تعویض دیسک مصنوعی کمر چیست؟

جایگزینی دیسک مصنوعی کمر یک روش جراحی است که برای درمان انواع خاصی از کمردرد و بیماری های دیسک دژنراتیو در ستون فقرات کمر (کمر) طراحی شده است. این روش شامل برداشتن دیسک بین مهره ای آسیب دیده یا تحلیل رفته در ناحیه کمر و جایگزینی آن با دیسک مصنوعی است.

دیسک های بین مهره ای بالشتک های نرم و ژل مانندی هستند که بین هر مهره در ستون فقرات قرار دارند. آنها جذب شوک را فراهم می کنند و امکان انعطاف و حرکت در ستون فقرات را فراهم می کنند. با گذشت زمان، این دیسک‌ها می‌توانند فرسوده شوند، آسیب ببینند یا فتق پیدا کنند و منجر به درد و کاهش تحرک شوند.

هدف از تعویض دیسک مصنوعی کمر، تسکین درد، بازیابی عملکرد و حفظ حرکت طبیعی ستون فقرات است. این یک جایگزین برای جراحی سنتی فیوژن ستون فقرات کمری در نظر گرفته می شود که به طور دائم دو مهره مجاور را با هم ترکیب می کند. فیوژن حرکت بین مهره‌های ذوب شده را محدود می‌کند، اما می‌تواند منجر به فشار اضافی بر روی دیسک‌های اطراف شود و به طور بالقوه مشکلات بیشتری را در دراز مدت ایجاد کند.

در جراحی تعویض دیسک مصنوعی کمر، جراح برشی در قسمت پایین کمر ایجاد می‌کند و با احتیاط دیسک آسیب دیده را جدا می‌کند و در عین حال بافت سالم را تا حد امکان حفظ می‌کند. سپس دیسک مصنوعی که از فلز یا ترکیبی از اجزای فلزی و پلاستیکی ساخته شده است، بین مهره های مجاور قرار می گیرد. این دستگاه برای تقلید از عملکرد یک دیسک طبیعی طراحی شده است، پشتیبانی می کند و امکان حرکت کنترل شده در ناحیه تحت درمان را فراهم می کند.

قراری تعیین کنید

میزان موفقیت دیسک مصنوعی کمر چقدر است؟

در یک  بررسی سیستمیک اخیر سیزده مطالعه بالینی  نشان داد که میزان رضایت بیمار از تعویض دیسک مصنوعی کمر (LADR) به طور کلی در محدوده 75٪ تا 93٪ گزارش شده است. در مجموع 946 بیمار حداقل سه سال نتایج پیگیری را گزارش کردند. این بررسی نشان می‌دهد که LADR به طور موثری باعث تسکین درد و بهبود کیفیت زندگی می‌شود. میزان عوارض و عمل مجدد قابل قبول بود.

موفقیت تعویض دیسک مصنوعی کمر به عوامل متعددی از جمله سلامت کلی بیمار، تجربه جراح و رعایت مراقبت های بعد از عمل و توانبخشی بستگی دارد. همچنین، باید گفت که تشخیص دقیق عامل درد در ستون فقرات کمری برای نتیجه مطلوب بیمار ضروری است. با ادامه پیشرفت فناوری و تکنیک های جراحی، میزان موفقیت نیز ممکن است تغییر کند.

اپلیکیشن تنگ کردن واژن با لیزر چیست؟

 

واژن هر زنی با یکدیگر متفاوت است و لب های واژن (لبیا) در هر زنی از نظر ظاهر و رنگ منحصر به فرد است. شرایطی مانند زایمان های سخت، زایمان های بزرگ، سقط جنین، برش ها در حین زایمان، افزایش سن، عوامل ژنتیکی باعث از بین رفتن قابلیت ارتجاعی، بزرگ شدن یا کاهش لذت جنسی در واژن به مرور زمان می شود. در چنین مواردی، زن ممکن است از نظر جنسی احساس بی کفایتی کند، که باعث خجالت و از دست دادن اعتماد به نفس خود در حین مقاربت می شود. علاوه بر این، دفعات مقاربت ممکن است کاهش یابد، زیرا شریک زندگی او کمتر از بزرگ شدن واژن لذت نخواهد برد.

