انواع ایمپلنت های دندانی

ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندان نسبت به بریج و پروتز، گزینه جایگزینی دندان مدرن تری است. ایمپلنت های دندانی به جای نشستن روی لثه یا اتصال به دندان های مجاور، از یک پایه تیتانیومی استفاده می کنند که نقش ریشه دندان را ایفا می کند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با استخوان فک یکپارچه می شوند و یک لنگر قوی و بادوام برای دندان های جدید تشکیل می دهند. با ایمپلنت های دندانی، در طول روز نگران از بین بردن دندان مصنوعی خود نباشید.

یکی از چیزهایی که اکثر مردم در مورد ایمپلنت های دندانی دوست دارند این است که چقدر واقعی به نظر می رسند و احساس می کنند. ارتباط بین استخوان فک و ریشه مصنوعی آنقدر قوی است که ایمپلنت به بخشی از دهان شما تبدیل می شود. آنها درست مانند دندان های طبیعی عمل می کنند. شما می توانید همانطور که با دندان های طبیعی خود انجام می دهید تمیز کنید و غذا بخورید.

انواع ایمپلنت های دندانی

دو نوع اصلی از ایمپلنت های دندانی موجود است. در حالی که هر نوع ایمپلنت از تیتانیوم ساخته شده است، محل کاشت ممکن است بر سبک مورد نیاز شما تأثیر بگذارد. در اینجا دو نوع وجود دارد.
ایمپلنت اندوستال

این رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. Endosteal به این معنی است که ایمپلنت مستقیماً روی استخوان فک ریشه خواهد داشت. این کار با سوراخ کردن یک سوراخ کوچک در استخوان فک انجام می شود که ایمپلنت برای حداکثر پشتیبانی روی آن پیچ می شود.

ایمپلنت ساب پریوستئال

این نوع ایمپلنت دندان در مواردی استفاده می شود که استخوان شما به اندازه کافی قوی نیست که بتواند ایمپلنت دندان را نگه دارد. ایمپلنت در بالای استخوان قرار می گیرد. به همان اندازه که این نوع ایمپلنت سطح حمایتی را که در ایمپلنت های اندوستال می بینید فراهم نمی کند، همچنان از بریج ها و دندان های مصنوعی قوی تر است. هنگامی که به دندانپزشک خود مراجعه می کنید، او به شما کمک می کند تا مناسب ترین روش را برای خود تعیین کنید.

آیا من واجد شرایط ایمپلنت دندان هستم؟

در حالی که ایمپلنت های دندانی به دلیل موفقیت بالای خود شناخته می شوند، مهم است که توجه داشته باشید که هر روش جراحی خطراتی را به همراه دارد. برای افزایش احتمال یک روش موفقیت آمیز ایمپلنت دندان، دندانپزشک شما یک چکاپ اولیه پزشکی و دهان را انجام می دهد تا از واجد شرایط بودن شما برای درمان مطمئن شود. در طول این مشاوره اولیه، دندانپزشک عواملی مانند تراکم استخوان و سلامت کلی بدن شما را ارزیابی خواهد کرد.

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی با استخوان فک ترکیب می شوند تا دندان را محکم کنند، حمایت کافی از استخوان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت آنها است. کودکان زیر 15 سال اغلب واجد شرایط دندانپزشکی ایمپلنت نیستند زیرا استخوان های آنها به طور کامل رشد نکرده است. مینی ایمپلنت یا پیوند استخوان اغلب در مورد بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند در نظر گرفته می شوند. علاوه بر وضعیت استخوان فک، نامزدهای مناسب باید دهانی عاری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه داشته باشند. سلامت کلی بدن آنها نیز باید به طور کامل مورد ارزیابی قرار گیرد تا شرایطی که ممکن است بیمار را در حین جراحی در معرض خطر بیشتری قرار دهد، رد شود.

در نهایت، افراد سیگاری باید هفته ها قبل و بعد از عمل از کشیدن سیگار خودداری کنند، زیرا سیگار کشیدن می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند.

ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندان نسبت به بریج و پروتز، گزینه جایگزینی دندان مدرن تری است. ایمپلنت های دندانی به جای نشستن روی لثه یا اتصال به دندان های مجاور، از یک پایه تیتانیومی استفاده می کنند که نقش ریشه دندان را ایفا می کند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با استخوان فک یکپارچه می شوند و یک لنگر قوی و بادوام برای دندان های جدید تشکیل می دهند. با ایمپلنت های دندانی، در طول روز نگران از بین بردن دندان مصنوعی خود نباشید.

یکی از چیزهایی که اکثر مردم در مورد ایمپلنت های دندانی دوست دارند این است که چقدر واقعی به نظر می رسند و احساس می کنند. ارتباط بین استخوان فک و ریشه مصنوعی آنقدر قوی است که ایمپلنت به بخشی از دهان شما تبدیل می شود. آنها درست مانند دندان های طبیعی عمل می کنند. شما می توانید همانطور که با دندان های طبیعی خود انجام می دهید تمیز کنید و غذا بخورید.

انواع ایمپلنت های دندانی

دو نوع اصلی از ایمپلنت های دندانی موجود است. در حالی که هر نوع ایمپلنت از تیتانیوم ساخته شده است، محل کاشت ممکن است بر سبک مورد نیاز شما تأثیر بگذارد. در اینجا دو نوع وجود دارد.
ایمپلنت اندوستال

این رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. Endosteal به این معنی است که ایمپلنت مستقیماً روی استخوان فک ریشه خواهد داشت. این کار با سوراخ کردن یک سوراخ کوچک در استخوان فک انجام می شود که ایمپلنت برای حداکثر پشتیبانی روی آن پیچ می شود.

ایمپلنت ساب پریوستئال

این نوع ایمپلنت دندان در مواردی استفاده می شود که استخوان شما به اندازه کافی قوی نیست که بتواند ایمپلنت دندان را نگه دارد. ایمپلنت در بالای استخوان قرار می گیرد. به همان اندازه که این نوع ایمپلنت سطح حمایتی را که در ایمپلنت های اندوستال می بینید فراهم نمی کند، همچنان از بریج ها و دندان های مصنوعی قوی تر است. هنگامی که به دندانپزشک خود مراجعه می کنید، او به شما کمک می کند تا مناسب ترین روش را برای خود تعیین کنید.

آیا من واجد شرایط ایمپلنت دندان هستم؟

در حالی که ایمپلنت های دندانی به دلیل موفقیت بالای خود شناخته می شوند، مهم است که توجه داشته باشید که هر روش جراحی خطراتی را به همراه دارد. برای افزایش احتمال یک روش موفقیت آمیز ایمپلنت دندان، دندانپزشک شما یک چکاپ اولیه پزشکی و دهان را انجام می دهد تا از واجد شرایط بودن شما برای درمان مطمئن شود. در طول این مشاوره اولیه، دندانپزشک عواملی مانند تراکم استخوان و سلامت کلی بدن شما را ارزیابی خواهد کرد.

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی با استخوان فک ترکیب می شوند تا دندان را محکم کنند، حمایت کافی از استخوان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت آنها است. کودکان زیر 15 سال اغلب واجد شرایط دندانپزشکی ایمپلنت نیستند زیرا استخوان های آنها به طور کامل رشد نکرده است. مینی ایمپلنت یا پیوند استخوان اغلب در مورد بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند در نظر گرفته می شوند. علاوه بر وضعیت استخوان فک، نامزدهای مناسب باید دهانی عاری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه داشته باشند. سلامت کلی بدن آنها نیز باید به طور کامل مورد ارزیابی قرار گیرد تا شرایطی که ممکن است بیمار را در حین جراحی در معرض خطر بیشتری قرار دهد، رد شود.

در نهایت، افراد سیگاری باید هفته ها قبل و بعد از عمل از کشیدن سیگار خودداری کنند، زیرا سیگار کشیدن می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند.

ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندان نسبت به بریج و پروتز، گزینه جایگزینی دندان مدرن تری است. ایمپلنت های دندانی به جای نشستن روی لثه یا اتصال به دندان های مجاور، از یک پایه تیتانیومی استفاده می کنند که نقش ریشه دندان را ایفا می کند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با استخوان فک یکپارچه می شوند و یک لنگر قوی و بادوام برای دندان های جدید تشکیل می دهند. با ایمپلنت های دندانی، در طول روز نگران از بین بردن دندان مصنوعی خود نباشید.

یکی از چیزهایی که اکثر مردم در مورد ایمپلنت های دندانی دوست دارند این است که چقدر واقعی به نظر می رسند و احساس می کنند. ارتباط بین استخوان فک و ریشه مصنوعی آنقدر قوی است که ایمپلنت به بخشی از دهان شما تبدیل می شود. آنها درست مانند دندان های طبیعی عمل می کنند. شما می توانید همانطور که با دندان های طبیعی خود انجام می دهید تمیز کنید و غذا بخورید.

انواع ایمپلنت های دندانی

دو نوع اصلی از ایمپلنت های دندانی موجود است. در حالی که هر نوع ایمپلنت از تیتانیوم ساخته شده است، محل کاشت ممکن است بر سبک مورد نیاز شما تأثیر بگذارد. در اینجا دو نوع وجود دارد.
ایمپلنت اندوستال

این رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. Endosteal به این معنی است که ایمپلنت مستقیماً روی استخوان فک ریشه خواهد داشت. این کار با سوراخ کردن یک سوراخ کوچک در استخوان فک انجام می شود که ایمپلنت برای حداکثر پشتیبانی روی آن پیچ می شود.

ایمپلنت ساب پریوستئال

این نوع ایمپلنت دندان در مواردی استفاده می شود که استخوان شما به اندازه کافی قوی نیست که بتواند ایمپلنت دندان را نگه دارد. ایمپلنت در بالای استخوان قرار می گیرد. به همان اندازه که این نوع ایمپلنت سطح حمایتی را که در ایمپلنت های اندوستال می بینید فراهم نمی کند، همچنان از بریج ها و دندان های مصنوعی قوی تر است. هنگامی که به دندانپزشک خود مراجعه می کنید، او به شما کمک می کند تا مناسب ترین روش را برای خود تعیین کنید.

آیا من واجد شرایط ایمپلنت دندان هستم؟

در حالی که ایمپلنت های دندانی به دلیل موفقیت بالای خود شناخته می شوند، مهم است که توجه داشته باشید که هر روش جراحی خطراتی را به همراه دارد. برای افزایش احتمال یک روش موفقیت آمیز ایمپلنت دندان، دندانپزشک شما یک چکاپ اولیه پزشکی و دهان را انجام می دهد تا از واجد شرایط بودن شما برای درمان مطمئن شود. در طول این مشاوره اولیه، دندانپزشک عواملی مانند تراکم استخوان و سلامت کلی بدن شما را ارزیابی خواهد کرد.

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی با استخوان فک ترکیب می شوند تا دندان را محکم کنند، حمایت کافی از استخوان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت آنها است. کودکان زیر 15 سال اغلب واجد شرایط دندانپزشکی ایمپلنت نیستند زیرا استخوان های آنها به طور کامل رشد نکرده است. مینی ایمپلنت یا پیوند استخوان اغلب در مورد بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند در نظر گرفته می شوند. علاوه بر وضعیت استخوان فک، نامزدهای مناسب باید دهانی عاری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه داشته باشند. سلامت کلی بدن آنها نیز باید به طور کامل مورد ارزیابی قرار گیرد تا شرایطی که ممکن است بیمار را در حین جراحی در معرض خطر بیشتری قرار دهد، رد شود.

در نهایت، افراد سیگاری باید هفته ها قبل و بعد از عمل از کشیدن سیگار خودداری کنند، زیرا سیگار کشیدن می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند.

ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندان نسبت به بریج و پروتز، گزینه جایگزینی دندان مدرن تری است. ایمپلنت های دندانی به جای نشستن روی لثه یا اتصال به دندان های مجاور، از یک پایه تیتانیومی استفاده می کنند که نقش ریشه دندان را ایفا می کند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با استخوان فک یکپارچه می شوند و یک لنگر قوی و بادوام برای دندان های جدید تشکیل می دهند. با ایمپلنت های دندانی، در طول روز نگران از بین بردن دندان مصنوعی خود نباشید.

یکی از چیزهایی که اکثر مردم در مورد ایمپلنت های دندانی دوست دارند این است که چقدر واقعی به نظر می رسند و احساس می کنند. ارتباط بین استخوان فک و ریشه مصنوعی آنقدر قوی است که ایمپلنت به بخشی از دهان شما تبدیل می شود. آنها درست مانند دندان های طبیعی عمل می کنند. شما می توانید همانطور که با دندان های طبیعی خود انجام می دهید تمیز کنید و غذا بخورید.

 

دو نوع اصلی از ایمپلنت های دندانی موجود است. در حالی که هر نوع ایمپلنت از تیتانیوم ساخته شده است، محل کاشت ممکن است بر سبک مورد نیاز شما تأثیر بگذارد. در اینجا دو نوع وجود دارد..برای ارتباط با بهترین دکتر ایمپلنت دندان در تهران اینجا کلیک کنید
ایمپلنت اندوستال

این رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. Endosteal به این معنی است که ایمپلنت مستقیماً روی استخوان فک ریشه خواهد داشت. این کار با سوراخ کردن یک سوراخ کوچک در استخوان فک انجام می شود که ایمپلنت برای حداکثر پشتیبانی روی آن پیچ می شود.

ایمپلنت ساب پریوستئال

این نوع ایمپلنت دندان در مواردی استفاده می شود که استخوان شما به اندازه کافی قوی نیست که بتواند ایمپلنت دندان را نگه دارد. ایمپلنت در بالای استخوان قرار می گیرد. به همان اندازه که این نوع ایمپلنت سطح حمایتی را که در ایمپلنت های اندوستال می بینید فراهم نمی کند، همچنان از بریج ها و دندان های مصنوعی قوی تر است. هنگامی که به دندانپزشک خود مراجعه می کنید، او به شما کمک می کند تا مناسب ترین روش را برای خود تعیین کنید.

آیا من واجد شرایط ایمپلنت دندان هستم؟

در حالی که ایمپلنت های دندانی به دلیل موفقیت بالای خود شناخته می شوند، مهم است که توجه داشته باشید که هر روش جراحی خطراتی را به همراه دارد. برای افزایش احتمال یک روش موفقیت آمیز ایمپلنت دندان، دندانپزشک شما یک چکاپ اولیه پزشکی و دهان را انجام می دهد تا از واجد شرایط بودن شما برای درمان مطمئن شود. در طول این مشاوره اولیه، دندانپزشک عواملی مانند تراکم استخوان و سلامت کلی بدن شما را ارزیابی خواهد کرد.

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی با استخوان فک ترکیب می شوند تا دندان را محکم کنند، حمایت کافی از استخوان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت آنها است. کودکان زیر 15 سال اغلب واجد شرایط دندانپزشکی ایمپلنت نیستند زیرا استخوان های آنها به طور کامل رشد نکرده است. مینی ایمپلنت یا پیوند استخوان اغلب در مورد بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند در نظر گرفته می شوند. علاوه بر وضعیت استخوان فک، نامزدهای مناسب باید دهانی عاری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه داشته باشند. سلامت کلی بدن آنها نیز باید به طور کامل مورد ارزیابی قرار گیرد تا شرایطی که ممکن است بیمار را در حین جراحی در معرض خطر بیشتری قرار دهد، رد شود.

در نهایت، افراد سیگاری باید هفته ها قبل و بعد از عمل از کشیدن سیگار خودداری کنند، زیرا سیگار کشیدن می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند.

ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندان نسبت به بریج و پروتز، گزینه جایگزینی دندان مدرن تری است. ایمپلنت های دندانی به جای نشستن روی لثه یا اتصال به دندان های مجاور، از یک پایه تیتانیومی استفاده می کنند که نقش ریشه دندان را ایفا می کند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با استخوان فک یکپارچه می شوند و یک لنگر قوی و بادوام برای دندان های جدید تشکیل می دهند. با ایمپلنت های دندانی، در طول روز نگران از بین بردن دندان مصنوعی خود نباشید.

یکی از چیزهایی که اکثر مردم در مورد ایمپلنت های دندانی دوست دارند این است که چقدر واقعی به نظر می رسند و احساس می کنند. ارتباط بین استخوان فک و ریشه مصنوعی آنقدر قوی است که ایمپلنت به بخشی از دهان شما تبدیل می شود. آنها درست مانند دندان های طبیعی عمل می کنند. شما می توانید همانطور که با دندان های طبیعی خود انجام می دهید تمیز کنید و غذا بخورید.

انواع ایمپلنت های دندانی

دو نوع اصلی از ایمپلنت های دندانی موجود است. در حالی که هر نوع ایمپلنت از تیتانیوم ساخته شده است، محل کاشت ممکن است بر سبک مورد نیاز شما تأثیر بگذارد. در اینجا دو نوع وجود دارد.
ایمپلنت اندوستال

این رایج ترین نوع ایمپلنت دندان است. Endosteal به این معنی است که ایمپلنت مستقیماً روی استخوان فک ریشه خواهد داشت. این کار با سوراخ کردن یک سوراخ کوچک در استخوان فک انجام می شود که ایمپلنت برای حداکثر پشتیبانی روی آن پیچ می شود.

ایمپلنت ساب پریوستئال

این نوع ایمپلنت دندان در مواردی استفاده می شود که استخوان شما به اندازه کافی قوی نیست که بتواند ایمپلنت دندان را نگه دارد. ایمپلنت در بالای استخوان قرار می گیرد. به همان اندازه که این نوع ایمپلنت سطح حمایتی را که در ایمپلنت های اندوستال می بینید فراهم نمی کند، همچنان از بریج ها و دندان های مصنوعی قوی تر است. هنگامی که به دندانپزشک خود مراجعه می کنید، او به شما کمک می کند تا مناسب ترین روش را برای خود تعیین کنید.

آیا من واجد شرایط ایمپلنت دندان هستم؟

در حالی که ایمپلنت های دندانی به دلیل موفقیت بالای خود شناخته می شوند، مهم است که توجه داشته باشید که هر روش جراحی خطراتی را به همراه دارد. برای افزایش احتمال یک روش موفقیت آمیز ایمپلنت دندان، دندانپزشک شما یک چکاپ اولیه پزشکی و دهان را انجام می دهد تا از واجد شرایط بودن شما برای درمان مطمئن شود. در طول این مشاوره اولیه، دندانپزشک عواملی مانند تراکم استخوان و سلامت کلی بدن شما را ارزیابی خواهد کرد.

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی با استخوان فک ترکیب می شوند تا دندان را محکم کنند، حمایت کافی از استخوان یکی از مهم ترین عوامل موفقیت آنها است. کودکان زیر 15 سال اغلب واجد شرایط دندانپزشکی ایمپلنت نیستند زیرا استخوان های آنها به طور کامل رشد نکرده است. مینی ایمپلنت یا پیوند استخوان اغلب در مورد بیمارانی که تراکم استخوان کافی ندارند در نظر گرفته می شوند. علاوه بر وضعیت استخوان فک، نامزدهای مناسب باید دهانی عاری از پوسیدگی دندان و بیماری لثه داشته باشند. سلامت کلی بدن آنها نیز باید به طور کامل مورد ارزیابی قرار گیرد تا شرایطی که ممکن است بیمار را در حین جراحی در معرض خطر بیشتری قرار دهد، رد شود.

در نهایت، افراد سیگاری باید هفته ها قبل و بعد از عمل از کشیدن سیگار خودداری کنند، زیرا سیگار کشیدن می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند.