تقویت عزت نفس در دوران نوجوانی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اخبار

 

 

 

 

 

 

 

 

 

۲۶ آوریل

عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد تصویر بدنی منفی و عزت نفس پایین در بین نوجوانان نقش داشته باشند.

سال‌های نوجوانی می‌تواند هم هیجان‌انگیز و هم چالش‌برانگیز باشد. این دوره‌ای است که انتظار می‌رود افراد جوان از نظر جسمی، عاطفی و ذهنی رشد کنند. دو مورد از مسائلی که به ندرت در مورد سلامت روان نوجوانان صحبت می‌شود، عزت نفس و تصویر بدنی است. عزت نفس پایین و اعتماد به نفس ضعیف نسبت به بدن می‌تواند به شدت بر زندگی یک نوجوان تأثیر بگذارد و منجر به عملکرد ضعیف تحصیلی، انزوای اجتماعی، چالش‌های سلامت روان، اختلالات خوردن و سایر پیامدهای منفی شود. 

عزت نفس به ارزشی که افراد برای خود قائل هستند اشاره دارد، در حالی که تصویر بدن به برداشت آنها از ظاهر فیزیکی‌شان اشاره دارد. هر دوی این عوامل برای رفاه اجتماعی و عاطفی فرد ضروری هستند. عزت نفس خوب و تصویر بدنی سالم منجر به سلامت روان مثبت، اعتماد به نفس و روابط خوب می‌شود. در مقابل، عزت نفس پایین و تصویر بدنی منفی می‌تواند منجر به افسردگی، اضطراب، رژیم غذایی شدید، انزوای اجتماعی، سوء مصرف مواد و عملکرد تحصیلی ضعیف شود. بهبود عزت نفس و اعتماد به نفس بدن می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا تاب‌آوری خود را افزایش دهند، عزت نفس خود را افزایش دهند و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشند.برای ارتباط با روانشناس نوجوان در تهران با گروه ویان تماس بگیرید

عوامل متعددی می‌توانند در تصویر بدنی منفی و عزت نفس پایین در بین نوجوانان نقش داشته باشند. فشارهای اجتماعی برای مطابقت با استانداردهای زیبایی، انتظارات غیرواقعی از رسانه‌های اجتماعی، قلدری و انزوای اجتماعی از جمله عوامل رایج هستند. تکالیف مدرسه و فشارهای تحصیلی نیز می‌توانند بر عزت نفس نوجوان تأثیر بگذارند و او را به سمت احساس ناکافی و بی‌ارزشی سوق دهند.

چندین راهکار می‌تواند برای بهبود عزت نفس و اعتماد به نفس در بین نوجوانان به کار گرفته شود. اول، والدین باید محیطی حمایتی و امن فراهم کنند که نوجوانانشان بتوانند احساسات و نگرانی‌های خود را ابراز کنند. آنها همچنین می‌توانند خود، چه در کلام و چه در عمل، الگوی عزت نفس سالم باشند. مدیران مدارس و ارائه دهندگان خدمات درمانی باید از طریق برنامه‌های آموزشی مبتنی بر مدرسه و خدمات پشتیبانی سلامت روان، مثبت اندیشی نسبت به بدن و پذیرش خود را ترویج دهند. معلمان همچنین می‌توانند پیام‌های مثبت در مورد تصویر بدنی را در برنامه درسی بگنجانند.

نوجوانان همچنین می‌توانند مسئولیت عزت نفس و اعتماد به نفس خود را بر عهده بگیرند. در اینجا چند نکته برای کمک به آنها در ایجاد یک تصویر مثبت از خود آورده شده است:

۱- سبک زندگی سالمی داشته باشید که شامل عادات خواب خوب، ورزش منظم و رژیم غذایی سالم باشد.

۲- از سایت‌های رسانه‌های اجتماعی، برنامه‌های تلویزیونی یا مجلات منفی دوری کنید.

۳- بر ایجاد روابط مثبت تمرکز کنید و حلقه‌ای از دوستان حمایتگر پیدا کنید

۴- مهارت‌ها یا سرگرمی‌های جدیدی یاد بگیرید و فعالیت‌هایی را پیدا کنید که آنها را خوشحال و راضی کند.

بهبود عزت نفس و اعتماد به نفس در بین نوجوانان برای ارتقای سلامت روان مثبت، روابط مثبت و رفاه کلی حیاتی است. عزت نفس پایین و تصویر منفی از بدن می‌تواند به شدت بر زندگی روزمره یک نوجوان تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات سلامت روان طولانی مدت شود. مدیران مدارس، ارائه دهندگان خدمات درمانی، والدین و سازمان‌های اجتماعی می‌توانند با حمایت از برنامه‌ها و منابعی که تصویر مثبت از بدن و پذیرش خود را ترویج می‌دهند، کمک کنند. علاوه بر این، نوجوانان باید با پرورش عادات سالم، اجتناب از پیام‌های منفی و ایجاد شبکه‌های حمایتی قوی، برای محافظت از سلامت روان خود اقدام کنند. با همکاری یکدیگر، می‌توانیم از نوجوانان حمایت کنیم و اطمینان حاصل کنیم که آنها یک تصویر از خود سالم و مثبت ایجاد می‌کنند.

علائم و نشانه‌های اختلال طیف اوتیسم

 

مهارت‌های ارتباط و تعامل اجتماعی

مهارت‌های ارتباط اجتماعی و تعامل می‌تواند برای افراد مبتلا به ASD چالش برانگیز باشد.

نمونه‌هایی از ویژگی‌های ارتباط اجتماعی و تعامل اجتماعی مرتبط با اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• از تماس چشمی اجتناب می‌کند یا آن را حفظ نمی‌کند
• تا ۹ ماهگی به اسم واکنش نشان نمی‌دهد
• تا ۹ ماهگی حالت‌های چهره مانند شادی، غم، عصبانیت و تعجب را نشان نمی‌دهد.
• تا ۱۲ ماهگی بازی‌های تعاملی ساده‌ای مثل پت و پهن کردن کیک انجام نمی‌دهد.
• تا ۱۲ ماهگی از حرکات بسیار کم یا بدون حرکات خاص استفاده می‌کند (برای مثال، برای خداحافظی دست تکان نمی‌دهد)
• تا ۱۵ ماهگی علایق خود را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارد (مثلاً شیئی را که دوست دارد به شما نشان می‌دهد)
• تا ۱۸ ماهگی برای نشان دادن چیزهای جالب به شما اشاره نمی‌کند.
• تا ۲۴ ماهگی (۲ سالگی) متوجه آسیب یا ناراحتی دیگران نمی‌شود.
• تا ۳۶ ماهگی (۳ سالگی) متوجه کودکان دیگر نمی‌شود و در بازی به آنها نمی‌پیوندد.
• تا ۴۸ ماهگی (۴ سالگی) در طول بازی وانمود نمی‌کند که چیز دیگری است، مانند معلم یا ابرقهرمان.
• تا ۶۰ ماهگی (۵ سالگی) برای شما آواز نمی خواند، نمی رقصد یا بازی نمی کند

برای ارتباط با روانشناس کودک در تهران اینجا کلیک کنید

رفتارها یا علایق محدود یا تکراری

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) رفتارها یا علایقی دارند که ممکن است غیرمعمول به نظر برسند. این رفتارها یا علایق، ASD را از شرایطی که فقط با مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی تعریف می‌شوند، متمایز می‌کند.

نمونه‌هایی از رفتارها و علایق محدود یا تکراری مرتبط با اختلال طیف اوتیسم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• اسباب‌بازی‌ها یا اشیاء دیگر را در یک ردیف می‌چیند و وقتی ترتیب آنها تغییر می‌کند، ناراحت می‌شود.
• کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می‌کند (به آن پژواک‌گویی می‌گویند)
• هر بار با اسباب‌بازی‌ها به یک شکل بازی می‌کند
• روی قسمت‌هایی از اشیاء (مثلاً چرخ‌ها) تمرکز می‌کند.
• از تغییرات جزئی ناراحت می‌شود
• علایق وسواس‌گونه دارد
• باید از روال‌های خاصی پیروی کند
• دست‌هایش را به هم می‌زند، بدنش را تکان می‌دهد یا خودش را دایره‌وار می‌چرخاند
• واکنش‌های غیرمعمولی به صدا، بو، مزه، ظاهر یا لمس اشیاء دارد.

