اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک مشکل جدی، طولانی مدت و پیچیده سلامت روان است. افراد مبتلا به BPD در تنظیم یا کنترل احساسات یا کنترل تکانه های خود مشکل دارند. آنها نسبت به آنچه در اطرافشان می گذرد بسیار حساس هستند و می توانند با احساسات شدید به تغییرات کوچک در محیط خود واکنش نشان دهند. افراد مبتلا به BPD با درد عاطفی دائمی زندگی می کنند و علائم BPD نتیجه تلاش آنها برای مقابله با این درد است.

برای افرادی که BPD دارند مشکلات سلامت روانی دیگر بسیار رایج است. این شامل:

• افسردگی عمده یا متوسط ​​تا خفیف
• اختلالات مصرف مواد
• اختلالات اشتها
• مشکل قمار
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• فوبیای اجتماعی
• اختلال دوقطبی.

گاهی اوقات تشخیص BPD ممکن است دشوار باشد زیرا علائم اختلال همزمان با علائم BPD تقلید یا پنهان می کند. عود در یک اختلال ممکن است باعث عود در اختلال دیگر شود.

علائم و نشانه ها

انواع و شدت علائم BPD ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد زیرا افراد استعدادها و تاریخچه زندگی متفاوتی دارند و علائم می توانند در طول زمان تغییر کنند.

علائم رایج عبارتند از:

• حملات شدید اما کوتاه مدت خشم، افسردگی یا اضطراب
• پوچی همراه با تنهایی و نیاز
• افکار پارانوئید و حالات تجزیه ای که در آن ذهن یا روان افکار یا احساسات دردناک را «خاموش می کند»
• تصوری از خود که بسته به اینکه شخص با چه کسی است می تواند تغییر کند
• رفتارهای تکانشی و مضر مانند مصرف مشکل ساز مواد، پرخوری، قمار یا رفتارهای جنسی پرخطر
• خودآزاری غیر خودکشی مانند بریدن، سوزش با سیگار یا مصرف بیش از حد که می تواند درد شدید عاطفی را تسکین دهد (که معمولاً در اوایل نوجوانی شروع می شود). تا 75 درصد از افراد مبتلا به BPD یک یا چند بار به خود صدمه می زنند
• خودکشی (حدود 10 درصد از افراد مبتلا به BPD جان خود را از دست می دهند)
• ترس شدید از تنها ماندن یا رها شدن، بی قراری همراه با جدایی حتی مختصر از خانواده، دوستان یا درمانگر (به دلیل دشواری احساس ارتباط عاطفی با فردی که آنجا نیست)
• رفتارهای تکانشی و هیجانی که ممکن است منجر به رها شدن و بیگانگی شود که فرد از آن می ترسد.
• روابط بین فردی متزلزل و طوفانی با نگرش به دیگران که می تواند از ایده آل سازی به خشم و نفرت تغییر کند (نتیجه تفکر سیاه و سفید که افراد را همه خوب یا بد درک می کند).

علل و عوامل خطر

درک فعلی ما این است که وراثت ژنتیکی، زیست شناسی و تجربیات محیطی یک فرد، همگی در ایجاد BPD نقش دارند. یک فرد به دلیل نحوه "سیم کشی" مغزش با ویژگی های شخصیتی یا خلقی خاصی متولد می شود، و این ویژگی ها بیشتر توسط تجربیات محیطی - و احتمالاً توسط تجربیات فرهنگی - با بزرگ شدن فرد شکل می گیرد.

محققان تفاوت هایی را در نواحی خاصی از مغز یافته اند که ممکن است رفتار تکانشی، بی ثباتی عاطفی و نحوه درک افراد از رویدادها را توضیح دهد. همچنین، مطالعات دوقلوها و سابقه خانوادگی تأثیر ژنتیکی را نشان داده است، با نرخ بالاتر BPD و/یا سایر اختلالات سلامت روان مرتبط در میان اعضای نزدیک خانواده.

عوامل محیطی که ممکن است در ایجاد BPD در افراد آسیب پذیر نقش داشته باشند عبارتند از جدایی، غفلت، سوء استفاده یا سایر رویدادهای آسیب زا در دوران کودکی. با این حال، خانواده‌هایی که محیطی مراقبتی و مراقبتی را فراهم می‌کنند، ممکن است همچنان کودکانی داشته باشند که به BPD مبتلا می‌شوند، در حالی که کودکانی که دوران کودکی وحشتناکی را تجربه می‌کنند لزوماً به BPD مبتلا نمی‌شوند.

اگرچه سابقه سوء استفاده جسمی و جنسی در میان افراد مبتلا به BPD زیاد گزارش شده است، بسیاری از تجربیات دیگر می توانند برای کودکی که در حال حاضر از نظر عاطفی آسیب پذیر است نقش داشته باشند.