برخی از اختلالات خواب در بزرگسالان و کودکان علل مشابهی دارند. چاقی یک عامل خطر اصلی برای ابتلا به آپنه انسدادی خواب است. ، یک اختلال تنفسی مرتبط با خواب، در افراد در تمام سنین. علاوه بر این، اختلالات خواب که ممکن است زمینه ژنتیکی داشته باشند، مانند سندرم پاهای بی‌قرار ، کودکان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. برخی از مشکلات پزشکی و اختلالات اضطرابی، خطر ابتلا به مشکلات خواب را در هر سنی افزایش می‌دهند.
با این حال، الگوهای رفتاری که مختص کودکان است نیز می‌تواند منجر به اختلالات مرتبط با خواب شود. تا حدود ۵ سالگی، بی‌خوابی معمولاً نتیجه‌ی زمان‌های خواب نامنظم و رفتارهای مقاوم در برابر خواب است.
بی‌خوابی
بی‌خوابی یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب است و ۲۰ تا ۳۰ درصد کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علائم اصلی آن مشکل در به خواب رفتن، در خواب ماندن یا هر دو است.
متخصصان پزشکی معمولاً بی‌خوابی در کودکان را به سه دسته تقسیم می‌کنند.
- بی‌خوابی رفتاری : این نوع بی‌خوابی که بیشتر در کودکان تا ۵ سال شایع است، با مقاومت در برابر خواب، طولانی شدن زمان به خواب رفتن و بیدار شدن‌های مکرر در طول شب همراه است. این رفتارها گاهی اوقات در بیشتر کودکان اتفاق می‌افتد، اما اگر به طور مکرر و مداوم رخ دهد و در عملکرد طبیعی آنها اختلال ایجاد کند، ممکن است اختلال خواب محسوب شود.
- بی‌خوابی شرطی : بی‌خوابی شرطی که بیشتر در کودکان بزرگتر و نوجوانان شایع است، زمانی رخ می‌دهد که احساس اضطراب مربوط به زمان خواب و بیداری مانع از به خواب رفتن یا در خواب ماندن کودک می‌شود.
- اختلالات خواب گذرا : اختلالات موقت در روال عادی زندگی کودک مانند مسافرت، بیماری یا وقایع استرس‌زای زندگی می‌تواند باعث بی‌خوابی کوتاه‌مدت شود.
بی‌خوابی دوران کودکی می‌تواند برای کل خانواده چالش‌برانگیز باشد. با این حال، درمان‌های موثری در دسترس است. تغییرات رفتاری مانند ایجاد یک برنامه منظم برای خواب معمولاً اولین خط درمان هستند و می‌توانند منجر به بهبود رفاه کودک و مراقبان او شوند.
آپنه انسدادی خواب
آپنه انسدادی خواب (OSA) زمانی رخ می‌دهد که بافت‌های گلو، مسیر هوا را در طول خواب مسدود می‌کنند. این می‌تواند منجر به وقفه‌های مکرر و لحظه‌ای در تنفس شود که می‌تواند خواب شبانه را به طور قابل توجهی مختل کند.
تقریباً ۱٪ تا ۵٪ از کودکان آپنه انسدادی خواب را تجربه می‌کنند . در کودکان، علل شایع شامل بزرگ شدن لوزه‌ها، چاقی و برخی بیماری‌های دندانی یا نقص‌های مادرزادی است.
بسته به شدت علائم و سایر عوامل خطر مانند چاقی، متخصص اطفال ممکن است ارزیابی بیشتر توسط متخصص طب خواب یا از طریق مطالعه خواب را توصیه کند ، که شامل تجزیه و تحلیل پزشکی شبانه در یک کلینیک خواب است.
گزینه‌های درمانی به علت و شدت OSA در کودکان بستگی دارد، اما ممکن است شامل درمان با فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP) یا استفاده از محافظ دهان در شب باشد. اگر مشخص شود که علت بزرگ شدن لوزه‌ها یا آدنوئیدها است، ممکن است جراحی برای برداشتن آنها توصیه شود.
