آهن به عنوان جزء تشکیل دهنده هموگلوبین و میوگلوبین عضلات، نقش مهمی در جهت تأمین اکسیژن مورد نیاز سلول‌ها ایفا می‌کند. همچنین آهن به عنوان کوفاکتور در فعالیت بسیاری از آنزیم‌ها نقش داشته و در عملکرد صحیح سیستم ایمنی موثر می‌باشد.
امروزه کمبود آهن یکی از مشکلات مهم در سلامت عمومی کودکان محسوب می‌شود. حدود 6 تا 15 درصد کودکان جهان دچار کمبود آهن می‌باشند. پیشگیری از کمبود آهن در نوزادان و کودکان نوپا بسیار حیاتی می‌باشد.
به طور معمول برای رشد سریع نوزادان و نوپایان نیاز به آهن فراوانی می‌باشد و هنگامی که این وضعیت با جذب کم آهن همراه باشد باعث بروز وضعیت کمبود آهن در کودکان خواهد شد. میزان آهن موجود در شیر مادر جهت تأمین نیازهای کودک تا 6 ماهگی کافی می‌باشد. پس از آن از 6 ماهگی تا 2 سالگی جهت تأمین آهن مورد نیاز بدن، مکمل‌های حاوی آهن که رایج‌ترین آن قطره آهن می‌باشد توسط پزشک کودک تجویز می‌شود.
آهن اصولا در گوشت قرمز، تخم‌مرغ و ماهی یافت می‌شود. غذاهای دیگر مانند خوراک لوبیا، خوراک عدس و برخی سبزیجات نیز نقش مهمی در جذب آهن غذاها دارند. مواد فوق که غنی از آهن می‌باشند می‌توانند در کنار مکمل‌های تجویز شده به تأمین آهن مورد نیاز بدن کودک کمک کنند.
کمبود آهن در آغاز زندگی باعث ایجاد مشکلات رفتاری و عملکرد هوشی و حرکتی پایین خواهد شد. لازم به ذکر است که کودکان نوپا و دختران نوجوان آسیب پذیرترین گروه‌ها نسبت به فقر آهن هستند.
- ۰۲/۰۶/۲۰