این درمان مشکل لیزر در مواردی است که نیاز به جراحی ندارند، یعنی زمانی که تغییر شکل و بزرگ شدن واژن پیشرفته نباشد.

 

سفت کردن واژن با لیزر برای چه اهدافی انجام می شود؟

• ارائه ظاهر زیبایی به ناحیه تناسلی
• درمان درد هنگام مقاربت
• افزایش لذت جنسی
• پیشگیری از عفونت های رایج واژن

 

سفت کردن واژن با لیزر چگونه انجام می شود؟

لیزر فرکشنال (CO2) یا لیزر فرکشنال اربیوم (Er: Yag) برای سفت کردن و جوانسازی واژن با لیزر استفاده می شود. یک پروب تا عمیق ترین نقطه در امتداد کانال وارد واژن می شود. شات های لیزری با سطوح انرژی مختلف به دیواره های واژن انجام می شود. اشعه لیزر مخاط واژن، بافت همبند را تحریک می کند و رشته های کلاژن را کوتاه می کند. سفت شدن و انقباض رخ می دهد.

 

مزایای تنگ کردن واژن با لیزر چیست؟

سفت کردن لیزر به طور متوسط ​​10-15 دقیقه طول می کشد. مزیت مهم سفت کردن واژن با لیزر در مقایسه با سفت کردن جراحی این است که سفت کردن در تمام طول واژن انجام می شود. پس از استفاده، چین های مخاط واژن افزایش می یابد.

 

آیا سفت کردن واژن با لیزر یک کاربرد دردناک است؟

این نرم افزار بدون درد است. نیازی به بیهوشی نیست. از آنجایی که پس از استفاده نیازی به دوره نقاهت نیست، فرد می تواند به زندگی روزمره خود بازگردد. ممکن است بعد از عمل ترشح و سوزش خفیف وجود داشته باشد. رابطه جنسی به مدت 1 هفته توصیه نمی شود.

 

چند جلسه برای سفت کردن واژن با لیزر لازم است؟

به طور کلی 2 جلسه که با فاصله 1 تا 1.5 ماه انجام می شود کافی است. در صورت نیاز می توان تعداد جلسات را افزایش داد. این روند را می توان هر یک یا دو سال یکبار تکرار کرد.

 

 

 

آنچه در مورد تومورهای پینه آل باید بدانید

تومور صنوبری شکلی از تومور است که در غده صنوبری یا اطراف ناحیه پینه آل مغز ایجاد می شود. آنها به عنوان تومورهای سیستم عصبی مرکزی (CNS) طبقه بندی می شوند. در موارد پیشرفته، می توانند به نخاع نیز سرایت کنند. 

همه تومورهای CNS توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) تحت یک سیستم درجه بندی چهار نقطه ای طبقه بندی می شوند. تومورهای درجه 1 معمولاً خوش خیم، با حرکت آهسته یا به راحتی قابل جابجایی هستند. در مقابل، درجه 4 نشان دهنده سریع ترین و تهاجمی ترین انواع است.

تومورهای ناحیه پینه آل نسبتاً نادر هستند و حدود 1 درصد تومورهای مغزی بزرگسالان را تشکیل می دهند - معمولاً بین 20 تا 40 سالگی رخ می دهند. اما این تومورها در کودکان شایع تر هستند و حدود 3 تا 11 درصد تومورهای مغزی کودکان را تشکیل می دهند. 

علائم، پیش آگهی و درمان تومورهای پینه آل به نوع، ناحیه و درجه تومور بستگی دارد. 

غده صنوبری چیست؟

غده صنوبری کوچک و مخروطی شکل است که در اعماق مرکز مغز قرار دارد. ما هنوز به طور کامل عملکرد غده صنوبری را درک نکرده ایم، اما می دانیم که به تنظیم خواب کمک می کند.

این غده هورمونی به نام ملاتونین تولید می کند که ریتم شبانه روزی ما را مدیریت می کند  - ساعت اصلی که الگوهای خواب ما را کنترل می کند.

