتراپ شما یک برنامه آموزشی منحصر به فرد ایجاد می کند تا با نیازها و توانایی شما، فضای آموزشی موجود و نیازهای کاری شما مطابقت داشته باشد.

همانطور که از طریق تمرین قدرت و تحرک را به دست می آورید، می توانید به آرامی شروع به بازگشت به فعالیت های معمولی خود مانند رانندگی، کارهای سبک و کار کنید (تا زمانی که از نظر بدنی سخت نباشد).

3-6 ماه پس از جراحی

3 ماه استراحت پس از جراحی ضروری است، اما منجر به از دست دادن تون عضلانی، قدرت عضلانی و دامنه حرکتی می شود. 3 ماه آینده همه چیز در مورد کاهش سفتی کلی و بازیابی قدرت شما است.

پس از 3 ماه استراحت، اکنون ورزش تمرکز اصلی روند بهبودی و بهبودی شماست. تمرین ذهنی اکنون به فرآیند همجوشی در ستون فقرات شما کمک می کند، زیرا حرکت باعث بهبودی می شود و به جوش خوردن استخوان های شما کمک می کند.

شما هنوز باید از خم شدن، چرخش و بلند کردن خودداری کنید، اما باید بتوانید کاردیو و کشش عضلات سفت خود را از سر بگیرید. با یک فیزیوتراپیست کار کنید تا یک برنامه ورزشی طولانی مدت پیدا کنید تا به آن پایبند باشید. این تمرینات به شما کمک می کند تا تون عضلات، قدرت، تناسب اندام و همچنین انعطاف پذیری و تحرک را به دست آورید .

اگر از نظر فیزیکی شغل سختی دارید، فیزیوتراپ شما می تواند برنامه تمرینی شما را طوری تنظیم کند که شامل شرایط کاری باشد. این کار بدن شما را برای کار منظم آماده می کند و به شما یاد می دهد که وظایف کاری را با خیال راحت انجام دهید.

6-12 ماه پس از جراحی

اکثر بیماران حدود 8 ماه پس از جراحی به طور کامل بهبود می یابند. در این مرحله، شما به متخصص ارتوپدی خود مراجعه خواهید کرد تا مطمئن شوید که جراحی موفقیت آمیز بوده و مهره های شما همانطور که انتظار می رود جوش خورده اند.

پس از دریافت مجوز از متخصص ارتوپدی، می توانید شروع به بازگشت به زندگی عادی کنید، از جمله خم شدن، چرخاندن و بلند کردن بدن! در حال حاضر، توصیه می‌شود همچنان از فعالیت‌های پرتأثیر مانند ورزش‌های تماسی و ورزش‌های شدید اجتناب کنید. این موارد اغلب در درازمدت ممکن است، اما در این مرحله از بهبودی بر ستون فقرات شما تأثیر زیادی می گذارد.

1-2 سال پس از جراحی

پس از گذشت یک سال، احتمالاً می توانید به تمام فعالیت های معمول خود بازگردید.

مهره های ستون فقرات شما تا 18 ماه پس از جراحی به بهبود و جوش خوردن ادامه می دهند. اگر قبل یا در حین جراحی دچار آسیب عصبی شده اید، جدول زمانی می تواند تا 2 سال کامل از زمان بهبودی افزایش یابد.

برخی از عوامل می توانند روند بهبودی شما را کند کرده و در نتیجه زمان بهبودی طولانی تری داشته باشند. این شامل:

  • سیگار کشیدن همراه با سایر محصولات نیکوتینی (نیکوتین عروق خونی را منقبض می کند و رشد استخوان را کند می کند)
  • چاقی
  • پوکی استخوان
  • دیابت
  • تغذیه نامناسب
  • داروهای استروئیدی
  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

تجربه دوره‌های غم، اندوه، درگیری و استرس برای همه عادی است. اما زمانی که افراد در مواجهه با این مسائل روانی کوتاهی می کنند، آنها را دچار اشکال مختلف اختلالات روانی می کند . با این حال، به جای ابتلای طولانی مدت به چنین اختلالاتی، اگر در زمان مناسب به روانپزشک مراجعه کنید، مقابله با آنها آسان تر می شود.