 

 

 

 

سایر مشخصات

بیشتر افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) ویژگی‌های مرتبط دیگری نیز دارند. این ویژگی‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مهارت‌های زبانی با تأخیر
• مهارت‌های حرکتی با تأخیر
• تأخیر در مهارت‌های شناختی یا یادگیری
• رفتار بیش فعالی، تکانشی و/یا بی توجهی
• صرع یا اختلال تشنج
• عادات غذایی و خواب غیرمعمول
• مشکلات گوارشی (مثلاً یبوست)
• واکنش‌های خلقی یا عاطفی غیرمعمول
• اضطراب، استرس یا نگرانی بیش از حد
• فقدان ترس یا ترس بیشتر از حد انتظار

لازم به ذکر است که کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) ممکن است همه یا هیچ یک از رفتارهای ذکر شده در اینجا را نداشته باشند.

 

مراحل مشاوره زوجین در روانشناسی

فکر رفتن به جلسات زوج درمانی می‌تواند نگران‌کننده باشد، به‌خصوص برای زوج‌هایی که برای اولین بار به جلسات درمانی می‌روند. با این حال، وقتی زوجین بدانند که از جلسات درمانی چه انتظاری می‌توانند داشته باشند، این تجربه می‌تواند پربارتر و آسان‌تر باشد. 

مشاوره زوجین یک فرآیند ساختار یافته است که شامل مراحل مختلفی است که با هدف کمک به زوجین برای عبور مؤثر از مشکلات رابطه‌شان انجام می‌شود. ساختار درمان معمولاً به سبک درمانی که توسط درمانگر زوجین استفاده می‌شود بستگی دارد، اما درک ساختار کلی درمان زوجین می‌تواند به زوجین کمک کند تا به طور مؤثر برای آن آماده شوند.

ارزیابی اولیه
مرحله اول مشاوره زوجین معمولاً شامل ارزیابی اولیه و پذیرش است. در این مرحله، درمانگر محیطی باز و صمیمانه، فضایی امن برای زوجین ایجاد می‌کند تا مسائل خود را به اشتراک بگذارند. به هر دو طرف اجازه داده می‌شود تا در مورد نگرانی‌ها و دغدغه‌های خود صحبت کنند. درمانگر ممکن است از زوجین در مورد تاریخچه رابطه، زمینه‌های اختلاف، چالش‌های فعلی و پیشینه‌های فردی آنها سؤال بپرسد. این مرحله به درمانگر کمک می‌کند تا پویایی‌های منحصر به فرد رابطه را درک کند و به آنها اجازه می‌دهد رویکرد مشاوره را بر اساس آن تنظیم کنند.

تعیین هدف
پس از انجام ارزیابی، درمانگر و زوجین به طور مشترک اهدافی را برای فرآیند مشاوره تعیین می‌کنند. این اهداف می‌تواند شامل بهبود ارتباطات، حل اختلافات، بازسازی اعتماد یا پرداختن به مسائل خاص مانند خیانت یا مسائل مربوط به صمیمیت باشد. تعیین اهداف واضح و قابل دستیابی، نقشه راه روشنی را برای جلسات فراهم می‌کند.

برنامه‌ریزی درمان
بر اساس اهداف، درمانگر و زوج، یک برنامه عملی یا درمانی تدوین می‌کنند. در این مرحله، درمانگر از تمرین‌ها، مشاهده و بحث‌های هدایت‌شده برای کمک به زوجین در شناسایی الگوهای منفی تعاملی که ممکن است نیاز به تغییر داشته باشند، استفاده می‌کند. درمانگر همچنین ممکن است چند جلسه به صورت جداگانه با هر یک از زوجین برگزار کند تا دیدگاه‌های آنها را در مورد رابطه درک کند. این مرحله از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا خودآگاهی را در بین زوجین افزایش می‌دهد و در عین حال به آنها کمک می‌کند تا زمینه‌های رشد در رابطه را کشف کنند.

مهارت سازی
پس از شناسایی زمینه‌های بهبود و تدوین برنامه درمانی، زوجین و درمانگر برای ایجاد مهارت‌هایی تلاش می‌کنند که به بهبود پویایی رابطه کمک می‌کند. این مهارت‌ها ممکن است شامل تکنیک‌های ارتباطی، مهارت‌های حل تعارض، تنظیم هیجان و تمرین‌های ایجاد همدلی باشد. 

بررسی الگوهای جدید تعامل
هنگامی که زوجین مهارت‌های جدیدی را در فضای درمانی یاد می‌گیرند، درمانگر آنها را تشویق می‌کند تا این مهارت‌ها را در موقعیت‌های واقعی زندگی به کار گیرند. این مرحله شامل تمرین ارتباط مؤثر، حل مسئله و تکنیک‌های حل تعارض در تعاملات روزمره است. این مهارت‌های تازه کسب شده به زوجین کمک می‌کند تا الگوهای سالم‌تری از تعامل ایجاد کنند که منجر به تجربیات مثبت می‌شود.

بررسی‌های منظم 
بررسی‌ها بخش مهمی از فرآیند مشاوره هستند. بررسی‌ها و بازخوردهای دوره‌ای به زوجین و درمانگر کمک می‌کند تا بفهمند که آیا فرآیند در مسیر درست پیش می‌رود یا خیر. درمانگر مرتباً اثربخشی مداخلات را ارزیابی می‌کند، به هرگونه مشکل نوظهور رسیدگی می‌کند و در صورت لزوم تغییراتی در برنامه درمانی ایجاد می‌کند. این ارزیابی منظم تضمین می‌کند که فرآیند مشاوره متمرکز و متناسب با نیازهای در حال تغییر زوجین باقی می‌ماند.

خاتمه و نگهداری
پس از دستیابی به اهداف درمانی یا پیشرفت قابل توجه، درمانگر و زوجین به طور متقابل توافق می‌کنند که فرآیند مشاوره را خاتمه دهند. این کار ممکن است با کاهش تدریجی تعداد جلسات انجام شود و به زوجین اجازه داده شود تا مهارت‌های تازه آموخته شده را به طور مستقل تمرین کنند. این مرحله همچنین شامل تأمل در مورد تغییرات و برنامه‌ریزی برای حفظ این پیشرفت‌ها است. گاهی اوقات زوجین ممکن است جلسات پیگیری را نیز برای نظارت بر پیشرفت و رسیدگی به هرگونه عود مشکلات در صورت بروز، برنامه‌ریزی کنند.

نتیجه‌گیری:
مشاوره زوجین یک فرآیند ساختار یافته است که با هدف کمک به زوجین در شناسایی زمینه‌های بهبود و ایجاد تغییرات مثبت در رابطه‌شان انجام می‌شود. هر مرحله از فرآیند زوج درمانی، از ارزیابی اولیه و تعیین هدف، برنامه‌ریزی درمان، خاتمه و حفظ رابطه، با هدف توانمندسازی زوجین برای ایجاد پویایی‌های سالم‌تر در رابطه انجام می‌شود. درک مراحل زوج درمانی به زوجین کمک می‌کند تا در شروع سفر مشاوره خود احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. 

اختلالات مرتبط با استرس چیست؟

 

اختلالات مرتبط با استرس، بیماری‌هایی هستند که پس از یک رویداد خارجی آسیب‌زا یا بسیار استرس‌زا ایجاد می‌شوند ، که اغلب شما یا عزیزانتان را در معرض خطر آسیب قابل توجهی قرار می‌دهند. اختلال استرس می‌تواند زمانی رخ دهد که ذهن و بدن شما در مقابله و پردازش این تجربیات چالش‌برانگیز مشکل دارند.

اختلالات مرتبط با استرس که به عنوان اختلالات استرس نیز شناخته می‌شوند، با اختلالات اضطرابی متفاوت هستند. اختلالات اضطرابی با ترس یا نگرانی بیش از حد و مداوم در موقعیت‌هایی مشخص می‌شوند که ذاتاً تهدیدآمیز نیستند و ممکن است واقعاً رخ ندهند، در حالی که اختلالات مرتبط با استرس با پاسخ‌های ما به تجربیات واقعاً استرس‌زا یا مضری که داشته‌ایم، سروکار دارند.

علائم اختلالات استرس

علائم اختلال استرس می‌تواند رفتاری، شناختی، عاطفی و جسمی باشد. از آنجا که هر فرد به استرس قابل توجه واکنش متفاوتی نشان می‌دهد، علائم نیز می‌توانند متفاوت باشند. و ماهیت یک عامل استرس‌زا تأثیر زیادی بر نوع علائمی که ممکن است تجربه کنید، دارد.

