از عفونت های مخمری گرفته تا واژینوز باکتریایی - عفونت های واژن به قدری شایع هستند که بیشتر زنان در طول زندگی خود یکی از آنها را تجربه می کنند. ترشحات واژن، سوزش ، خارش، درد و بوی شدید ممکن است از علائم عفونت واژن یا واژینیت باشند.
دکتر گرگوری آر. مور ، متخصص زنان و زایمان در Stamps Health Services از موسسه فناوری جورجیا در آتلانتا نقل می کند که ما هرگز نمی دانیم که چرا برخی از زنان بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به عفونت های واژن هستند.
عفونت واژن می تواند آزاردهنده باشد. شما باید انواع عفونت های واژن را بشناسید و چه چیزی باعث می شود آنها از قسمت خانم شما آگاه شوند. عفونت های مختلف نیاز به درمان های متفاوتی دارند.
اینجا هستند 3 نوع رایج عفونت واژنشما باید از امروز بدانید
- عفونت های مخمری
- عفونت های باکتریایی
- تریکومونیازیس
1. عفونت های مخمری
عفونت های مخمری واژن، که اغلب برفک دهان نامیده می شود، می تواند باعث سوزش، خارش یا ترشحات غیر طبیعی واژن شود. در برخی از زنان، اندام‌های جنسی خارجی مانند لابیا نیز ملتهب می‌شوند. گاهی اوقات عفونت قارچی واژن هیچ علامتی ندارد.
عفونت قارچی واژن زمانی رخ می دهد که رشد بیش از حد مخمر (قارچ) در واژن وجود داشته باشد و التهاب ایجاد کند.
زنان اغلب در مراحل خاصی از زندگی خود مانند بارداری دچار عفونت قارچی واژن می شوند. مصرف برخی داروها و سیستم ایمنی ضعیف نیز می تواند این خطر را افزایش دهد.
عفونت های قارچی واژن اغلب به راحتی با کرم ها یا شیاف ها از بین می روند. گاهی اوقات مصرف قرص ایده خوبی است.
علائم عفونت قارچی واژن
عفونت قارچی واژن یک بیماری شایع است. زنان ممکن است احساس خارش و سوزش و همچنین درد داشته باشند. پوشش داخلی واژن یک رنگ مایل به قرمز و یک پوشش سفید پیدا می کند . علائم ممکن است با نزدیک شدن به قاعدگی بدتر شوند. اگر التهاب به خارج از لابیای شما گسترش یافته باشد، ممکن است قرمزی و تورم در ناحیه خارجی واژن خود نیز مشاهده کنید.
علل و عوامل خطر
عفونت قارچی واژن معمولاً توسط نوعی مخمر به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود .این قارچ به طور معمول در واژن یافت می شود، اما فقط به مقدار کم. هنگامی که رشد بیش از حد آن وجود دارد، ممکن است دچار عفونت قارچی واژن شوید. تعادل سالم میکروارگانیسم‌ها (میکروب‌ها) که در غشاها زندگی می‌کنند گاهی اوقات از طریق دارو یا بارداری مختل می‌شود.
تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند تعادل سالم میکروب ها را در واژن به هم بزند و خطر ابتلا به عفونت های قارچی واژن را در زنان افزایش دهد. قرص های ضد بارداری نیز مانند بارداری بر سطح هورمون ها تأثیر می گذارد.
برخی از بیماری ها - مانند دیابت و سایر بیماری هایی که سیستم ایمنی را تضعیف می کنند، خطر ابتلا به عفونت های قارچی واژن را افزایش می دهند. داروهایی مانند استروئیدها، آنتی بیوتیک ها، هورمون درمانی، شیمی درمانی و رادیوتراپی نیز می توانند خطر عفونت را افزایش دهند.
سایر عوامل خطر عفونت واژن شامل پوشیدن لباس های تنگ و مصنوعی عرق آور، تمیز کردن اندام تناسلی با صابون و استفاده از نوارهای بهداشتی یا آستر شورت غیر قابل تنفس یا استرس است.
تشخیص و پیشگیری
عفونت های قارچی واژن معمولاً با شرح فیزیکی علائم تشخیص داده می شوندیا توسطتست سوابروی پوشش واژن زنانی که سابقه عفونت‌های قارچی مداوم یا علائم شدید دارند ممکن است به آزمایش‌های اضافی نیاز داشته باشند تا مشخص شود که آیا آنها دارای عوامل خطر مانند ضعف سیستم ایمنی هستند یا خیر.
گاهی اوقات به افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند گفته می شود که برای مبارزه با عفونت ها از داروهای ضد قارچ استفاده کنند. با این حال، هر دارویی باید تنها پس از مشورت با پزشک مصرف شود.
رعایت بهداشت مناسب واژن، پوشیدن شلوار راحت و آستر یا پدهای تنفسی در صورت لزوم، برای جلوگیری از عفونت قارچی واژن در شرایط عادی کافی است.
2. عفونت های باکتریایی
واژینوز باکتریایی شرایطی است که زمانی ایجاد می شود که باکتری هایی که به طور معمول در واژن یافت می شوند خارج از کنترل رشد کنند. واژینوز باکتریایی یک عفونت شایع در زنان در سنین باروری است و می تواند بین 5 تا 70 درصد از زنان را مبتلا کند.