ملاتونین و پیش ساز آن، سروتونین ، هر دو در غده صنوبری سنتز می شوند و به طور شیمیایی از تریپتامین مشتق می شوند. ملاتونین یک هورمون طبیعی است که خواب، خلق و خو، هضم، حالت تهوع، التیام زخم، لخته شدن خون و میل جنسی را تنظیم می کند.

تشخیص بیماری دژنراتیو دیسک

بیماری دژنراتیو دیسک معمولاً با استفاده از یک فرآیند سه مرحله ای تشخیص داده می شود. شرح حال مفصلی از درد بیمار گرفته می شود. این باید شامل مواردی باشد که باعث درد و علائم شد، فعالیت‌هایی که باعث بدتر شدن درد می‌شوند، و اگر موقعیت‌هایی باعث افزایش یا کاهش میزان درد شوند.

سپس یک معاینه فیزیکی از بیمار انجام می شود. در طول معاینه، پزشک بیمار را به صورت فیزیکی دستکاری می کند تا علائم یا نشانه های بیماری دژنراتیو دیسک را پیدا کند. بیمار از نظر حساسیت در ناحیه گردن یا کمر و همچنین در بازوها یا پاها بررسی می شود. در طول معاینه دامنه حرکتی و قدرت عضلانی بیمار نیز ارزیابی می شود.

تست های تشخیصی برای بیماری دژنراتیو دیسک

اگر پزشک شما مشکوک باشد که بیماری دژنراتیو دیسک باعث درد و سایر علائم شما می شود، آزمایش MRI را تجویز می کند. آزمایش MRI تصویری با جزئیات بالا از دیسک مهره و همچنین سایر ساختارهای اطراف ارائه می دهد. آزمایش MRI همچنین ممکن است شرایط دیگری را که ممکن است باعث همان درد و علائم شوند را رد کند. پس از تایید تشخیص، ممکن است درمان شروع شود.

بیماری دژنراتیو دیسک بیشتر در قسمت تحتانی کمر (ناحیه کمری ستون فقرات) و گردن (ناحیه گردنی ستون فقرات) دیده می شود، اما ممکن است در هر ناحیه دیگری از ستون فقرات نیز رخ دهد. ستون فقرات انسان متشکل از مهره ها و دیسک های متناوب است که به عنوان بالشتک عمل می کنند و بیشتر فشار و استرس حرکات روزمره توسط آنها جذب می شود. دیسک های مهره ای نقش قابل توجهی در آناتومی ستون فقرات ما دارند. بدون آنها، مهره ها قادر به جذب تنش ها نیستند، ناپایدار می شوند و در نهایت قادر به خم شدن یا خم شدن نیستند.

شرایط مربوط به انحطاط دیسک

انحطاط دیسک آغاز چیزی است که توسط بسیاری "آبشار دژنراتیو" نامیده می شود. این می تواند منجر به چندین بیماری ستون فقرات دیگر شود زیرا دیسک ها همچنان رو به وخامت هستند. خار استخوان نخاعی، فتق دیسک و تنگی ستون فقرات تنها چند مورد از شایع‌ترین بیماری‌هایی هستند که ممکن است در نتیجه بیماری دژنراتیو دیسک ایجاد شوند.

بیماری دژنراتیو شدید دیسک می تواند دامنه حرکتی شما را محدود کند و همچنین باعث ایجاد درد ناشی از حرکت ریز در ستون فقرات شما شود زیرا دیسک دیگر کار خود را به درستی انجام نمی دهد. همانطور که دیسک های بین مهره ای شما آب، انعطاف پذیری و ارتفاع خود را از دست می دهند، مهره های شما بالشتک خود را از دست می دهند و شروع به مالیدن روی یکدیگر می کنند. بنابراین، شناسایی علائم بیماری دژنراتیو دیسک و تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار مهم است.

علائم و نشانه های هیپومانیا

 

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی علائم خفیف تری شبیه شیدایی دارند. به این حالت هیپومانیا می گویند. با هیپومانیا، ممکن است احساس بسیار خوبی داشته باشید و متوجه شوید که می توانید کارهای زیادی انجام دهید. افراد مبتلا به هیپومانیا اغلب می توانند در موقعیت های اجتماعی یا محل کار به خوبی عمل کنند.