تجربه چندین مورد از این علائم برای مدت طولانی ممکن است نشان دهنده این باشد که شما دچار اختلال استرس هستید:

• افکار مزاحم و مداوم در مورد رویداد
• بی‌حسی عاطفی
• احساس مداوم «هشیار بالا» یا به راحتی از جا پریدن
• اجتناب از مکان‌ها، افراد و فعالیت‌هایی که یادآور رویداد هستند
• نوسانات خلقی
• خستگی
• سردرد
• تنش عضلانی
• بی‌خوابی یا کابوس

یک اختلال مرتبط با استرس می‌تواند در زندگی روزمره شما، از جمله توانایی شما در کار، مشارکت در روابط اجتماعی و انجام فعالیت‌های روزمره، اختلال ایجاد کند. اگر علائم شما مداوم است و بر کیفیت زندگی شما تأثیر می‌گذارد، متخصصان سلامت رفتاری ما می‌توانند به شما در یافتن بهترین برنامه درمانی برای شما کمک کنند.

تماس با ما

 

1.866.CALL.MLH (1.866.225.5654)

 

مکانی نزدیک من پیدا کنید

 

یک ارائه دهنده پیدا کنید

علل اختلالات استرس

اختلالات مرتبط با استرس می‌توانند ناشی از یک رویداد آسیب‌زای واحد باشند یا به مرور زمان و از طریق قرار گرفتن مداوم در موقعیت‌های استرس‌زا ایجاد شوند. این موارد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• قرار گرفتن مستقیم در معرض تروما: تجربه مستقیم یک رویداد تهدیدکننده زندگی، مانند بلایای طبیعی، تصادف، حمله خشونت‌آمیز یا نبرد نظامی
• شاهد تروما بودن: دیدن دیگران در معرض تهدید یا آسیب، مانند شاهد یک تصادف جدی، حمله یا مرگ بودن
• یادگیری در مورد آسیب‌های وارده به دیگران: فهمیدن در مورد یک رویداد آسیب‌زا که برای یکی از عزیزان اتفاق افتاده است
• قرار گرفتن مکرر یا شدید در معرض تروما: این مورد معمولاً در بین امدادگران و پرسنل اورژانس که کارشان شامل تعامل منظم با رویدادهای آسیب‌زا است، رخ می‌دهد.
• موقعیت‌های استرس‌زای طولانی‌مدت: مواجهه با چالش‌های مداوم بدون تسکین یا حمایت کافی

انواع اختلالات استرس

انواع مختلفی از اختلالات استرس وجود دارد، از جمله:

• اختلال سازگاری: این اختلال ظرف سه ماه پس از یک رویداد استرس‌زا، به‌ویژه زمانی که خواسته‌های زندگی بیش از حد می‌شود، بروز می‌کند. به‌عنوان‌مثال، شروع یک شغل جدید و پرفشار ممکن است منجر به بی‌خوابی شبانه و نگرانی وسواس‌گونه در مورد عملکرد کاری شود.
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): PTSD پس از یک آسیب شدید یا رویداد تهدیدکننده زندگی ایجاد می‌شود. این نوع اختلال با یک پاسخ روانشناختی شدید مشخص می‌شود که ممکن است شامل فلاش‌بک‌ها، کابوس‌ها و اضطراب شدید و همچنین افکار مزاحم مربوط به آسیب باشد.
• اختلال استرس حاد (ASD): اختلال استرس حاد یک بیماری کوتاه‌مدت است که در هفته‌های اول پس از یک رویداد آسیب‌زا رخ می‌دهد. این اختلال شباهت‌هایی با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دارد اما معمولاً ظرف یک ماه برطرف می‌شود (اگرچه می‌تواند به PTSD تبدیل شود).
• فرسودگی شغلی: فرسودگی شغلی حالتی از خستگی جسمی، ذهنی یا عاطفی است که اغلب ناشی از استرس مزمن در محل کار است. با این حال، می‌تواند از عوامل استرس‌زای دیگری مانند روابط یا فرزندپروری نیز ناشی شود.
• استرس مراقبت: این اختلال ناشی از استرس مداوم مراقبت از یکی از عزیزان مبتلا به بیماری مزمن، معلولیت یا نیازهای مرتبط با سن است.
• سوگ پس از سانحه: سوگ پس از سانحه  پاسخی به یک فقدان ناگهانی یا خشونت‌آمیز است. این نوع پیچیده‌ای از سوگ است که علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را با فرآیند سوگواری ترکیب می‌کند.

در اینجا تفاوت یک زوج درمانگر خوب را بیان می‌کنیم.

 

در حالت ایده‌آل، زوجین باید به دنبال درمانگری باشند که مدل درمانی را بپذیرد که تأکید می‌کند زوجین متخصص هستند، نه درمانگر. درمانگر به جای توصیه یا تجویز، بر ایجاد امنیت کافی در جلسه تمرکز می‌کند تا زوجین بتوانند خودشان کار را انجام دهند. آنها با یکدیگر به شیوه‌ای ساختارمند صحبت می‌کنند که واکنش‌پذیری را مهار کرده و ارتباط را دعوت می‌کند. درمانگر فرآیند را هدایت می‌کند، به اشتراک‌گذاری را عمیق‌تر می‌کند، به شنونده کمک می‌کند تا واقعاً بشنود و نسبت به همسرش دلسوزی داشته باشد، اما تشخیص نمی‌دهد یا جانبداری نمی‌کند.

 

برای مشاوره ازدواج در تهران با گروه ویان تماس بگیرید .

این پویایی درمانگر را قادر می‌سازد تا زوج را به عنوان یک واحد توانمند سازد، برخلاف تمرکز بر «مشکلات» هر یک از طرفین. هنگام درمان انفرادی، بی‌طرف ماندن برای درمانگر می‌تواند دشوار باشد، یا به دلیل انتقال متقابل خود (محرک‌های عاطفی) یا به این دلیل که ممکن است یکی از مراجعان به عنوان «بیمار شناخته شده» ظاهر شود. در درمان مشترک، اگرچه ممکن است هر یک از این موارد اتفاق بیفتد، اما احتمال آن کمتر است: درمانگر می‌تواند با مفهوم‌سازی متفاوت موقعیت، با موفقیت فضایی را برای کل زوج حفظ کند. درمانگر بر مسئله عمیق‌تر تمرکز می‌کند: گسستگی که زوج تجربه می‌کنند. با رفتن به ریشه موضوع، رابطه تقویت می‌شود و به اندازه کافی ایمن می‌شود که هر دو طرف می‌توانند به طور مؤثر با مسائل مقابله کنند. بدون ارتباط ایمن، می‌توان «مشکل را حل کرد» اما عملاً به جایی نرسید.

ما در بطن ارتباط متولد می‌شویم. ما به عنوان نوزاد در رحم مادرانمان، صمیمی‌ترین شکل ارتباط را تجربه می‌کنیم. همانطور که به این دنیا می‌آییم و شروع به فردیت‌یابی می‌کنیم، در روابط دیگر به دنبال آن ارتباط می‌گردیم. راه نهایی برای بازیابی آن حس اولیه ارتباط، از طریق ازدواج است. در حالی که برای هر قاعده‌ای استثنائاتی وجود دارد، اکثر ما ازدواج کردیم زیرا نوعی ارتباط با همسرمان احساس می‌کردیم. این ارتباط اولیه است که به ما امید می‌دهد که حتی وقتی در یک رابطه با مشکلاتی مواجه می‌شویم، بهبودی امکان‌پذیر است.

 

---

در جامعه‌ی یکبار مصرف ما، بسیاری از ما فکر می‌کنیم اگر چیزی درست کار نمی‌کند، ارزش تعمیر کردن ندارد. حتی اگر ارزش تعمیر کردن داشته باشد، خودمان را متقاعد می‌کنیم که قابل تعمیر نیست. اما بسیاری از ازدواج‌ها، اگر نگوییم اکثر آنها، قابل تعمیر هستند.

 

ازدواج نیاز به تلاش و کوشش دارد.

این رابطه ما را به شیوه‌هایی تحریک می‌کند که هیچ رابطه دیگری این کار را نمی‌کند. اما رشد و بهبودی که از ازدواج حاصل می‌شود، عمیق‌تر از آن چیزی است که می‌توانید در هر رابطه انسانی دیگری تجربه کنید. اگرچه این مقاله جای مطالعه عمیق این رویکرد نیست (به همین دلیل خوانندگان را تشویق می‌کنم که به کتاب «به دست آوردن عشقی که می‌خواهید» نوشته دکتر هارویل هندریکس نگاهی بیندازند)، می‌بینیم که مسائلی که زوج‌ها در یکدیگر ایجاد می‌کنند، معمولاً حوزه‌هایی هستند که می‌توانند در آنها برای رشد دیگری مفید باشند.

