اختلال سلوک چگونه تشخیص داده می شود؟

 

مانند بزرگسالان، بیماری های روانی در کودکان بر اساس علائم و نشانه هایی تشخیص داده می شوند که نشان دهنده یک مشکل خاص است. برای مشاوره در مورد درمان بیش فعالی کودکان اینجا کلیک کنید

اگر علائم اختلال سلوک وجود داشته باشد، پزشک ممکن است ارزیابی را با انجام شرح حال کامل پزشکی و روانپزشکی آغاز کند. یک معاینه فیزیکی و آزمایش‌های آزمایشگاهی (مثلاً مطالعات تصویربرداری عصبی، آزمایش‌های خون ) ممکن است در صورتی که نگرانی وجود داشته باشد که یک بیماری جسمی باعث ایجاد علائم شده باشد، مناسب باشد. پزشک همچنین به دنبال نشانه هایی از سایر اختلالات است که اغلب همراه با اختلال سلوک رخ می دهد، مانند ADHD و افسردگی.

اگر پزشک نتواند علت فیزیکی علائم را پیدا کند، احتمالاً کودک را به روانپزشک یا روانشناس کودک و نوجوان ، متخصصان بهداشت روان که به طور ویژه برای تشخیص و درمان بیماری های روانی در کودکان و نوجوانان آموزش دیده اند، ارجاع می دهد. روانپزشکان و روانشناسان از ابزارهای مصاحبه و ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی اختلال روانی کودک استفاده می کنند. پزشک تشخیص خود را بر اساس گزارش علائم کودک و مشاهده نگرش ها و رفتار کودک استوار می کند. پزشک اغلب بر گزارش‌های والدین، معلمان و سایر بزرگسالان کودک تکیه می‌کند، زیرا ممکن است کودکان از اطلاعات خودداری کنند یا در توضیح مشکلات یا درک علائم خود دچار مشکل شوند.

 

اختلال سلوک چگونه درمان می شود؟

درمان اختلال سلوک بر اساس عوامل بسیاری از جمله سن کودک، شدت علائم و همچنین توانایی کودک در مشارکت و تحمل درمان‌های خاص است. درمان معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

• روان درمانی : هدف روان درمانی (نوعی مشاوره) کمک به کودک برای بیان و کنترل خشم به روش های مناسب تر است. نوعی درمان به نام درمان شناختی-رفتاری با هدف تغییر شکل دادن به تفکر (شناخت) کودک برای بهبود مهارت های حل مسئله، مدیریت خشم ، مهارت های استدلال اخلاقی و کنترل تکانه است. خانواده درمانی ممکن است برای کمک به بهبود تعاملات خانوادگی و ارتباط بین اعضای خانواده استفاده شود. یک تکنیک درمانی تخصصی به نام آموزش مدیریت والدین (PMT) به والدین راه‌هایی را آموزش می‌دهد که رفتار فرزندشان را در خانه به طور مثبت تغییر دهند.
• دارو :  اگرچه هیچ  دارویی  به طور رسمی برای درمان اختلال سلوک تایید نشده است، اما ممکن است از داروهای مختلف (خارج از برچسب) برای درمان برخی از علائم ناراحت کننده آن (تکانشگری، پرخاشگری، خلق و خوی نامنظم)، و همچنین سایر بیماری های روانی که ممکن است وجود داشته باشد استفاده شود. مانند  ADHD  یا  افسردگی اساسی .