چه زمانی به روانپزشک مراجعه کنیم؟
اگر نمی دانید چه زمانی باید به روانپزشک مراجعه کنید، در اینجا چند علامت وجود دارد که هرگز نباید نادیده بگیرید.

  1. ناتوانی در مقابله با تروما:  شرایط ناگوار مانند از دست دادن نزدیکان و عزیزان خود می تواند یک تجربه آسیب زا باشد. در نتیجه، ممکن است به طرق مختلف بر شما تأثیر روانی بگذارد، مانند اینکه باور کنید که فرد هنوز زنده است یا زندگی عادی دوباره غیرممکن است و غیره.
  2. تکیه بر مواد برای مقابله:  مصرف بیش از حد الکل، مصرف مواد مخدر یا ایجاد سایر اعتیادها برای مقابله با واقعیت نیز از علائم رایج پریشانی روانی هستند. اعتیادها و عادات ناسالم خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامتی مانند اختلالات خوردن و مشکلات خواب را افزایش می دهند.
  3. آشفتگی عاطفی که بدن را تحت تاثیر قرار می دهد:  زمانی که دائماً از نظر عاطفی ناراحت هستید، شروع به آسیب رساندن به بدن می کند، مانند درد معده یا سردردهای مکرر ، یا سیستم ایمنی ضعیف. احساس قطع ارتباط در حال افزایش است.

چه یک گردهمایی خانوادگی یا یک مهمانی با نزدیک ترین دوستان، آیا احساس می کنید که با همه اطرافیان خود قطع ارتباط می کنید؟ این حس قطع ارتباط یا تنهایی اغلب در نتیجه رنج بردن از توهمات است، جایی که یک روانپزشک می تواند به شما کمک کند تا خود را به دست آورید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

  1. علائم خاصی که متوجه شده اید و برای چه مدت
  2. اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه عوامل استرس زا فعلی، یا رویدادهای آسیب زا در گذشته شما
  3. اطلاعات پزشکی شما، از جمله سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی
  4. هر گونه دارو، ویتامین، محصولات گیاهی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید و دوز آنها
  5. سوالاتی که باید از پزشک یا ارائه دهنده سلامت روان خود بپرسید

در جلسات ارزیابی چه انتظاری باید داشت؟
به عنوان بخشی از ارزیابی روانپزشکی، متخصص سلامت روان ابتدا به تمام نگرانی های شما با دقت گوش می دهد و سعی می کند آنها را از دیدگاه شما درک کند. سپس روانپزشک ممکن است در مورد سلامتی، روابط و سابقه خانوادگی شما سؤالاتی را از شما بپرسد. این کار با پر کردن پرسشنامه توسط شما انجام خواهد شد. یک معاینه اولیه سلامت فیزیکی نیز ممکن است انجام شود.

در جلسات درمانی چه انتظاری باید داشت؟
هنگامی که روانپزشک مشکلات شما را درک کند، روی معرفی یک برنامه درمانی مناسب که ممکن است از درمان های مختلف تشکیل شده باشد، تمرکز خواهد کرد. در صورت لزوم، همراه با درمان‌ها، ممکن است داروهای خاصی نیز برای شما تجویز شود و وضعیت شما تحت نظر باشد.

اختلالات روانپزشکی از کودکان خردسال تا سالمندان را شامل می شود، این را می توان از طیفی از اختلالات روانپزشکی که هم کودکان و هم بزرگسالان از آن رنج می برند مانند  ADHD ، اختلال طیف اوتیستیک ، امتناع از تحصیل در کودکان و  افسردگی ، اضطراب ، روان پریشی ، OCD ، سوء مصرف مواد در بزرگسالان مشاهده کرد. همراه با زوال عقل، روان پریشی و افسردگی در بیماران سالمند.

 

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

 

اکثر فتق دیسک ها خود به خود برطرف می شوند یا علائم مرتبط با آنها با درمان های محافظه کارانه کاهش می یابد. اگر عملکرد بیمار تا حد زیادی تحت تاثیر قرار گرفته است و آنها به اصلاح فعالیت و سایر اقدامات محافظه کارانه پاسخ نداده اند، منطقی است که در مورد گزینه های جراحی ستون فقرات با جراح مشورت کنید.