در ادامه مثالی از «چگونه درمانگرم ازدواجم را نابود کرد» آمده است. می‌توانم صدها سناریوی مشابه ارائه دهم.

زن و شوهری دچار اختلاف هستند و مرتباً یکدیگر را تحریک می‌کنند. وقتی شوهر عصبانی می‌شود، زن برای محافظت از خود هر کاری که بلد است انجام می‌دهد: پنهان می‌شود. ببینید، مادرش الکلی بود و از نظر جسمی و کلامی او را آزار می‌داد. او در کودکی یاد گرفته بود که از نظر احساسی مراقب باشد و از تماس با دیگران خودداری کند، زیرا این کار ناامن بود.

وقتی او «بی‌خیال می‌شود»، این موضوع شوهرش را که داستان کاملاً برعکسی داشت، تحریک می‌کند. در کودکی، والدینش سهل‌انگار بودند. او یاد گرفته بود که اگر می‌خواهد نیازهایش برآورده شود، باید کلی سر و صدا کند، دعوا کند و دیگران را به سخره بگیرد. او اینگونه زنده ماند.

در بزرگسالی، وقتی زن از نظر احساسی به هم می‌ریزد، شوهر پرخاشگرتر می‌شود و باعث می‌شود زن احساس ناامنی بیشتری کند و بیشتر از او فاصله بگیرد. هر دوی آنها یکدیگر را تحریک می‌کنند و در یک چرخه معیوب قرار می‌گیرند که در آن هیچ‌کس نیازهایش برآورده نمی‌شود و هر دو احساس آسیب می‌کنند.

چه کسی مقصر است؟ آیا شوهر مشکل خشم دارد؟ آیا زن از شخصیت اجتنابی رنج می‌برد؟ دنبال کردن این مسیر تشخیصی، از مسئله عمیق‌تر موجود - تجربیات دوران کودکی آنها که در پویایی خاص آنها پدیدار می‌شود - جلوگیری می‌کند. اگر درمانگر به او بگوید که به کلاس‌های مدیریت خشم برود، زن احساس می‌کند که واقعاً تقصیر او بوده است. اگر اختلال شخصیت در او تشخیص داده شود، شوهر احساس می‌کند که واکنش‌هایش موجه بوده است. این کار مشکل واقعی را نادیده می‌گیرد و ممکن است نتواند تغییر نهایی را که باعث ایجاد ارتباط بیشتر به جای کینه می‌شود، تشویق کند.

وقتی این زوج توانستند در مورد موقعیت پیش آمده به شیوه‌ای امن و صمیمی صحبت کنند، توانستند بفهمند که چگونه یکدیگر را تحریک کرده‌اند و توانستند از دیدگاهی بی‌طرفانه‌تر به موقعیت نگاه کنند.

با درک گذشته‌ی پرآشوب همسرش، شوهر توانست بفهمد که چرا وقتی همسرش احساس ناامنی می‌کند، می‌خواهد او را ببیند. به جای اینکه اجازه دهد این موضوع او را تحریک کند و مقابله به مثل کند، متوجه شد که بهتر است احساساتش را به شیوه‌ای آرام با او در میان بگذارد.

برعکس، او توانست بفهمد وقتی مرد او را تشویق می‌کند و رک و صریح حرف می‌زند، مادرش نیست، بلکه شوهر مهربانش است. به جای اینکه بی‌خیال شود، توانست آنقدر احساس امنیت کند که این تصور را داشته باشد که ازدواجش، دوران کودکی‌اش نیست.

این داستان نمونه‌ای از اکتشافاتی است که زوج‌ها زمانی که به اندازه کافی در امنیت هستند تا از وضعیت خود آگاه شوند و دستور کار ناخودآگاه بزرگتر رابطه‌شان را ببینند، به آن دست می‌یابند.

پس چرا باید به زوج درمانی فکر کنیم؟

 

این یک تصور غلط رایج است که درمانگران همیشه روی کنار هم نگه داشتن یک زوج سرمایه‌گذاری می‌کنند. یک درمانگر خوب بی‌طرف خواهد بود و به هر دو طرف کمک می‌کند تا تصمیم بگیرند چه چیزی برایشان بهتر است. درمان خوب ممکن است منجر به این شود که یک زوج تصمیم به جدایی بگیرند و سپس به آنها کمک کند تا با صداقت از هم جدا شوند . بخش صداقت از اهمیت بالایی برخوردار است. شما و شریک زندگی‌تان شایسته بهترین پایان ممکن برای رابطه‌تان هستید. اینکه این پایان در پایان زندگی‌تان باشد یا با یک تصمیم محترمانه قبل از آن، به خودتان بستگی دارد. اما کیفیت هر تصمیمی که می‌گیرید از طریق درمان زوج بهتر خواهد شد.

چگونه محدودیت‌های زوج‌درمانی را برطرف کنیم؟

زوج درمانی می‌تواند معجزه کند و به زوجین کمک کند تا ارتباطات خود را بهبود بخشند و روابط خود را بازسازی کنند. اما در برخی موقعیت‌ها که چالش‌ها بسیار ریشه‌دار هستند یا تمایلی به تغییر وجود ندارد، پیشرفت دشوار است. با انتظارات واقع‌بینانه و ذهنی باز به زوج درمانی روی آورید. اگر متوجه شدید که برخی از مسائل قابل حل نیستند، در نظر بگیرید که چه چیزی برای رفاه و شادی شما بهتر است. این ممکن است به معنای بررسی درمان فردی یا تصمیم‌گیری‌های دشوار در مورد رابطه باشد.

تصمیم گیری در مورد اینکه چه چیزی برای شما بهترین است

وقتی زوج‌درمانی به نقطه‌ای می‌رسد که مسائل قابل حل نیستند، در نظر بگیرید که چه چیزی به صورت فردی و چه به عنوان یک زوج بهترین است. در اینجا چند مرحله برای کمک به شما در عبور از این وضعیت پیچیده آورده شده است:

۱. درمان فردی

در موارد آسیب‌های روحی یا مشکلات سلامت روان، درمان فردی می‌تواند مکمل قدرتمندی برای زوج‌درمانی باشد. این روش به شما امکان می‌دهد تا به مسائل شخصی که ممکن است بر زوج‌درمانی تأثیر بگذارند، بپردازید. این روش به شما کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از نیازها و اهداف خود داشته باشید.

۲. گفتگوهای صادقانه در زوج درمانی

با شریک زندگی خود در مورد احساسات، نیازها و نگرانی‌هایتان صادقانه صحبت کنید. نظرات خود را در مورد پیشرفت و اثربخشی زوج درمانی به اشتراک بگذارید. اما مراقب باشید که صداقت را با بی‌رحمی اشتباه نگیرید. می‌توانید صادق باشید و در عین حال به احساسات شریک زندگی خود عشق بورزید و احترام بگذارید.

۳. ارزیابی اهداف رابطه در زوج درمانی

در مورد اهداف رابطه خود و اینکه آیا آنها با اهداف شریک زندگی شما همسو هستند، تأمل کنید. در برخی موارد، ممکن است متوجه شوید که دیدگاه‌های متفاوتی برای آینده دارید.

۴. عدم پیشرفت را در زوج درمانی مطرح کنید

با درمانگر خود مشورت کنید. آنها می‌توانند بینش‌ها و توصیه‌های ارزشمندی در مورد اینکه آیا مسائلی که با آنها روبرو هستید را می‌توان در درمان بررسی کرد یا اینکه زمان آن رسیده است که گزینه‌های دیگری را در نظر بگیرید، ارائه دهند. یک درمانگر خوب زوج می‌تواند فضایی را برای ناامیدی و عدم اطمینان شما در مورد درمان ایجاد کند. آنها نباید این موضوع را شخصی تلقی کنند. به یاد داشته باشید، درمان فضای شماست.

۵. تصمیم‌گیری‌های دشوار در زوج‌درمانی

گاهی اوقات، تصمیم‌گیری در مورد آینده‌ی رابطه بهترین اقدام است. این می‌تواند یک گام چالش‌برانگیز باشد، اما مهم است که رفاه و شادی خود را در اولویت قرار دهید.

نحوه برخورد با مشکلات حل نشدنی در زوج درمانی چگونه است؟

الکس و جیمی هشت سال با هم بودند و برای حل مشکلاتشان به زوج درمانی مراجعه کرده بودند. آنها در رابطه‌شان با چالش‌های مختلفی روبرو بودند:

• گرایش‌های اعتیاد به کار الکس منجر به احساس نادیده گرفته شدن و تنهایی برای جیمی شده بود.

