تأثیر طلاق بر رشد عاطفی کودک

 

پیدا کردن آن شریک مناسب، تصور یک زندگی کامل با آن شریک و در پایان وقتی هر دو شما پیر می شوید، روی آن صندلی گهواره ای بنشینید و در مورد خاطرات زیبایی که با هم ساخته شده اند صحبت کنید، آرزوی اکثر مردم است، درست است؟ این رویا زمانی شروع به ساختن می کند که این دو روح به هم می رسند و از طریق عقد ازدواج یکی می شوند. همانطور که در انجیل نوشته شده است، در انجیل سنت مارک - "دیگر دو نفر نیست، بلکه یکی" می تواند یکی از راه های ساده برای تعریف ازدواج باشد.

برای برخی رویاهای آنها به حقیقت می پیوندد، اما برای برخی در مراحل بسیار اولیه یا حتی بسیار دیرتر ازدواجشان به پایان می رسد و به مرحله طلاق می رسد. زمانی که در تعادل رابطه هر دو طرف عدم تعادل رخ می دهد، طلاق در آن نقطه است. این نقش حقوقی و احساسی حیاتی را ارائه می دهد. حالا یک چیز دیگر که در میان همه اینها تحت تأثیر قرار می گیرد زندگی فرزندان آنها است. زندگی و رشد کودک از خانواده شروع می شود و این فضایی است که کل شخصیت او نیز رشد می کند.

اما آنچه باید به آن توجه کنیم، رابطه والدین با فرزندان و ماهیت طلاق آنها است، زیرا این امر می تواند تأثیرات آن بر رشد عاطفی کودک نیز متفاوت باشد. حتی برای والدین این یک دوره تغییر است، آنها همچنین باید روش‌های متفاوتی را بیاموزند که از طریق آنها بتوانند فرزندان خود را تربیت کنند. اگر جلوتر برویم و طلاق را از دریچه کودک نگاه کنیم، به طور کلی ترس، عصبانیت، غم و اندوهی را احساس می کنیم که آن کودک با دیدن دعوای والدینش یا یکی از والدین در حال تلاش برای طلاق با آن مواجه می شود. کودک می تواند تبدیل به یک سیستم حمایتی برای آن والدین شود یا می تواند تمام مسائل خشمی را که دیده است تسخیر کند که به نوبه خود همانطور که قبلاً گفته شد می تواند بر شخصیت کودک تأثیر بگذارد که در آینده دوباره می تواند تأثیر بگذارد. در رابطه با دیگران

اکنون راه‌های مختلفی وجود دارد که روی کودک تأثیر می‌گذارد، و برخی از رایج‌ترین آن‌ها این است که ممکن است از نظر تحصیلی ضعیف باشند، ممکن است علاقه‌ای به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی نداشته باشند، عصبانی باشند، در سازگاری با آنها مشکل داشته باشند. تغییرات و غیره. اما تأثیراتی وجود دارد که تأثیر عمیق تری بر زندگی کودک می گذارد و آن وقت است که در سطح روانی تأثیر می گذارد. بسیاری از مواقع کودکان ممکن است به دلیل جدایی که والدینشان از سر گذرانده اند، احساس خود را نشان ندهند، همچنین کودکانی هستند که نمی خواهند احساسات خود را در مقابل والدین خود به دلیل کشمکش هایی که می بینند والدین خود در آن متحمل می شوند، افشا کنند. اما در پایان، کودکان نیز کسی را در زندگی خود می خواهند که بتوانند با او ارتباط برقرار کنند و احساسات خود را آشکار کنند.

دوران کودکی سنی است که مراقبت و حمایت بیشتری از سوی والدین مورد نیاز است و اگر همه شما در این مقطع زمانی یا دوره ای از زندگی خود تنها بمانید، می توانید احساس خلاء را تصور کنید. ممکن است والدین برای مراقبت از کودک حضور داشته باشند، اما در مقایسه با کودکی که هر دو والدین هر زمان که به آنها نیاز داشته باشند در کنار آنها هستند، هرگز یکسان نیست. همچنین ممکن است کودک مجبور باشد در شیفت با والدین خود بماند و برخی از این کودکان نیز توسط همکلاسی های خود مورد تمسخر قرار می گیرند که باز هم می تواند تأثیر منفی بر سلامت عاطفی کودک داشته باشد. گاهی اوقات درست است که طلاق برای بهبود زندگی هر دو طرف مورد نیاز است و همچنین کسانی هستند که در طول این فرآیند طلاق به فرزندان خود توجه می کنند.

این کودکان نیز توسط افراد کمی در جامعه به تحقیر می نگرند و می گویند که از آنجایی که کودک والدین خود را طلاق داده است، ممکن است کودک به میل خود کارهایی را انجام دهد و هیچ کس برایش مهم نباشد که آن کودک چه می کند. اما آنچه جامعه باید بداند این است که مانند دیگران، آنها نیز مسائل خاص خود را دارند که به صورت روزانه با آن سروکار دارند، وضعیت عاطفی که از آن عبور می کنند و بسیاری از اوقات نمی توانند آن را آشکارا بیان کنند. نظم به عنوان اولین گام، جامعه حامی چیزی است که مورد نیاز است، زیرا جامعه نیز نقش بزرگی در رفاه عاطفی کودک دارد.

سپس والدین می آیند، آنها باید به صورت تکی با فرزندان خود صحبت کنند و درک کنند که آنها چه احساسی دارند یا چه دغدغه هایی دارند و در کنار آنها باشند. اکنون در پایان بیشتر به آگاهی هایی است که باید ارائه شود و همچنین می توان از سلامت روان حمایت کرد و به آنها این باور را داد که آنها نیز شنیده می شوند و مانند آن کودکانی که پدر و مادر هر دو هنوز در حال زندگی هستند سزاوار یک زندگی عادی هستند. با یکدیگر.