اغلب اوقات، علائم فتق دیسک بسیار کوتاه مدت بوده و به سرعت برطرف می شود. با این حال، علائم فتق دیسک ممکن است باقی بماند، زیرا ما از ستون فقرات خود به میزان های مختلف با بارهای متفاوت روی ستون فقرات با هر کاری که در طول روز انجام می دهیم استفاده می کنیم.

قیاسی که باید در نظر گرفت خراش روی بازو است. با خراش روی بازو، بیمار اغلب آن را پانسمان می‌کند و به حال خود رها می‌کند و به همین دلیل پس از چند روز خراش بهبود می‌یابد و گاهی اوقات جای زخم نیز ایجاد می‌شود. وقتی دیسک پاره می‌شود و فتق می‌کند، بدن تلاش می‌کند تا دیسک را بهبود بخشد، اما باید از ستون فقرات خود برای هر کاری که در طول روز انجام می‌دهیم استفاده کنیم. بنابراین، روند بهبودی می‌تواند طولانی‌تر شود، زیرا ممکن است دلمه در مواقعی باز شود و پارگی‌های جدیدی ایجاد شود. بنابراین، یادگیری نحوه خم شدن، بلند کردن و پیچیدن به بهینه ترین روش برای ستون فقرات برای کمک به جلوگیری از آسیب مجدد بسیار مهم است.

چه دیسک برای یک روز یا یک سال علامتدار باشد، رویکرد محافظه کارانه تا زمانی که تغییرات عصبی پیشرونده وجود نداشته باشد یکسان است. اصلاح فعالیت مورد نیاز است تا دیسک دوباره آسیب نبیند و ورزش درمانی به شکل فیزیوتراپی برای تقویت ستون فقرات و ثبات مفید است. در صورت وجود درد عصبی ثانویه به فتق دیسک، می توان داروها را همراه با تزریق اپیدورال در نظر گرفت.

آیا فتق دیسک بعد از دو سال بهبود می یابد؟

فتق دیسک گاهی اوقات می تواند "بازجذب" شود - جایی که سلول های خود بدن وارد می شوند و از مواد آسیب دیده دیسک خلاص می شوند. صرف نظر از اینکه مواد دیسکی که فتق کرده اند جذب شوند یا خیر، پارگی در قسمت بیرونی دیسک می تواند زخم شود و مواد فتق شده را می توان به گونه ای مهار کرد که به مرور زمان باعث درد، ضعف، بی حسی یا بی حسی نمی شود. مور مور. این روند بهبودی با اصلاح حرکت و فعالیت برای استفاده از مکانیک بهینه برای ستون فقرات تسهیل می شود - که امیدواریم بخشی از هر برنامه فیزیوتراپی باشد. با استفاده از تشبیه «خراش روی بازو» که قبلاً ذکر شد، اگر خراش و اسکار مکرراً آسیب نبیند و تحریک نشود، دیسک می‌تواند به طور مناسب بهبود یابد.

چه زمانی برای فتق دیسک کمر نیاز به جراحی است؟

برخی شرایط وجود دارد که جراحی احتمالا بهترین راه حل است. این موارد عبارتند از: سندرم دم اسب ، کاهش تدریجی قدرت، درد غیرقابل درمان یا سایر علائم ادامه دار علیرغم تلاش برای درمان های غیرجراحی.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

 

برخی از یافته های روانشناسی مثبت گرا به نظر عقل سلیم است. آیا این چیزی به چیزهایی که قبلاً درباره زندگی خوب می دانیم اضافه می کند؟ به راحتی می توان ادعا کرد که چیزی آشکار است پس از ارائه شواهد. گاهی اوقات این "حکمت" رایج درست است، گاهی اوقات درست نیست. خرد یک نفر می تواند حماقت شخص دیگری باشد. تحقیقات روانشناسی مثبت گرا در حال کشف چیزهایی است که ممکن است برای همه حکمت تلقی نشود.