• جیمی در دوران کودکی آسیب‌های روحی حل نشده‌ای داشت که منجر به طغیان‌های عاطفی و مشکل در اعتماد کردن شده بود.

• این زوج در اهداف بلندمدت خود اختلاف نظر اساسی داشتند. الکس خانواده‌ای با فرزند می‌خواست و جیمی رشد شخصی و خودشناسی را در اولویت قرار می‌داد.

پس از چند ماه زوج درمانی، مشخص شد که برخی از مسائل اصلی آنها حل نشده باقی مانده است:

ناسازگاری اساسی

با وجود بهبود ارتباطات و درک بهتر، اهداف زندگی آنها همچنان بسیار متفاوت بود. تمایل الکس به تشکیل خانواده با نیاز جیمی به رشد شخصی در تضاد بود و منجر به تنش مداوم می‌شد.

آسیب‌های حل نشده و سلامت روان

در حالی که درمان به جیمی کمک کرد تا در مدیریت طغیان‌های عاطفی پیشرفت کند، اما آسیب‌های روحی و مشکلات سلامت روان او نیاز به درمان فردی داشت. خوشبختانه، جیمی مایل بود به این موضوع رسیدگی کند و از طریق درمان EMDR بهبودی عمیقی را تجربه کرد.

عدم تمایل یکی از طرفین به تغییر

با آشکارتر شدن ناسازگاری اساسی آنها، تعهد الکس به رابطه کاهش یافته بود. عدم تمایل آنها به تغییر اهداف بلندمدتشان، باعث ایجاد بن‌بست شده بود.

این زوج درمانگر با الکس و جیمی همکاری کرد تا چالش‌ها را بپذیرد و راه‌حل‌ها را بررسی کند:

• جیمی برای رسیدگی به آسیب‌های دوران کودکی و تنظیم هیجاناتشان، درمان فردی را آغاز کرد.

• درمانگر به این زوج کمک کرد تا مکالمات صادقانه‌ای در مورد اهداف و رویاهای بلندمدت خود داشته باشند.

• الکس و جیمی تصمیم گرفتند دوستی دوستانه خود را به رابطه‌ای دوستانه تبدیل کنند. اگرچه در ابتدا دردناک بود، اما آنها می‌دانستند که رابطه عاشقانه‌شان نمی‌تواند هر دو هدفشان را برآورده کند.

تجربه الکس و جیمی نشان می‌دهد که برخی مسائل را نمی‌توان در زوج‌درمانی حل کرد. گاهی اوقات تصمیم‌گیری‌هایی که رفاه و شادی هر فرد را در اولویت قرار می‌دهند، بهترین گزینه هستند. در این مورد، گذار به شکل متفاوتی از رابطه به الکس و جیمی اجازه داد تا اهداف فردی خود را دنبال کنند و در مسیرهای جداگانه‌ای به رضایت برسند، در حالی که احترام و مراقبت خود را نسبت به یکدیگر حفظ می‌کنند.

معرفی 10 مورد از بهترین مراکز و مشاوران ازدواج در تهران

 

مشاوره پیش از ازدواج، سرمایه‌گذاری هوشمندانه‌ای برای ساختن بنایی مستحکم و یک زندگی مشترک پایدار است. یک مشاور مجرب و متعهد می‌تواند با آموزش مهارت‌های ارتباطی، کمک در شناخت بهتر و ارزیابی واقع‌بینانه، زوج‌ها را برای عبور از چالش‌های آینده آماده کند.

در این مقاله، ۱۰ مورد از بهترین مراکز و مشاوران تخصصی ازدواج در تهران را به شما معرفی می‌کنیم. این لیست بر اساس تخصص، تجربه، رویکرد علمی و بازخورد مثبت مراجعان گردآوری شده است.

---

1. گروه روانشناسی ویان (زیر نظر دکتر سامرند سلیمی)

معرفی: گروه روانشناسی ویان یکی از پیشروترین مراکز در حوزه ارائه خدمات تخصصی به زوج‌ها است. این مرکز با بهره‌گیری از تیمی از روانشناسان مجرب، به صورت علمی و ساختاریافته به مقوله مشاوره پیش از ازدواج و زوج درمانی می‌پردازد. دکتر سلیمی با سال‌ها تجربه، نگاهی عمیق و کاربردی به مسائل روابط عاطفی دارند.

رزومه و خدمات تخصصی:

• مشاوره پیش از ازدواج تخصصی: اجرای تست‌های استاندارد شخصیت (مانند NEO) و سازگاری (مانند تست‌های مبتنی بر نظریه گاتمن)، بررسی زمینه‌های خانوادگی، ارزش‌ها و اهداف زندگی.

• آموزش مهارت‌های ارتباطی: آموزش مهارت‌های گفت‌وگو، حل تعارض، گوش دادن فعال و بیان مؤثر احساسات.

• زوج درمانی: درمان مشکلات موجود در رابطه، خیانت، مشکلات جنسی، و بهبود صمیمیت.

• کارگاه‌های آموزشی: برگزاری دوره‌های گروهی "آمادگی برای ازدواج" و "مهارت‌های زندگی مشترک".

• مشاوره آنلاین: امکان برگزاری جلسات به صورت آنلاین برای همه متقاضیان در سراسر کشور.

 

• وبسایت: www.vianclinic.com

---

2. دکتر شهربانو قهاری (روانشناس و زوج درمانگر بین‌المللی)

رزومه و خدمات: عضو هیئت علمی دانشگاه و دارای گواهی‌های بین‌المللی در زمینه زوج درمانی. ایشان از پیشگامان این حوزه در ایران هستند.
تخصص: زوج درمانی تحلیلی، مشاوره پیش از ازدواج برای زوج‌های با چالش‌های پیچیده، درمان مشکلات عمیق رابطه.
آدرس: تهران، خیابان ولیعصر، نرسیده به میدان ولیعصر.
شماره تماس: [phone] (جهت دریافت نوبت)

---

3. دکتر نیلوفر میکائیلی (متخصص روانشناسی بالینی و زوج درمانگر)

رزومه و خدمات: دکتر میکائیلی با تمرکز بر رویکردهای شناختی-رفتاری و هیجان‌مدار، به زوج‌ها در ایجاد رابطه‌ای سالم کمک می‌کنند.
تخصص: مشاوره پیش از ازدواج، زوج درمانی، بهبود صمیمیت و ارتباط کلامی و غیرکلامی.
آدرس: تهران، میدان ونک، خیابان ملاصدرا.
شماره تماس: [phone] (تماس جهت دریافت آدرس دقیق)
اینستاگرام: @dr.niloofer.mikaeli

---

4. مرکز مشاوره دانشگاه تهران (دفتر مشاوره و روانشناسی)

معرفی: این مرکز به دلیل بهره‌گیری از اساتید مجرب و دانشجویان دکتری سطح بالا، یکی از معتبرترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین گزینه‌ها است.
خدمات: مشاوره پیش از ازدواج با استفاده از آخرین تست‌های روز دنیا، کارگاه‌های آموزشی، زوج درمانی.
آدرس: تهران، خیابان انقلاب، پردیس دانشکده‌های روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران.
شماره تماس: [phone]
وبسایت: https://fcp.ut.ac.ir

---

5. دکتر آزاده ابراهیمی (موسس مرکز مشاوره آوای سپهر)

رزومه و خدمات: مدیریت یک تیم تخصصی که خدمات جامعی را به زوج‌ها ارائه می‌دهند.
تخصص: مشاوره پیش از ازدواج، تحلیل تست‌های شخصیت، آموزش مهارت‌های زندگی.
آدرس: تهران، خیابان جردن، خیابان ظفر.
شماره تماس: [phone]
وبسایت: www.avayesephr.com

---

6. دکتر غزال کریمی (رواندرمانگر شناختی-رفتاری)

رزومه و خدمات: تخصص ایشان در ارائه راهکارهای عملی و ملموس برای حل تعارضات زناشویی است.
تخصص: حل تعارض، مدیریت خشم در رابطه، آموزش مهارت‌های گفت‌وگو.
آدرس: تهران، یوسف آباد، خیابان اسدآبادی.
شماره تماس: [phone]

---

7. دکتر نگار عربی (مشاور خانواده و فرزندپروری)

رزومه و خدمات: اگر به دنبال مشاوری هستید که هم بر ازدواج و هم بر آینده فرزندآوری تمرکز دارد، دکتر عربی گزینه مناسبی هستند.
تخصص: مشاوره پیش از ازدواج با محوریت توافق بر سر مسائل آینده (فرزندآوری، سبک زندگی، مالی).
آدرس: تهران، سعادت آباد، میدان کاج.
شماره تماس: [phone]
اینستاگرام: @dr.negar.arabi