ممکن است در طول دوره هیپومانیک احساس نکنید که چیزی اشتباه است. اما خانواده و دوستان شما ممکن است متوجه نوسانات خلقی و تغییرات سطح فعالیت شما شوند و فکر کنند که برای شما غیرعادی هستند. پس از هیپومانیا، ممکن است افسردگی شدید را تجربه کنید.

علائم و نشانه های دوره های افسردگی

علائم دوره های افسردگی در اختلال دوقطبی مانند علائم افسردگی اساسی است. آنها عبارتند از:

• غم و اندوه طاقت فرسا
• کم انرژی و خستگی .
• کمبود انگیزه.
• احساس ناامیدی یا بی ارزشی.
• از دست دادن لذت بردن از چیزهایی که زمانی برای شما لذت بخش بود.
• مشکل در تمرکز و تصمیم گیری.
• گریه غیر قابل کنترل
• تحریک پذیری.
• افزایش نیاز به خواب.
• بی خوابی یا خواب زیاد.
• تغییر در اشتها که باعث کاهش یا افزایش وزن می شود.
• افکار مرگ یا خودکشی (افکار خودکشی).

اگر افکار خودکشی (افکار خودکشی) را تجربه می کنید، مهم است که فورا به دنبال مراقبت باشید. با 911 یا خط زندگی خودکشی و بحران به شماره 988 تماس بگیرید. شخصی در 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته در دسترس خواهد بود تا با شما صحبت کند.

علائم و نشانه های یک دوره مختلط

علائم یک دوره مختلط شامل هر دو علائم شیدایی و افسردگی با هم است. در طول یک اپیزود مختلط، شما احساسات و افکار منفی همراه با افسردگی را دارید، اما همچنین احساس آشفتگی، بی قراری و انرژی بالایی دارید.

افرادی که دوره های مختلط را تجربه می کنند، اغلب آن را به عنوان بدترین بخش اختلال دوقطبی توصیف می کنند.

علائم فیبروم رحم

 

 

بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم علائمی ندارند. هنگامی که آنها انجام می دهند، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خونریزی شدید قاعدگی. شایع ترین علامت خونریزی طولانی و شدید در طول قاعدگی است. این به دلیل رشد فیبروم در مرز حفره رحم است. دوره های قاعدگی ممکن است بیشتر از حد معمول طول بکشد.
• درد قاعدگی. خونریزی شدید و لخته می‌تواند باعث گرفتگی و درد شدید در طول دوره‌های قاعدگی شود.
• فشار و درد شکم. فیبروم‌های بزرگ می‌توانند باعث فشار و درد در ناحیه شکم یا کمر شوند که گاهی اوقات شبیه دردهای قاعدگی است
• بزرگ شدن شکم و رحم. با بزرگتر شدن فیبروم ها، برخی از زنان آنها را به صورت توده های سفت در زیر شکم احساس می کنند. فیبروم های بسیار بزرگ ممکن است به شکم ظاهر حاملگی بدهد و باعث احساس سنگینی و فشار شوند. در واقع، فیبروم‌های بزرگ با مقایسه اندازه رحم با اندازه‌ای که در ماه‌های خاص در دوران بارداری خواهد داشت، تعریف می‌شوند.
• درد در حین مقاربت. فیبروم‌ها می‌توانند باعث ایجاد درد در حین مقاربت جنسی (دیسپارونی) شوند و در مواردی ممکن است در واقع از دخول جلوگیری کنند.
• مشکلات ادراری. فیبروم‌های بزرگ ممکن است به مثانه و دستگاه ادراری فشار بیاورند و باعث تکرر ادرار یا میل به ادرار شوند، به‌ویژه زمانی که زن در شب دراز کشیده است. فیبروم هایی که بر حالب ها فشار می آورند (لوله هایی که از کلیه ها به مثانه می روند) ممکن است جریان ادرار را مسدود یا مسدود کند. فشار دادن فیبروم به مجرای ادرار (خروجی مثانه) ممکن است باعث احتباس ادرار شود.
• یبوست. فشار فیبروم به راست روده می تواند باعث یبوست شود.