برای نام بردن فقط چند مورد:

  • ثروت فقط با شادی در داخل و بین کشورها ارتباط ضعیفی دارد، به ویژه زمانی که درآمد بالاتر از سطح فقر باشد (Diener & Diener, 1996).
  • فعالیت‌هایی که افراد را در مقادیر کم خوشحال می‌کنند - مانند خرید، غذای خوب و کسب درآمد - در درازمدت منجر به رضایت نمی‌شوند، و این نشان می‌دهد که این فعالیت‌ها به سرعت بازدهی کاهش می‌یابند (Myers, 2000؛ Ryan & Deci, 2000).
  • درگیر شدن در تجربه‌ای که «جریان» ایجاد می‌کند، آنقدر خوشحال‌کننده است که مردم مایلند آن را به خاطر خود انجام دهند، نه برای چیزی که از آن به دست می‌آورند. فعالیت پاداش خودش است. جریان زمانی تجربه می شود که مهارت های فرد برای یک فعالیت چالش برانگیز، در تعقیب یک هدف روشن، با بازخورد فوری در مورد پیشرفت به سمت هدف، کافی باشد. در چنین فعالیتی، تمرکز به طور کامل در لحظه درگیر می شود، خودآگاهی ناپدید می شود و حس زمان تحریف می شود (Csikszentmihalyi, 1990).
  • افرادی که به طور منظم قدردانی می کنند، از سلامت جسمانی، خوش بینی، پیشرفت به سمت اهداف، رفاه و کمک بیشتر به دیگران برخوردارند (امونز و کراملر، 2000).
  • تلاش برای به حداکثر رساندن شادی می تواند منجر به ناراحتی شود (شوارتز و همکاران، 2002).
  • افرادی که شاهد انجام کارهای خوب دیگران هستند، احساسی به نام «ارتفاع» را تجربه می کنند و این آنها را به انجام کارهای خوب خود برمی انگیزد (هیدت، 2000).
  • خوش بینی می تواند از افراد در برابر بیماری های روحی و جسمی محافظت کند (تیلور و همکاران، 2000).
  • افرادی که خوش بین یا شاد هستند عملکرد بهتری در کار، مدرسه و ورزش دارند، کمتر افسرده هستند، مشکلات جسمی کمتری دارند و روابط بهتری با افراد دیگر دارند. علاوه بر این، خوش بینی را می توان اندازه گیری کرد و می توان آن را آموخت (سلیگمن، 1991؛ لیوبومیرسکی، کینگ و داینر، 2005).
  • افرادی که احساسات مثبت بیشتری را در بزرگسالی گزارش می کنند زندگی طولانی تر و سالم تری دارند (دانر، اسنودون و فریسن، 2001).
  • پزشکانی که احساسات مثبت را تجربه می کنند، تمایل به تشخیص دقیق تری دارند (ایسن، 1993).
  • رشد انسان سالم می تواند تحت شرایط سختی حتی بزرگ به دلیل فرآیند تاب آوری که معمول و کاملاً معمولی است اتفاق بیفتد (Masten, 2001).
  • مزایایی در رابطه با نوشتن افشاگر وجود دارد. افرادی که در مورد رویدادهای آسیب زا می نویسند از نظر جسمی سالم تر از گروه های کنترلی هستند که این کار را نمی کنند. افرادی که در مورد مزایای درک شده از رویدادهای آسیب زا می نویسند به همان مزایای سلامت جسمانی می رسند که فقط در مورد تروما می نویسند (King & Miner, 2000). افرادی که در مورد اهداف زندگی خود و بهترین آینده تصوری خود می نویسند به مزایای سلامت جسمانی مشابه کسانی می رسند که فقط در مورد رویدادهای آسیب زا می نویسند. علاوه بر این، نوشتن در مورد اهداف زندگی به طور قابل توجهی کمتر از نوشتن در مورد تروما آزاردهنده است و با افزایش رفاه همراه است (کینگ، 2001).
  • مردم نمی توانند پیش بینی کنند که چه مدت پس از یک رویداد مهم خوشحال یا غمگین خواهند بود (گیلبرت، پینل، ویلسون، بلومبرگ و ویتلی، 1998؛ ویلسون، مایرز، و گیلبرت، 2001). این محققان دریافتند که افراد معمولاً مدت زمان غمگینی خود را پس از یک رویداد بد، مانند جدایی عاشقانه، بیش از حد تخمین می‌زنند، اما از تجربیات مکرر یاد نمی‌گیرند که پیش‌بینی‌هایشان اشتباه است.