---

8. دکتر آناهیتا خرمی (سکس تراپیست و روانشناس سلامت)

رزومه و خدمات: تخصص نادر ایشان در حوزه سلامت جنسی، مکمل بسیار مهمی برای مشاوره ازدواج است.
تخصص: مشاوره مسائل جنسی قبل و بعد از ازدواج، آموزش بهداشت جنسی، حل مشکلات مربوط به صمیمیت فیزیکی.
آدرس: تهران، خیابان ولیعصر.
شماره تماس: [phone]

---

9. کلینیک روانشناسی مهرآیین (تحت نظر دکتر پگاه علیزاده)

معرفی: یک مرکز چندتخصصی که می‌تواند نیازهای مختلف زوج‌ها را پوشش دهد.
خدمات: مشاوره ازدواج، کارگاه‌های آموزشی، خدمات روانشناسی بالینی.
آدرس: تهران، پاسداران، خیابان دولت.
شماره تماس: [phone]
اینستاگرام: @mehraein_clinic

---

10. دکتر سارا اسماعیلی (کوچ زندگی و روانشناس مثبت نگر)

رزومه و خدمات: برای زوج‌هایی که به دنبال رشد مشترک و ساختن یک زندگی ایده‌آل بر اساس توانمندی‌هایشان هستند.
تخصص: هدف‌گذاری مشترک، کشف ارزش‌ها و استعدادهای زوجین، طراحی نقشه راه زندگی.
شماره تماس: [phone] (جلسات mainly آنلاین)
اینستاگرام: @dr.sara.esmaeili

---

نکات طلایی قبل از انتخاب مشاور ازدواج:

1. تخصص و گرایش: مطمئن شوید مشاور، تخصص اصلی‌اش زوج درمانی یا مشاوره خانواده است.

2. پروانه معتبر: از داشتن پروانه اشتغال از سازمان نظام روانشناسی اطمینان حاصل کنید.

3. رویکرد درمانی: در مورد رویکرد مشاور (شناختی-رفتاری، تحلیلی، هیجان‌مدار و...) سؤال کنید و ببینید با نیازهای شما همخوانی دارد یا خیر.

4. شیمی interpersonal: در جلسه اول، به حس خود توجه کنید. آیا با مشاور احساس راحتی و اعتماد می‌کنید؟

5. شفافیت مالی: از هزینه جلسات و نحوه پرداخت آن به طور کامل اطلاع کسب کنید.

سفر از "من" به "ما" نیازمند آگاهی، مهارت و همراهی یک راهنمای expert است. با انتخاب یک مشاور خوب، بهترین سرمایه‌گذاری را برای آینده رابطه خود انجام دهید.

معرفی 10 مورد از بهترین روانشناسان و مراکز روانشناسی زن در تهران

 

 

در دنیای پرشتاب امروز، مراقبت از سلامت روان نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت است. پیدا کردن یک روانشناس متخصص، باتجربه و قابل اعتماد، می‌تواند نقطه عطفی در مسیر بهبود کیفیت زندگی باشد. اگر ترجیح می‌دهید با یک روانشناس خانم مشورت کنید، این لیست می‌تواند راهنمای شما باشد.

در این مقاله، ۱۰ مورد از بهترین روانشناسان و مراکز روانشناسی تحت مدیریت زنان در تهران را به شما معرفی می‌کنیم. این لیست بر اساس شهرت، تجربه، تنوع خدمات و بازخورد مراجعان گردآوری شده است.

 

1. گروه روانشناسی ویان (زیر نظر دکتر سامرند سلیمی)

معرفی: گروه روانشناسی ویان یکی از معتبرترین و مجهزترین مراکز روانشناسی در تهران است که به صورت تیمی و تخصصی فعالیت می‌کند. این مرکز با گردآوری جمعی از بهترین روانشناسان زن و مرد، محیطی امن و حرفه‌ای برای مراجعان خود فراهم کرده است. دکتر سامرند سلیمی، بنیانگذار این مجموعه، از روانشناسان شناخته‌شده با رویکردی علمی و انسانی هستند.

رزومه و خدمات تخصصی:

• خدمات فردی: رواندرمانی فردی برای بزرگسالان و نوجوانان، درمان افسردگی، اضطراب، اختلالات شخصیت، PTSD، مدیریت خشم و استرس.
• خدمات زوج و خانواده: زوج درمانی، خانواده درمانی، مشاوره پیش از ازدواج، درمان مشکلات روابط و طلاق.
• کارگاه‌ها و دوره‌ها: برگزاری دوره‌های آموزشی مهارت‌های زندگی، فرزندپروری، عزت نفس و...
• خدمات نوروساینس: ارائه خدمات نوروفیدبک و بیوفیدبک برای درمان غیردارویی مشکلاتی مانند بیش‌فعالی (ADHD)، اضطراب و میگرن.
• مشاوره آنلاین: ارائه خدمات مشاوره به صورت آنلاین برای افرادی که دسترسی فیزیکی ندارند.

آدرس مطب: تهران،سعادت آباد،پایین تر از میدان کاج ،اولین خیابان سمت راست،خیابان یازدهم شرقی،پلاک 3،واحد 302،طبقه سوم

شماره تماس : [phone]
شبکه‌های اجتماعی:

• اینستاگرام: @vianclinics
• وبسایت: www.vianclinic.com

 

2. دکتر مهشید رهنما (روانشناس و رواندرمانگر پویشی)

رزومه و خدمات: دکتر رهنما با سال‌ها تجربه در حوزه رواندرمانی پویشی و تحلیلی، از چهره‌های شناخته‌شده در درمان مشکلات عمیق ریشه‌دار هستند. ایشان عضو سازمان نظام روانشناسی و انجمن روانشناسی ایران هستند.
تخصص: درمان اختلالات شخصیت، اضطراب existential، بحران‌های هویتی، مشکلات رابطه‌ای با ریشه‌های کودکی.
آدرس: تهران، خیابان شریعتی، بالاتر از میرداماد، جنب پل رومی.
شماره تماس: [phone]
صفحه شخصی: @dr.mahshid.rahnama

 

3. دکتر نیلوفر میکائیلی (روانشناس بالینی و زوج درمانگر)

رزومه و خدمات: دکتر میکائیلی دارای مدرک دکتری روانشناسی بالینی و عضو سازمان نظام روانشناسی هستند. تخصص اصلی ایشان بر روی زوج درمانی و مسائل مربوط به صمیمیت و ارتباط است.
تخصص: زوج درمانی تخصصی، مشاوره ازدواج، درمان اختلالات جنسی، بهبود رابطه عاطفی.
آدرس: تهران، میدان ونک، خیابان ملاصدرا، خیابان شیراز شمالی.
شماره تماس: [phone] (تماس جهت دریافت آدرس دقیق)
اینستاگرام: @dr.niloofer.mikaeli

 

4. دکتر سپیده عباسی (روانشناس کودک و نوجوان)

رزومه و خدمات: دکتر عباسی از برجسته‌ترین متخصصان حوزه کودک و نوجوان هستند که با استفاده از بازی درمانی، هنر درمانی و سایر روش‌های نوین به درمان مشکلات این رده سنی می‌پردازند.
تخصص: بازی درمانی، درمان بیش‌فعالی (ADHD)، اضطراب جدایی، اختلالات یادگیری، مشکلات رفتاری.
آدرس مطب: تهران، شهرک غرب، بلوار فرحزادی، خیابان ایران زمین.
شماره تماس: [phone]
صفحه اینستاگرام: @dr.sepideh.abbasi

 

5. مرکز مشاوره آوای سپهر (تحت مدیریت دکتر آزاده ابراهیمی)

معرفی: این مرکز با مدیریت دکتر ابراهیمی، مجموعه‌ای از روانشناسان مجرب زن را گرد هم آورده تا خدمات گسترده‌ای ارائه دهد.
خدمات: مشاوره فردی، کودک، نوجوان، خانواده، انجام تست‌های روانشناختی پیشرفته (مانند MMPI)، برگزاری کارگاه‌های آموزشی.
آدرس: تهران، جردن، خیابان ظفر.
شماره تماس: [phone]
وبسایت: www.avayesephr.com

 

6. دکتر غزال کریمی (رواندرمانگر شناختی-رفتاری CBT)

رزومه و خدمات: دکتر کریمی از متخصصان برجسته در حیطه درمان‌های شناختی-رفتاری است که به صورت کاملاً علمی و ساختاریافته به درمان مشکلات مراجعان می‌پردازد.
تخصص: درمان افسردگی، انواع فوبیا، اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)، اختلال پانیک.
آدرس: تهران، یوسف آباد، خیابان اسدآبادی.
شماره تماس: [phone]
شبکه‌های اجتماعی: فعالیت حرفه‌ای در شبکه‌های اجتماعی ندارد.