 

تشخیص

 

معاینه لگن و تاریخچه پزشکی

پزشکان می توانند برخی از فیبروم ها را به صورت توده ای (توده) در طول معاینه لگن تشخیص دهند. در طول معاینه لگن، پزشک شرایط مرتبط با بارداری و سایر شرایط مانند کیست تخمدان را بررسی می کند. پزشک از شما در مورد سابقه پزشکی شما می پرسد، به خصوص در مورد الگوهای خونریزی قاعدگی. سایر علل خونریزی غیرطبیعی رحم نیز باید در نظر گرفته شود.

سونوگرافی

سونوگرافی روش استاندارد تصویربرداری برای تشخیص فیبروم رحم است. پزشک سونوگرافی ترانس شکمی و ترانس واژینال را تجویز می کند. سونوگرافی یک تکنیک بدون درد است که از امواج صوتی برای تصویربرداری از رحم و تخمدان ها استفاده می کند. در سونوگرافی ترانس شکمی، پروب اولتراسوند بر روی ناحیه شکم حرکت می کند. در سونوگرافی ترانس واژینال، پروب وارد واژن می شود.

گونه‌ای از سونوگرافی که هیستروسونوگرافی نامیده می‌شود، از اولتراسوند همراه با نمک (آب نمک) تزریق شده به رحم برای افزایش تجسم رحم استفاده می‌کند.

هیستروسکوپی

هیستروسکوپی روشی است که ممکن است برای تشخیص وجود فیبروم ها، پولیپ ها یا سایر علل خونریزی که از داخل حفره رحم منشاء می گیرد استفاده شود. همچنین ممکن است در طی مراحل جراحی برای برداشتن فیبروم استفاده شود.

هیستروسکوپی را می توان در مطب پزشک یا در یک محیط بیمارستان انجام داد. در این روش از یک لوله انعطاف پذیر بلند به نام هیستروسکوپ استفاده می شود که به واژن و از طریق دهانه رحم وارد می شود تا به رحم برسد. یک منبع نور فیبر نوری و یک دوربین کوچک در لوله به پزشک اجازه می دهد تا حفره را مشاهده کند. رحم با نمک یا دی اکسید کربن پر می شود تا حفره را متورم کند و دید بهتری داشته باشد. این می تواند باعث گرفتگی عضلات شود.

هیستروسکوپی کم تهاجمی است و نیازی به برش ندارد. معمولاً بیهوشی موضعی، منطقه ای یا عمومی انجام می شود.

لاپاراسکوپی

در برخی موارد، جراحی لاپاراسکوپی ممکن است به عنوان یک روش تشخیصی انجام شود. لاپاراسکوپی شامل قرار دادن یک فیبر نوری در برش کوچکی است که در نزدیکی ناف ایجاد می شود، داخل شکم. در حالی که هیستروسکوپی به پزشک اجازه می دهد تا داخل رحم را ببیند، لاپاراسکوپی نمای بیرونی رحم، از جمله تخمدان ها، لوله های فالوپ، و به طور کلی ناحیه لگن و بقیه شکم را فراهم می کند.

تست های دیگر

در موارد خاص، پزشک ممکن است بیوپسی آندومتر را برای تعیین اینکه آیا سلول‌های غیرطبیعی در پوشش رحم وجود دارد که سرطان را نشان می‌دهند، انجام دهد. بیوپسی آندومتر را می توان در مطب پزشک، با یا بدون بیهوشی انجام داد. اتساع & کورتاژ (D&C) یک روش تهاجمی تر است که شامل خراش دادن پوشش داخلی رحم است. می توان از آن برای نمونه برداری بافت استفاده کرد و می تواند به طور موقت به کاهش خونریزی شدید قاعدگی کمک کند. این ممکن است اغلب با هیستروسکوپی ترکیب شود.