5. علم روانشناسی مثبت گرا توصیفی است یا تجویزی؟ به عبارت دیگر، آیا ما سعی داریم به مردم بگوییم چگونه باید زندگی کنند؟

روانشناسی مثبت حداقل از نظر سلیگمن، توصیفی است، نه تجویزی، اگرچه دیگران با آن مخالف هستند. ما به مردم نمی گوییم که کدام انتخاب را انجام دهند. ما صرفاً آنها را در مورد آنچه در مورد پیامدهای انتخاب آنها شناخته شده است، آگاه می کنیم. زندگی خوب برای یک نفر لزوما زندگی خوب برای دیگری نیست. با این حال، تحقیقات تجربی و عینی در مورد شرایطی که منجر به نتایج متفاوت می‌شود، می‌تواند به افراد کمک کند تا انتخاب‌های آگاهانه‌تری داشته باشند، اما ما هیچ موضع نظری در مورد مطلوبیت انتخاب‌های مختلف نداریم.

6. تا زمانی که در دنیا رنج وجود دارد، چگونه می توانیم صرف وقت و منابع برای روانشناسی مثبت اندیشی را توجیه کنیم؟ آیا رنج انسان مهمتر از خوب بودن نیست؟

تحقیقات نشان داده است که یکی از راه‌های کمک به افراد رنج‌دیده، تمرکز بر ایجاد نقاط قوت است. گام های اصلی در پیشگیری عمدتاً با ایجاد نقاط قوت به دست آمده است. محققان پیشگیری کشف کرده‌اند که نقاط قوتی وجود دارند که به عنوان محافظ در برابر بیماری‌های روانی عمل می‌کنند: شجاعت، آینده‌اندیشی، خوش‌بینی، ایمان، اخلاق کاری، امید، صداقت، پشتکار، و ظرفیت جریان و بینش، به نام چندین. پیشگیری می تواند بسیار مؤثرتر از درمان باشد - شاهد باشید که چگونه واکسیناسیون تا حد زیادی فلج اطفال و سایر بیماری ها را از بین برده است. علاوه بر این، مردم به چیزی بیش از تسکین رنج خود اهمیت می دهند. این افراد همچنین به داشتن یک زندگی رضایت بخش و معنادار اهمیت می دهند.

مداخلات روانشناسی مثبت می تواند هم شادی را افزایش دهد و هم علائم افسردگی را کاهش دهد (سلیگمن، استین، پارک و پترسون، 2005). فردریکسون (2001) دریافت که عواطف مثبت می تواند احساسات منفی را خنثی کند و بلوک های سازنده انعطاف پذیری باشد که با بیماری جسمی مبارزه می کند. تحقیق لیوبومیرسکی (2001) در مورد شرایطی که شادی را افزایش می دهد، برای تمرین روانشناسی بالینی و تسکین اختلالات روانی ارتباط دارد. نقاط قوت به عنوان محافظی در برابر ناملایمات و در برابر اختلالات روانی عمل می کنند و ممکن است کلید تاب آوری باشند (ماستن، 2001). مسئولیت یک روانشناس فقط درمان آسیب و درمان اختلال نیست، بلکه هدایت افراد به سمت زندگی ای است که می تواند رضایت بخش و معنادار باشد.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

به زبان ساده، روان پریشی زمانی است که شخص واقعیت را اشتباه تفسیر می کند. این نوع شرایط شامل ادراکات یا تفسیرهایی از محیط شما است که مختل شده است، مانند باورهای غلط، گفتار نامنظم، توهم و سایر رفتارهای غیرمنطقی.