 

 

 

7. دکتر نگار عربی (مشاور خانواده و فرزندپروری)

رزومه و خدمات: دکتر عربی با تمرکز بر آموزش مهارت‌های زندگی و فرزندپروری، به والدین کمک می‌کند تا روابط سالم‌تری با فرزندان خود بسازند.
تخصص: مشاوره خانواده، آموزش فرزندپروری مثبت، حل تعارض والدین و نوجوانان.
آدرس: تهران، سعادت آباد، میدان کاج، خیابان سرو غربی.
شماره تماس: [phone] (فقط برای دریافت نوبت)
اینستاگرام: @dr.negar.arabi

 

8. دکتر آناهیتا خرمی (روانشناس سلامت و سکس تراپیست)

رزومه و خدمات: دکتر خرمی تخصص نادری در حوزه روانشناسی سلامت و مسائل جنسی دارند و به افرادی که با بیماری‌های مزمن دست و پنجه نرم می‌کنند یا دچار مشکلات جنسی هستند، کمک می‌کنند.
تخصص: سکس تراپی، روانشناسی سلامت، مشاوره بیماران مبتلا به سرطان، مدیریت استرس بیماری.
آدرس: تهران، خیابان ولیعصر، نرسیده به میدان ولیعصر.
شماره تماس: [phone]

 

9. کلینیک روانشناسی مهرآیین (زیر نظر دکتر پگاه علیزاده)

معرفی: یک کلینیک تخصصی که خدمات خود را به صورت چندرشته‌ای ارائه می‌دهد.
خدمات: رواندرمانی، بازی درمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، موسیقی درمانی.
آدرس: تهران، پاسداران، خیابان دولت، بوستان چهارم.
شماره تماس: [phone]
اینستاگرام: @mehraein_clinic

 

10. دکتر سارا اسماعیلی (روانشناس مثبت نگر و کوچ زندگی)

رزومه و خدمات: دکتر اسماعیلی با تلفیق روانشناسی مثبت نگر و کوچینگ زندگی، به مراجعان خود کمک می‌کند تا بر روی رشد شخصی، کشف استعدادها و دستیابی به اهداف زندگی متمرکز شوند.
تخصص: کوچینگ زندگی (Life Coaching)، افزایش عزت نفس، کشف پتانسیل‌های فردی، برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری.
آدرس: فعالیت mainly به صورت آنلاین و در مطبی در منطقه الهیه.
شماره تماس: [phone] (برای هماهنگی جلسه آنلاین)
اینستاگرام: @dr.sara.esmaeili

 

 

 

 

 

نکات مهم قبل از انتخاب روانشناس:

1. تخصص: مطمئن شوید روانشناس مورد نظر در حیطه مشکل شما (مثلاً اضطراب، کودک، ازدواج) تخصص و تجربه کافی دارد.
2. مدرک و پروانه: از معتبر بودن مدرک و داشتن پروانه اشتغال از سازمان نظام روانشناسی اطمینان حاصل کنید.
3. شیمی شخصیتی: در جلسه اول، به حس خود توجه کنید. ایجاد یک رابطه درمانی مبتنی بر اعتماد و احساس راحتی، بسیار حیاتی است.
4. نوبت‌گیری: حتماً قبل از مراجعه، تماس تلفنی گرفته و از شرایط نوبت‌دهی، هزینه جلسات و نحوه پرداخت اطلاعات کسب کنید.

امیدواریم این مقاله نقطه شروعی برای سفر شما به سوی سلامتی و آرامش روان باشد

 

 

نحوه‌ی عملکرد خانواده درمانی

 

هنگام درمان جوانان مبتلا به بیماری‌های روانی و اختلالات سوء مصرف مواد، در نظر گرفتن فقط فرد در مسیر بهبودی غیرممکن است. کودکان و نوجوانان تحت تأثیر شرایط خود قرار می‌گیرند و به شدت تحت تأثیر اعضای خانواده خود هستند. والدین، خواهر و برادر، عمه‌ها، عموها، پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و دوستان نزدیک خانوادگی، همگی نقش مهمی در زندگی یک جوان ایفا می‌کنند و هر درمانی که با هدف ارائه درمان پایدار و مؤثر انجام می‌شود، باید این موضوع را در نظر بگیرد.

نیاز به ارائه درمانی که شامل کل خانواده باشد، توسط روانشناسان و محققان، به ویژه در مواردی که مربوط به جوانان است، به خوبی اثبات شده است.  خانواده درمانی  به عنوان ابزاری مهم برای درمانگران، مربیان، مشاوران و انواع متخصصان مراقبت های بهداشتی که با شرایط سلامت روان و اختلالات سوء مصرف مواد در سراسر جهان کار می کنند، ظهور کرده است.

در کلینیک موج، جلسات خانواده درمانی بخش عمده‌ای از برنامه‌های درمانی ارائه شده توسط ما هستند. مشارکت دادن نزدیکان جوانان ما در فرآیند بهبودی از طریق جلسات خانواده درمانی برای همه مفید است: اعضای خانواده احساس می‌کنند که بخشی از این مسیر در کنار جوانی هستند که دوستش دارند و می‌خواهند از او حمایت کنند، اما بدون فشار احساس مسئولیت برای  رفع  مشکلات و رفتارهای او. 

در مقابل، جوانانی که ممکن است در حین رنج بردن از علائم بیماری خود، برای برقراری ارتباط با اعضای خانواده دچار مشکل شده باشند، توسط درمانگران آموزش دیده راهنمایی و پشتیبانی می‌شوند تا تجربیات و احساسات خود را صادقانه بیان کنند.

در این وبلاگ، ما از کلمات واقعی والدین X - والدی که در مسیر بهبودی فرزندشان در کلینیک موج شرکت کرده‌اند - استفاده می‌کنیم تا اصول خانواده درمانی و فواید آن را به ویژه در درمان بیماری‌های روانی در جوانان برجسته کنیم.

(نام‌ها و ضمایر جنسیتی برای محافظت از ناشناس ماندن جوانان و خانواده‌هایشان حذف شده‌اند.)

 

برای مراجعه به روانشناس مرد خوب در تهران با گروه ویان تماس بگیرید.

تاریخچه و اصول خانواده درمانی

«برای من، برنامه خانواده درمانی تعادل خوبی بین ساختار و زمان آزاد برقرار کرد. جلسات گروهی خیلی طولانی نبودند و پربار بودند و اهداف مشخصی داشتند. فرزند من در بیان موضع خود بسیار رسا بود - و مطمئنم که تیم The Wave برای این کار آمادگی زیادی داشت.» - والد ایکس

خانواده درمانی، که گاهی اوقات به عنوان مشاوره خانواده نیز شناخته می‌شود، نوعی روان‌درمانی است که در آن کل خانواده به عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شود و آن واحد موضوع درمان است نه فرد.[1] برخلاف درمان فردی، یک درمانگر خانواده، سایر اعضای خانواده را در فرآیند درمانی درگیر می‌کند و دیدگاه‌ها و روابط آنها را بررسی می‌کند تا نگرانی‌ها، ارتباطات و رفتارهای درون سیستم خانواده را کشف کند.

خانواده درمانی به عنوان یک روش درمانی، در دهه‌های 1940 و 1950 ظهور کرد و ریشه در نظریه سیستم‌ها دارد که بر الگوهای ارتباطی و تعاملات  بین  افراد تمرکز دارد.[2] این بدان معناست که خانواده درمانی به جای تمرکز بر یک عضو خانواده و احساسات یا اعمال او، با هدف شناسایی  نحوه ارتباط عادتی اعضای خانواده با یکدیگر، چگونگی شکل‌گیری سلسله مراتب قدرت در خانواده‌ها توسط این عادت‌ها و چگونگی تأثیر این سلسله مراتب بر رفتارها، احساسات و اضطراب‌های فردی انجام می‌شود. 