خروپف در کودکان
اکثر کودکانی که آپنه خواب دارند، خروپف را نیز تجربه می‌کنند. به خاطر داشته باشید که خروپف در کودکان نسبتاً شایع است و همیشه نشان دهنده یک مشکل بزرگتر نیست. بین 10 تا 17 درصد از کودکان خروپف می‌کنند و ممکن است علائم دیگر آپنه خواب را نشان ندهند. والدین یا مراقبان کودکی که با صدای بلند یا مکرر خروپف می‌کند، باید علائم او را با متخصص اطفال در میان بگذارند. متخصص اطفال ممکن است برای ارزیابی بیشتر خروپف و خواب کودک، انجام مطالعه خواب را توصیه کند.
راه رفتن در خواب
راه رفتن در خواب که به عنوان سومنامبولیسم نیز شناخته می‌شود ، اختلالی است که شامل راه رفتن یا انجام سایر رفتارهای پیچیده در هنگام خواب می‌شود.
راه رفتن در خواب در کودکان بیشتر از بزرگسالان رایج است. تقریباً ۵٪ از کودکان در مقایسه با ۱.۵٪ از بزرگسالان، علائم راه رفتن در خواب را نشان می‌دهند. اقدامات احتیاطی ایمنی و کاهش آسیب، گام‌های مهمی در مدیریت راه رفتن در خواب در کودکان هستند.
اگر علائم راه رفتن در خواب مکرر و مداوم است، صحبت با متخصص اطفال بسیار مهم است. پزشک می‌تواند هرگونه علت زمینه‌ای جدی را رد کند و به تدوین یک برنامه درمانی مؤثر کمک کند. مشابه شب ادراری ، راه رفتن در خواب با بزرگ شدن کودک معمولاً برطرف می‌شود.
وحشت‌های شبانه
وحشت شبانه نوعی پاراسومنیا است که در آن فرد خواب‌آلود ناگهان با احساس وحشت و هراس از خواب بیدار می‌شود. فرد خواب‌آلود معمولاً هیچ خاطره‌ای از رویداد ترسناک ندارد.
وحشت شبانه در بزرگسالان نادر است. با این حال، حدود 30٪ از کودکان ، معمولاً بین 3 تا 7 سالگی، وحشت شبانه را تجربه می‌کنند . محققان پزشکی به طور کامل نمی‌دانند که چرا وحشت شبانه رخ می‌دهد، اگرچه یک زمینه خانوادگی مشاهده شده است.
گزینه‌های درمانی محدود هستند. بهترین کار این است که پس از یک دوره وحشت شبانه، آرامش و اطمینان خاطر را فراهم کنید. اگر تصمیم دارید در مورد وحشت شبانه فرزندتان با متخصص اطفال مشورت کنید، ممکن است مفید باشد که یک دفترچه یادداشت خواب در مورد دفعات و مدت زمان دوره‌ها داشته باشید.
کابوس در کودکان
تمایز قائل شدن بین وحشت شبانه و کابوس در کودکان بسیار مهم است . وحشت شبانه نوعی اختلال خواب است که معمولاً در مرحله حرکت غیرسریع چشم (NREM) خواب رخ می‌دهد. کودک معمولاً هیچ خاطره‌ای از این دوره نخواهد داشت.
در مقابل، کابوس‌ها معمولاً در طول خواب با حرکت سریع چشم (REM) رخ می‌دهند، مرحله‌ای از خواب که معمولاً با رویا دیدن مرتبط است. کابوس‌ها اغلب ناشی از استرس یا رویدادهای مهم زندگی هستند. خواب‌های بد همچنین می‌توانند باعث احساس اضطراب شوند که کودک ممکن است بخواهد در مورد آن با والدین یا مراقب خود صحبت کند.
- ۰۴/۰۷/۳۰