راهنمای متخصصان سلامت روان

روانپزشک : روانپزشک ، پزشکی است که برای تشخیص و درمان اختلالات روانی آموزش دیده است. روانپزشکان عمومی بزرگسالان را درمان می‌کنند، اما برخی از آنها تشخیص و درمان کودکان مبتلا به اختلالات روانی را نیز انتخاب می‌کنند، از جمله تجویز دارو و روان‌درمانی. روانپزشکان عمومی در صورتی که امتحانات ملی را که آنها را در روانپزشکی عمومی "گواهینامه بورد" می‌دهد، گذرانده باشند، کاملاً واجد شرایط هستند.

روانپزشک کودک و نوجوان:  روانپزشکان کودک و نوجوان، پزشکان عمومی هستند که به طور کامل در روانپزشکی عمومی آموزش دیده‌اند و سپس حداقل ۲ سال دیگر آموزش دیده‌اند که صرفاً بر اختلالات روانپزشکی ناشی از دوران کودکی و نوجوانی، از جمله اختلالات رشدی ، متمرکز است. روانپزشکان کودک و نوجوان در تشخیص، تجویز دارو و روان‌درمانی مهارت دارند . آکادمی روانپزشکان کودک و نوجوان آمریکا (AACAP) به والدین اجازه می‌دهد تا اعضای خود را با جستجوگر روانپزشک خود جستجو کنند . روانپزشکان کودک و نوجوان در صورتی که امتحانات ملی را که آنها را در روانپزشکی کودک و نوجوان و همچنین روانپزشکی عمومی "گواهینامه بورد" می‌دهد، گذرانده باشند، کاملاً واجد شرایط هستند.

روان‌داروشناس:  روان‌داروشناس، پزشکی است که در استفاده از داروهای روان‌گردان برای تأثیرگذاری بر خلق و خو، احساسات، شناخت و رفتار تخصص دارد. روان‌داروشناس، روانپزشکی است که بر استفاده از داروها در درمان اختلالات روانپزشکی تمرکز دارد، اما باید بداند چه زمانی باید انواع دیگر درمان را با دارو در برنامه درمانی ادغام کرد و بتواند آن را ارائه دهد یا بیماران را برای آن درمان به متخصصان دیگر ارجاع دهد.

روان‌داروشناس کودکان:  روان‌داروشناس کودکان، روانپزشک کودک و نوجوانی است که آموزش، مهارت و تجربه بیشتری در استفاده از دارو در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات روانپزشکی دارد. اغلب، این تنها نوع درمانی نیست که برای یک بیمار توصیه می‌شود و این پزشک یا آن درمان اضافی را ارائه می‌دهد یا مراقبت‌های اضافی را ارجاع داده و هماهنگ می‌کند.

روانشناس : روانشناسان برای تشخیص و درمان اختلالات روانپزشکی آموزش دیده‌اند، اما آنها پزشک (MD) نیستند، بنابراین نمی‌توانند دارو تجویز کنند. یک روانشناس معمولاً دارای مدرک دکترا است و ممکن است دارای مدرک دکترا یا دکترای روانشناسی باشد. در طول دوره آموزش روانشناسی، یک روانشناس ممکن است در یک زمینه خاص مانند روانشناسی کودک تخصص داشته باشد. پس از اتمام دکترا، یک روانشناس کودک حداقل یک سال کار بالینی تحت نظارت یا "کارآموزی" را انجام می‌دهد تا واجد شرایط دریافت مجوز شود. این ممکن است در یک محیط سلامت روان کودک باشد یا نباشد. روانشناسان بسیار آموزش دیده، آموزش‌های اضافی پس از دکترا را در زمینه تخصص خود می‌گذرانند. روانشناسانی که امتحانات مهارت ملی را گذرانده‌اند، توسط هیئت روانشناسان حرفه‌ای آمریکا یا "ABPP" تأیید می‌شوند. روانشناسان دارای مدرک دکترا به مدت 5 تا 8 سال در روانشناسی بالینی و تحقیق آموزش می‌بینند. آنها هم به عنوان دانشمند و هم به عنوان پزشک بالینی آموزش می‌بینند و اغلب در مطالعات بالینی شرکت می‌کنند. روانشناسان دارای مدرک دکترای روانشناسی معمولاً 4 سال آموزش تکمیلی را با تمرکز بر تکنیک‌های بالینی، از جمله آزمایش و درمان، می‌گذرانند. انجمن روانشناسی آمریکا (APA) یک پایگاه داده از اعضا دارد. شما می‌توانید جستجوی خود را بر اساس سن هر متخصص و حوزه تخصص او محدود کنید. روانشناسان ممکن است از چندین شکل درمان شناختی رفتاری متناسب با اختلالات خاص، مانند مواجهه و پیشگیری از پاسخ برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD) و درمان تعامل والد-فرزند برای اختلالات رفتاری مخرب استفاده کنند. از آنجا که این درمان‌ها شامل تکنیک‌های آزمایش‌شده توسط شواهد هستند، مهم است که مطمئن شوید متخصصی که انتخاب می‌کنید، آموزش و تجربه لازم را در مورد درمانی که توصیه می‌کند، دارد. روانپزشکان و روانشناسان اغلب با هم همکاری می‌کنند تا به بیمارانی که از ترکیبی از دارو و درمان شناختی رفتاری بهره‌مند می‌شوند، مراقبت ارائه دهند.