پزشک همچنین ممکن است برای بررسی علائم کم خونی، آزمایش شمارش کامل خون (CBC) را تجویز کند.

سرگیجه چیست و اختلالات تعادل؟

 

سرگیجه احساس بی ثباتی یا چرخیدن است. وقتی افراد سرگیجه دارند، ممکن است احساس کنند که در حال چرخش یا شناور هستند. سرگیجه می‌تواند در نتیجه فعالیت‌های عادی روزانه، مانند ایستادن خیلی سریع رخ دهد. با این حال، حملات شدیدتر سرگیجه ممکن است نتیجه یا علامت اختلال تعادل باشد.

اختلالات تعادل به طیف وسیعی از شرایطی اشاره دارد که باعث علائم سرگیجه می شود، از جمله احساس شناور بودن، چرخیدن یا حرکت حتی در حالت ثابت ماندن. در حالی که طلسم سرگیجه گاه به گاه طبیعی است، اختلالات تعادل باعث بی ثباتی مزمن می شود، که می تواند خطر قابل توجهی برای سلامت کلی و سبک زندگی ایجاد کند. اختلالات رایج تعادل عبارتند از:

• سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم (BPPV) - این احساس چرخش به مدت چند ثانیه تا چند دقیقه پس از حرکات سریع سر است. BPPV ناشی از شل شدن کریستال های گوش داخلی است و به راحتی قابل درمان است.

• افیوژن گوش میانی — در غیر این صورت به عنوان اوتیت میانی سروزی شناخته می شود، مایع در گوش میانی می تواند باعث عدم تعادل و سرگیجه چرخشی شود.

• عفونت‌های گوش میانی — عفونت‌های گوش میانی (اوتیت میانی) می‌تواند باعث عدم تعادل و سرگیجه چرخشی شود.

• بیماری منیر — این بیماری بر گوش داخلی تأثیر می گذارد و می تواند باعث سرگیجه شدید، کاهش شنوایی و وزوز گوش شود. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که مایع در گوش داخلی جمع می‌شود و سیگنال‌ها را به مناطقی از مغز که تعادل را کنترل می‌کنند مسدود می‌کند.

• نوریت دهلیزی - به عنوان احساس سرگیجه چرخشی مداوم که برای چندین ساعت تا چند روز طول می‌کشد مشخص می‌شود، به دلیل عفونت ویروسی در سیستم تعادل گوش داخلی است.

• نوروم آکوستیک — که به عنوان شوانوم دهلیزی نیز شناخته می شود، این تومورهای اعصاب تعادلی می توانند باعث کاهش شنوایی، وزوز گوش، عدم تعادل شوند و به ندرت می توانند باعث سرگیجه چرخشی شوند.

علائم

علائم اختلال تعادل می تواند به طور چشمگیری از نظر فراوانی و شدت متفاوت باشد. علائم گاه به گاه یا شدیدتر در نهایت می تواند تأثیر عمیقی بر سلامت کلی و کیفیت زندگی داشته باشد. شایع ترین علائم اختلال تعادل عبارتند از:

• سرگیجه و سبکی سر — احساس عدم تعادل، شناور بودن یا چرخیدن رایج است و می تواند منجر به افتادن یا آسیب شود.

• تاری دید — اجسام دور و نزدیک ممکن است مبهم یا با تعریف ضعیف ظاهر شوند.

• تهوع — احساس بیماری یا استفراغ اغلب با علائم دیگر همراه است.

گزینه های درمان

درمان اختلالات تعادل ابتدا نیاز به تشخیص واضح دارد. در صورتی که یک اختلال ناشی از یک مشکل زیربنایی گوش، مانند عفونت باشد، ابتدا به مشکل اولیه پرداخته می شود ممکن است سرگیجه یا سرگیجه را برطرف کند. اغلب، درمان شامل موارد زیر است:

• دارو — داروهای تجویزی، از جمله داروهای ضد تهوع، استروئیدها، داروهای میگرن، یا آنتی بیوتیک ها ، می تواند در طول دوره های سرگیجه یا سرگیجه تسکین دهد.

  • داروهایی که معمولاً برای سرگیجه از جمله مکلیزین، آنتی‌ورت و استخوان استفاده می‌شوند، می‌توانند تعادل را بسیار بدتر کنند و برای اکثر بیماران مبتلا به عدم تعادل باید از مصرف آنها اجتناب شود.

• درمان تعادل (دهلیزی) — درمانی که عملکرد تعادل را بهبود می بخشد اغلب برای درمان تعدادی از مشکلات تعادل استفاده می شود.

• تغییر رفتار — تغییر برخی از عوامل سبک زندگی، مانند مصرف سدیم، می تواند به به حداقل رساندن اثرات اختلالات تعادل کمک کند.

• جراحی — در موارد شدیدتر، پزشکان می‌توانند گوش داخلی را با یک جراحی اصلاحی تثبیت کنند یا ممکن است از روش‌های جراحی مخرب برای جلوگیری از همکاری گوش داخلی و مغز استفاده کنند. .

مشاوره برای نوجوانان دختر چرا مهم است؟

مشاوره برای نوجوانان دختر چگونه است و چرا اهمیت زیادی دارد؟ مشاوره برای نوجوانان دختر یک فرآیند حمایتی و درمانی است که به نوجوانان دختر کمک می‌کند تا با چالش‌های دوران نوجوانی و بلوغ کنار بیایند. این چالش‌ها می‌تواند شامل تغییرات جسمی، عاطفی، اجتماعی و تحصیلی باشد. مشاوره می‌تواند به نوجوانان دختر کمک کند تا:

• خودشناسی خود را بهبود بخشند. نوجوانان دختر در دوران بلوغ تغییرات زیادی را در بدن و ذهن خود تجربه می‌کنند. مشاوره می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا این تغییرات را درک کنند و با آن‌ها کنار بیایند.
• مهارت‌های حل مسئله را یاد بگیرند. نوجوانان دختر در این دوران با چالش‌های مختلفی روبرو می‌شوند. مشاوره می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا راه‌حل‌های سالم و موثری برای این چالش‌ها پیدا کنند.
• اعتمادبه‌نفس خود را افزایش دهند. نوجوانان دختر در این دوران ممکن است با احساسات مختلفی مانند ناامنی، اضطراب و افسردگی مواجه شوند. مشاوره می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا اعتمادبه‌نفس خود را افزایش دهند و احساس بهتری نسبت به خود داشته باشند.
• روابط سالمی با دیگران برقرار کنند. نوجوانان دختر در این دوران روابط مهمی با خانواده، دوستان و سایر افراد مهم زندگی خود برقرار می‌کنند. مشاوره می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا روابط سالمی با دیگران برقرار کنند.

 

آیا بیمه لابیاپلاستی را پوشش می دهد؟

اگرچه این روش می‌تواند ناراحتی‌های فیزیکی مانند چروکیدگی و تحریک در حین صمیمیت یا فعالیت‌های ورزشی را برطرف کند، بیمه سلامت به ندرت لابیاپلاستی را پوشش می‌دهد. در حالی که برخی از پزشکان ممکن است بگویند که جراحی را تحت بیمه ارائه می دهند، این معمولاً درست نیست. جراحانی که ادعا می‌کنند اغلب در لابیاپلاستی آموزش‌دیده یا بی‌تجربه هستند یا روش برداشتن بافت مستقیم را ارائه می‌کنند که می‌تواند منجر به زخم‌های غیرطبیعی دردناک و قابل مشاهده و همچنین خشکی بیش از حد واژن شود.

حتی اگر هدف از انجام عمل جراحی زنانه کاهش ناراحتی و مشکلات بهداشتی باشد، این روش همچنان "زیبایی" تلقی می شود و در نتیجه، اکثر ارائه دهندگان بیمه آن را پوشش نمی دهند. علیرغم درخواست جراحان متخصص از این شرکت ها برای پوشش این روش، لابیاپلاستی هنوز از نظر پزشکی "غیر ضروری" و "زیبایی" در نظر گرفته می شود. دکتر یارینسکی و همکارانش امیدوارند روزی این دیدگاه تغییر کند.

