اختلال کمبود توجه بیش فعالی - درمان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) وضعیتی است که بر رفتار و یادگیری تأثیر می گذارد. کسانی که ADHD دارند در تمرکز مشکل دارند (به راحتی حواسشان پرت می شود). به ویژه پسران نیز ممکن است تکانشی و بیش فعال باشند.

درمان ADHD باید برای هر کودک مناسب باشد.

درمان با استفاده از دارو سریع است و علائم ADHD را کنترل می کند، اما استفاده از دارو به تنهایی ممکن است بهترین درمان برای فرد مبتلا به ADHD نباشد. درمان های غیر دارویی اغلب با درمان های دارویی برای درمان ADHD ترکیب می شوند.

درمان ممکن است شامل دارو، برنامه های آموزشی، مدیریت رفتاری، مشاوره روانشناختی و حمایت خانواده باشد.

دارو برای ADHD

داروهای محرک (مانند دگزامفتامین و متیل فنیدات) رایج ترین داروهای مورد استفاده برای ADHD هستند. آنها بر روی آزادسازی انتقال دهنده های عصبی دوپامین (ماده شیمیایی مغز) عمل می کنند. مقادیر بیشتر دوپامین می تواند تمرکز را افزایش دهد و رفتارهای بیش فعال و تکانشی را مهار کند.

دگزامفتامین و متیل فنیدات مشابه هستند اما از نظر ترکیب شیمیایی و اثرات متفاوت هستند، بنابراین ممکن است کودک از یکی از این داروها بیشتر از دیگری بهره مند شود.

انواع مختلف دارو برای ADHD

محرک ها

• فرم‌های کوتاه‌اثر (رهاسازی فوری یا IR) محرک‌هایی که حدود سه ساعت دوام می‌آورند (از جمله ریتالین و دگزامفتامین)
• فرم های طولانی اثر (از جمله ریتالین LA که شش تا هشت ساعت طول می کشد، کنسرتا که ده تا دوازده ساعت طول می کشد، و ویوانسه که بیش از 12 ساعت طول می کشد)

داروهای غیر محرک

• Strattera
• Intuniv
• کلونیدین

دوز برای داروهای ADHD

هر گونه تغییر در داروها باید همیشه تحت نظارت پزشک تجویز کننده باشد. آنها ممکن است نیاز به تنظیم دوز و زمان برای هر کودک داشته باشند تا بهترین کنترل علائم ADHD را داشته باشند و در عین حال عوارض جانبی احتمالی را به حداقل برسانند. برای دگزامفتامین و متیل فنیدات، دوز ممکن است به تدریج طی سه یا چهار هفته افزایش یابد و در صورت لزوم از نصف قرص استفاده شود.

در صورتی که کودک در پایان چهار هفته بهبودی نداشته باشد، پزشک ممکن است دارو را قطع کند. سپس داروی دیگر را می توان به روشی مشابه آزمایش کرد. اگر دارو مؤثر باشد، پزشک ممکن است با رشد کودک دوز را افزایش دهد.

عوارض جانبی داروهای محرک برای ADHD

عوارض جانبی اصلی کوتاه مدت افزایش وزن ضعیف و کاهش اشتها است. برخی دیگر عبارتند از:

• مشکلات خواب ، مانند تاخیر در شروع خواب
• سردرد
• خواب آلودگی
• درد معده
• تهوع و استفراغ
• دهان خشک
• فشار خون بالا
• تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب)
• تغییرات عاطفی مانند تحریک پذیری، افسردگی ، عصبی بودن یا اضطراب
• توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعا وجود ندارند) یا علائم روان پریشی ( بیماری روانی عمده )
• ایجاد یا بدتر شدن تیک (حرکت مکرر و کنترل نشده عضله، اغلب در صورت).

درمان پیگیری

کودکی که برای تسکین علائم ADHD خود دارو مصرف می کند، باید حداقل هر شش ماه یکبار به طور منظم به پزشک خود مراجعه کند. این چک آپ ها عبارتند از:

• یک معاینه فیزیکی کامل
• مروری بر رفتارهای کودک برای دیدن اینکه آیا علائم ADHD همچنان بهبود یافته است یا خیر.