در حالی که برخی از اشکال روان پریشی از بدو تولد ایجاد می شوند، بسیاری از اشکال روان پریشی می توانند به خصوص در میان افراد مسن ایجاد شوند. اما درک بیشتر در مورد علل، علائم و درمان می تواند به شما این فرصت را بدهد که قبل از اینکه این مشکلات بدتر شوند، به آنها رسیدگی کنید.

چه چیزی باعث روان پریشی در سالمندان می شود ؟

دهه ها تحقیق نشان داده است که سالمندان در معرض خطر قابل توجهی برای علائم روان پریشی از جمله اختلالات خلقی، هذیان، سوء مصرف مواد و چندین بیماری مرتبط هستند. دلایل زیادی وجود دارد.

برای شروع، طیف وسیعی از شرایط از قبل موجود می‌تواند فرد را در معرض ابتلا به یک اختلال روان‌پریشی قرار دهد. شرایط پزشکی همراه با اختلالات رفتاری، مانند مولتیپل اسکلروزیس، پارکینسون، یا هانتینگتون، می تواند در ایجاد علائم روان پریشی نقش داشته باشد. مشکلات سلامتی نسبتاً رایج مانند کمبود خواب یا کمبود ویتامین B12 نیز ممکن است.

یکی دیگر از راه های رایج دیگر که سالمندان به این نوع مسائل مبتلا می شوند، روان پریشی ناشی از مواد مخدر است که نتیجه تداخل چند دارو با یکدیگر است. در واقع، ده‌ها دارو با علائم روان‌پریشی در افراد مسن مرتبط هستند، از جمله طیف وسیعی از محرک‌ها، داروهای ضدالتهاب، داروهای ضد افسردگی، آنتی هیستامین‌ها و از قضا حتی برخی از داروهای ضد روان پریشی.

روان پریشی بعد از عمل نگرانی های سالمندان

هذیان پس از عمل نیز یک عارضه بسیار شایع برای سالمندانی است که تحت عمل جراحی قرار می گیرند. بیماران مسن سایکوز پس از عمل معمولاً علائم را ظرف چند هفته پس از جراحی و گاهی در عرض چند ساعت تجربه می کنند. در صورت عدم کنترل، تجارب سالمندان روان پریشی پس از عمل می تواند بسیار خطرناک باشد و هم به کاهش سلامتی و هم افزایش خطر بستری شدن در بیمارستان کمک کند.

از آنجایی که هیچ دارویی برای درمان هذیان پس از عمل وجود ندارد، پیشگیری بسیار مهم است. خوشبختانه، هذیان پس از عمل اغلب قابل پیشگیری یا مدیریت است. راهنمای بالینی انجمن سالمندان آمریکا برای هذیان پس از عمل چند مرحله ساده را پیشنهاد می کند، از جمله: چندین بار پیاده روی در روز، دریافت هیدراتاسیون و استراحت کافی، اطمینان از در دسترس بودن سمعک و عینک، انجام اقداماتی برای جلوگیری از عفونت پس از جراحی.

 

روان پریشی در سالمندان و زوال عقل

علائم روان پریشی در افراد مسن شامل بی قراری، توهم، گفتار نامفهوم، نوسانات خلقی، رفتار غیرهمکاری، بی قراری و تعدادی از علائم دیگر است که به راحتی با زوال عقل اشتباه گرفته می شود. در نتیجه، بیماران مسن سایکوز دمانس در معرض خطر بیشتری برای نادیده گرفتن هذیان خود هستند. این بخشی از دلیلی است که چرا این ایده خوبی است که به طور منظم آن تجربیات را تحت نظر داشته باشید و آنها را در یادداشت بنویسید و به پزشکان اجازه دهید درک بهتری از تغییرات در رفتار و سرعت رخ دادن آنها داشته باشند.

درمان روان پریشی در سالمندان

درمان روان پریشی سالمندان باید به صورت موردی در نظر گرفته شود. به طور کلی، درمان اولیه روان پریشی در سالمندان داروهای ضد روان پریشی است که می تواند به مدیریت توهم و بی قراری کمک کند. همچنین اغلب مهم است که داروها را با حمایت محیطی، از جمله مداخلات رفتاری و اجتماعی، تکمیل کنید. بسیاری از مزایای مراقبت در منزل برای مبتلایان به زوال عقل در این موارد اعمال می شود.