 

روش های هورمونی عبارتند از:

 

●قرص، چسب، حلقه واژینال – بیشتر انواع کنترل بارداری هورمونی، از جمله قرص، چسب پوستی، و حلقه واژینال، برای سه هفته متوالی و پس از آن یک هفته تعطیلی طراحی شده اند. در هفته چهارم خونریزی قاعدگی خواهید داشت. پس از شروع مصرف داروهای ضد بارداری هورمونی، ممکن است سه ماه طول بکشد تا خونریزی بهبود یابد.

 

برخی از ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به افرادی که دوره های قاعدگی سنگین دارند توصیه می کنند که به طور مداوم و بدون هفته استراحت از کنترل بارداری هورمونی استفاده کنند. این به شما امکان می دهد پریود خود را رد کنید. این استراتژی «دوزسازی مداوم» نامیده می شود.

 

●دستگاه هورمونی داخل رحمی - چندین دستگاه داخل رحمی (IUD) وجود دارد که به آرامی نوعی هورمون پروژسترون مانند به نام پروژسترون را در رحم آزاد می کند. هیچ استروژنی در آی یو دی وجود ندارد. IUD آزاد کننده لوونورژسترل 52 میلی گرمی (نام های تجاری: Liletta، Mirena) برای درمان خونریزی شدید قاعدگی بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته است، اگرچه انتظار می رود سایر IUD های پروژسترون نیز خونریزی را کاهش دهند. این آی یو دی از بارداری جلوگیری می کند و خونریزی قاعدگی را تا هشت سال کاهش می دهد. پزشک یا پرستار IUD را در داخل رحم قرار می دهد. آی یو دی برای افرادی که قصد باردار شدن در 6 تا 12 ماه آینده را ندارند، بهترین است. (به «آموزش به بیمار: روش‌های طولانی اثر کنترل بارداری (فراتر از اصول اولیه)»، بخش «دستگاه داخل رحمی» مراجعه کنید .)

 

●ایمپلنت - ایمپلنتی (نام تجاری: Nexplanon) وجود دارد که به آرامی یک پروژسترون را در جریان خون شما آزاد می کند. از بارداری جلوگیری می کند و خونریزی قاعدگی را تا سه سال کاهش می دهد. یک پزشک یا پرستار ایمپلنت را (که به اندازه یک چوب کبریت است) زیر پوست قسمت داخلی بازو قرار می دهد. این درمان برای افرادی که قصد باردار شدن در 6 تا 12 ماه آینده را ندارند، بهترین است. شایع ترین عارضه جانبی ایمپلنت پروژسترون خونریزی نامنظم قاعدگی است.

 

●شات – دپو مدروکسی پروژسترون استات یک شکل طولانی اثر از یک هورمون پروژسترون مانند به نام پروژسترون است. این واکسن هر سه ماه یک بار تزریق می شود. این درمان از بارداری جلوگیری می کند و می تواند خونریزی شدید قاعدگی را کاهش دهد. این واکسن برای افرادی که قصد باردار شدن در 6 تا 12 ماه آینده را ندارند بهترین است. برخلاف ایمپلنت و IUD، واکسن باید به طور طبیعی از بین برود و اگر نظر خود را در مورد بارداری قبلی تغییر دهید، قابل برگشت نیست.

 

شایع ترین عارضه جانبی مدروکسی پروژسترون استات، خونریزی و لکه بینی است، به ویژه در چند ماه اول. بسیاری از افراد پس از استفاده از این درمان به مدت یک سال، دوره های قاعدگی را به طور کامل متوقف می کنند.

 

داروهای آنتی فیبرینولیتیک  -  این داروها حاوی هورمون نیستند و می توانند به کاهش سریع خونریزی قاعدگی کمک کنند. آنها با کمک به لخته شدن خون عمل می کنند. داروهای آنتی فیبرینولیتیک فیبروم ها را کوچک نمی کنند یا کم خونی را اصلاح نمی کنند. ترانکسامیک اسید (نام تجاری: Cyklokapron) در سراسر جهان استفاده می شود و همچنین توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای درمان خونریزی شدید قاعدگی تایید شده است.