مورخان واژینوز باکتریایی را با نام واژینیت گاردنرلا به دلیل این باور اشتباه که این یکی از باکتری ها عامل این بیماری است، یاد کرده اند. اما این درست نیست! با گذشت زمان، گونه های دیگری نیز کشف شدند که مسئول عفونت باکتریایی در واژن بودند.
علائم واژینوز باکتریایی
واژینوز باکتریایی با افزایش ترشحات واژن مشخص می شود. ترشح واژن معمولاً رقیق و سفید یا خاکستری است.
واژینوز باکتریایی اغلب با ترشحات بدبو همراه است .
اثرات این اغلب پس از تعامل جنسی تشدید می شود. ممکن است علائم دیگری مانند دیسپارونی، سوزش ادرار و خارش واژن وجود داشته باشد . با این حال، این وضعیت در بسیاری از موارد می تواند بدون علامت باشد.
علل و عوامل خطر
واژینوز باکتریایی توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود - از جمله داروها و آنتی بیوتیک ها، دوش واژینال، استفاده از دستگاه داخل رحمی، سیگار کشیدن و چندین شریک جنسی.
فلور طبیعی واژن در واژینوز باکتریایی مختل می شود - هم از طریق تغییر در رایج ترین گونه های باکتری موجود و هم از طریق افزایش تعداد کل آنها.
گونه های لاکتوباسیل ها اکثریت میکروبیوتای سالم واژن را تشکیل می دهند. واژینوز باکتریایی کاهش تعداد کلی لاکتوباسیل ها را نشان می دهد.
واژینوز باکتریایی خطر ابتلا به سایر عفونت های مقاربتی را افزایش می دهد و ممکن است منجر به زایمان زودرس در بارداری شود.
تشخیص و پیشگیری
تشخیص: روش معمول برای تشخیص واژینوز باکتریایی، بررسی سواب واژینال از ناحیه گردن رحم است. سطح pH مایع واژن ممکن است بالاتر از حد طبیعی باشد. تست whiff با افزودن مقدار کمی هیدروکسید پتاسیم به لام میکروسکوپی حاوی ترشحات واژن و آشکار کردن بوی ماهی مشخص انجام می شود. این آزمایش در بیشتر موارد واژینوز باکتریایی را تایید می کند.
پیشگیری: تقریباً 30 درصد از موارد واژینوز باکتریایی بدون درمان برطرف می شود. این بیماری همچنین با مترونیدازول یا کلیندامایسین قابل درمان است. هر دوی این داروها اگر به صورت خوراکی مصرف شوند یا در واژن استفاده شوند موثر هستند. با این حال، هر دارویی باید تنها پس از مشورت با پزشک مصرف شود.
3. تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یک بیماری مقاربتی تک یاخته ای (STD) است. ارگانیسم می تواند برای چند ساعت زنده بماند، اما تقریباً همه موارد به دلیل انتقال جنسی ارگانیسم است.
تریکوموناس واژینالیس یک عفونت تک یاخته ای شایع است که باعث علائمی مانند پروستاتیت در مردان و واژینیت در زنان می شود. این ارگانیسم در پروستات و مجرای ادرار مردان و در دستگاه تناسلی ادراری تحتانی زنان زندگی می کند.
تریکومونیازیس اغلب کمتر تشخیص داده می شود و بیماران معمولاً عفونت را خود درمان می کنند. عفونت همچنان گسترش می یابد زیرا پزشکان به ندرت شریک جنسی را در این موارد آزمایش می کنند.
علائم تریکومونیازیس
یک زن مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است ترشحات بدبو سبز یا زرد رنگ واژن را تجربه کند. علائم ممکن است به دیسپارونی (رابطه جنسی دردناک)، تکرر ادرار، سوزش ادرار (ادرار دردناک یا دشوار)، یا خارش فرج (بثورات خارش دار) متفاوت باشد.
علل و عوامل خطر
تریکوموناس در لومن دستگاه ادراری تناسلی ساکن است. ارگانیسم پروتئین های سیتوتوکسیک را تخلیه می کند که پوشش اپیتلیال (خارجی) را از بین می برد . pH واژن معمولا در طول این عفونت افزایش می یابد.
عوامل خطر عبارتند از:
- سابقه بیماری های مقاربتی
- داروهای تفریحی خود تزریقی
- مقاربت با شریک آلوده
- چند شریک یا شریک جنسی جدید
- عدم استفاده از روش مانع از بارداری
تشخیص و پیشگیری
میکروسکوپ آماده سازی مرطوب رایج ترین آزمایش تشخیصی است که بر روی تریکومونادها انجام می شود. تریکومونادها موجوداتی متحرک با تاژک هستند و در زیر میکروسکوپ حرکت می کنند.
این آزمایش تنها 40 تا 60 درصد موثر است اما به دلیل راحتی و هزینه کم، پرکاربردترین روش است.
مترونیدازول رایج ترین نوع دارویی است که برای افراد مبتلا تجویز می شود. برای مرور کلی درمان می توانید دستورالعمل های بیشتر توسط CDC را بخوانید. با این حال، هر اقدام پزشکی باید تنها پس از مشورت با پزشک انجام شود.