روان پریشی در بیماران سالمند

مشاهده علائم روان پریشی یکی از عزیزان می تواند ناراحت کننده باشد. با مراقبت و مدیریت صحیح، حتی این نوع علائم را می توان مدیریت یا از بین برد.

  • سامرند سلیمی
  • ۰
  • ۰

آرتریت روماتوئید ستون فقرات

آرتریت روماتوئید (RA) یک اختلال خودایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن خود را تغییر می دهد. به سینوویوم - پوشش مفاصل - حمله می کند. اگرچه آرتریت روماتوئید در سایر مفاصل شایع تر است، اما می تواند ستون فقرات، به ویژه ناحیه گردن (گردن) را نیز درگیر کند. آرتریت روماتوئید ستون فقرات ناشی از سایش و پارگی نیست، بنابراین به عنوان یک آرتریت التهابی در نظر گرفته می شود. ممکن است باعث کمردرد (و درد در سایر مفاصل) شود حتی زمانی که از این مفاصل استفاده نمی شود. زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می دهد.

اسپوندیلوآرتریت

اسپوندیلوآرتریت گروهی از بیماری‌های التهابی است که هم مفاصل و هم محل اتصال رباط‌ها و تاندون‌ها به استخوان‌ها را درگیر می‌کند. اسپوندیلوآرتریت اگرچه منشأ التهابی دارد، اما مشابه آرتریت روماتوئید نیست.

انواع مختلفی از اسپوندیلوآرتریت وجود دارد - برخی از آنها در ستون فقرات شایع تر از بقیه هستند:

  • اسپوندیلیت آنکیلوزان نوعی آرتریت نخاعی است که ممکن است باعث التهاب مهره‌ها و مفاصل ساکروایلیاک در پایه ستون فقرات شود. در موارد شدید، ممکن است چندین مهره به هم جوش بخورند و باعث قوز پشت شوند.

  • آرتریت پسوریاتیک یک بیماری مرتبط با پسوریازیس است - یک اختلال خود ایمنی که بیشتر به خاطر بثورات خارش دار و پوسته پوسته شناخته می شود. افراد معمولاً قبل از آرتریت به پسوریازیس مبتلا می شوند، اما گاهی اوقات این بیماری معکوس می شود. اگرچه در مفاصل کوچکتر شایع تر است، اما ممکن است ستون فقرات را نیز تحت تاثیر قرار دهد.    

  • آرتریت واکنشی التهاب مفصلی است که در اثر عفونت در جای دیگری از بدن - اغلب در روده یا اندام تناسلی - ایجاد می شود. آرتریت واکنشی در ستون فقرات معمولاً در قسمت پایین کمر رخ می دهد و به خودی خود از بین می رود.

  • آرتریت انتروپاتیک نوعی آرتریت است که با بیماری التهابی روده (IBD) مرتبط است . همه افراد مبتلا به IBD به آرتریت مبتلا نمی شوند و از بین افرادی که مبتلا می شوند، همه آنها در ستون فقرات به آن مبتلا نمی شوند. شعله ور شدن آرتریت انتروپاتیک تمایل دارد با شعله های IBD همگام شود، اما زمان و شدت آن ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

  • اشکال دیگر اسپوندیلوآرتریت عبارتند از: اسپوندیلوآرتریت تمایز نیافته (زمانی که علائم با هیچ یک از انواع شناخته شده مطابقت ندارد) و اسپوندیلوآرتریت نوجوانان (زمانی که علائم در دوران کودکی شروع می شود).

بر اساس یک طبقه بندی متفاوت، اگر نوع خاصی از آرتریت ستون فقرات و/یا مفاصل ساکروایلیاک را درگیر کند، به آن اسپوندیلوآرتریت محوری می گویند. اگر مفاصل و تاندون های دیگر درگیر باشند، به آن اسپوندیلوآرتریت محیطی می گویند. بسیاری از افراد هر دو نوع را در مراحل مختلف پیشرفت اسپوندیلوآرتریت خود تجربه می کنند.

  • سامرند سلیمی