بنابراین، هدف اصلی خانواده درمانی، تسهیل تغییر برای افراد با کاهش و امید به حذف الگوها و تعاملات مشکل‌ساز است که بر الگوهای رفتاری منفی تأثیر می‌گذارند.[3]

به همین ترتیب، قادر ساختن هر یک از اعضای خانواده برای بیان آشکار و آزادانه احساسات و موقعیت خود از قبل، بدون تأثیر این الگوهای تعاملی، برای موفقیت خانواده درمانی بسیار مهم است. این امر به ویژه در مواردی که سن در پویایی قدرت نقش دارد، صادق است: به عنوان مثال، جوانان اغلب احساس می‌کنند که نمی‌توانند موقعیت خود را به والدین خود، که چهره‌های اقتدار در خانواده هستند، منتقل کنند.

اما، همانطور که والد X اشاره می‌کند، صرف وقت برای کمک به جوانان در ایجاد و بیان موضع خود، مزیت قابل توجهی دارد. این امر آنها را قادر می‌سازد تا احساسات خود را به روشنی بیان کنند، بدون اینکه در محدودیت‌های قدرت همیشگی خانواده قرار گیرند. یک جلسه خانواده درمانی می‌تواند محیطی بدون قضاوت برای کودکان فراهم کند و درمانگران خانواده ممکن است در پرسیدن سوالات نسبت به برخی دیگر از درمانگران فعال‌تر باشند و آنها را قادر می‌سازد تا در مورد احساسات و موضع خود صحبت کنند.

چالش‌های خاصی که در جلسات درمانی بر آنها تمرکز می‌شود، تعیین می‌کند که یک خانواده چند وقت یکبار با یک درمانگر خانواده ملاقات می‌کند و به چند جلسه نیاز دارد. بسته به شرایط، ممکن است با یک درمانگر یا تیمی از درمانگران که همگی با هم کار می‌کنند، ملاقات کنند.

بهبودی با داربست به عنوان یک خانواده

«تمرکز روی این بود که فرزندم نشان دهد در موقعیت خوبی است و آماده‌ی حرکت به جلو. تأکید زیادی روی نگاه به آینده بود. بحث‌هایی در مورد تاب‌آوری آنها در مواجهه با شکست‌ها یا عوامل محرک وجود داشت. آنها خودشان هنگام صحبت در مورد تجربیات آسیب‌زای گذشته‌شان، تاب‌آوری خود را نشان دادند.» – والد X

هنگامی که الگوهای ارتباطی و ساختارهای قدرت خانواده‌ها تثبیت، به چالش کشیده و امیدوارانه بر آنها غلبه شد، درمانگر خانواده بر ایجاد استراتژی‌های بهبودی به عنوان یک خانواده تأکید می‌کند. این امر مستلزم پرداختن سیستماتیک به روابط خانوادگی گذشته یا نقاط درد در خانواده و تدوین برنامه‌های روشن برای حرکت به جلو با الگوهای ارتباطی جدید در آینده است.[4] 

والد X به طور خاص روشی را برجسته می‌کند که فرزندش توانست چالش‌هایی را که در گذشته با آنها روبرو بوده است، بیان کند و به وضوح تمایل و توانایی خود را برای پیشرفت با رویکردی جدید و مثبت‌تر که بر تاب‌آوری و ارتباط باز تأکید دارد، نشان دهد.

اطمینان خاطر و بهبودی برای همه

«دیدن حال خوب فرزندم از نظر روحی و جسمی و همچنین خوشحالی‌اش از دیدن من، فوق‌العاده بود. آنها به وضوح مسئولیت بیشتری برای رفاه خود پذیرفته‌اند و به نظر می‌رسد کمتر نگران نظر دیگران هستند و بیشتر می‌توانند نیازهای خود را بیان کنند و از خود مراقبت کنند.» – والد X

خانواده درمانی فقط در مورد درمان فرد نیست؛ بلکه در مورد بسیج قدرت درونی و منابع عملکردی خانواده به عنوان یک واحد است.[5] شرایط سلامت روان و اختلالات سوء مصرف مواد نه تنها بر فرد جوانی که با آنها دست و پنجه نرم می‌کند تأثیر می‌گذارد؛ بلکه برای عزیزان آن فرد جوان نیز بسیار دردناک و چالش برانگیز است.  وقتی کل خانواده دچار مشکل می‌شود، قدرت این واحد تحت تأثیر قرار می‌گیرد.  بنابراین، فراهم کردن اطمینان خاطر و بهبودی برای همه اعضای واحد خانواده برای دستیابی به موفقیت طولانی مدت در درمان بسیار مهم است.

 

راهنمای متخصصان سلامت روان

روانپزشک : روانپزشک ، پزشکی است که برای تشخیص و درمان اختلالات روانی آموزش دیده است. روانپزشکان عمومی بزرگسالان را درمان می‌کنند، اما برخی از آنها تشخیص و درمان کودکان مبتلا به اختلالات روانی را نیز انتخاب می‌کنند، از جمله تجویز دارو و روان‌درمانی. روانپزشکان عمومی در صورتی که امتحانات ملی را که آنها را در روانپزشکی عمومی "گواهینامه بورد" می‌دهد، گذرانده باشند، کاملاً واجد شرایط هستند.

روانپزشک کودک و نوجوان:  روانپزشکان کودک و نوجوان، پزشکان عمومی هستند که به طور کامل در روانپزشکی عمومی آموزش دیده‌اند و سپس حداقل ۲ سال دیگر آموزش دیده‌اند که صرفاً بر اختلالات روانپزشکی ناشی از دوران کودکی و نوجوانی، از جمله اختلالات رشدی ، متمرکز است. روانپزشکان کودک و نوجوان در تشخیص، تجویز دارو و روان‌درمانی مهارت دارند . آکادمی روانپزشکان کودک و نوجوان آمریکا (AACAP) به والدین اجازه می‌دهد تا اعضای خود را با جستجوگر روانپزشک خود جستجو کنند . روانپزشکان کودک و نوجوان در صورتی که امتحانات ملی را که آنها را در روانپزشکی کودک و نوجوان و همچنین روانپزشکی عمومی "گواهینامه بورد" می‌دهد، گذرانده باشند، کاملاً واجد شرایط هستند.

روان‌داروشناس:  روان‌داروشناس، پزشکی است که در استفاده از داروهای روان‌گردان برای تأثیرگذاری بر خلق و خو، احساسات، شناخت و رفتار تخصص دارد. روان‌داروشناس، روانپزشکی است که بر استفاده از داروها در درمان اختلالات روانپزشکی تمرکز دارد، اما باید بداند چه زمانی باید انواع دیگر درمان را با دارو در برنامه درمانی ادغام کرد و بتواند آن را ارائه دهد یا بیماران را برای آن درمان به متخصصان دیگر ارجاع دهد.

روان‌داروشناس کودکان:  روان‌داروشناس کودکان، روانپزشک کودک و نوجوانی است که آموزش، مهارت و تجربه بیشتری در استفاده از دارو در درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلالات روانپزشکی دارد. اغلب، این تنها نوع درمانی نیست که برای یک بیمار توصیه می‌شود و این پزشک یا آن درمان اضافی را ارائه می‌دهد یا مراقبت‌های اضافی را ارجاع داده و هماهنگ می‌کند.

روانشناس : روانشناسان برای تشخیص و درمان اختلالات روانپزشکی آموزش دیده‌اند، اما آنها پزشک (MD) نیستند، بنابراین نمی‌توانند دارو تجویز کنند. یک روانشناس معمولاً دارای مدرک دکترا است و ممکن است دارای مدرک دکترا یا دکترای روانشناسی باشد. در طول دوره آموزش روانشناسی، یک روانشناس ممکن است در یک زمینه خاص مانند روانشناسی کودک تخصص داشته باشد. پس از اتمام دکترا، یک روانشناس کودک حداقل یک سال کار بالینی تحت نظارت یا "کارآموزی" را انجام می‌دهد تا واجد شرایط دریافت مجوز شود. این ممکن است در یک محیط سلامت روان کودک باشد یا نباشد. روانشناسان بسیار آموزش دیده، آموزش‌های اضافی پس از دکترا را در زمینه تخصص خود می‌گذرانند. روانشناسانی که امتحانات مهارت ملی را گذرانده‌اند، توسط هیئت روانشناسان حرفه‌ای آمریکا یا "ABPP" تأیید می‌شوند. روانشناسان دارای مدرک دکترا به مدت 5 تا 8 سال در روانشناسی بالینی و تحقیق آموزش می‌بینند. آنها هم به عنوان دانشمند و هم به عنوان پزشک بالینی آموزش می‌بینند و اغلب در مطالعات بالینی شرکت می‌کنند. روانشناسان دارای مدرک دکترای روانشناسی معمولاً 4 سال آموزش تکمیلی را با تمرکز بر تکنیک‌های بالینی، از جمله آزمایش و درمان، می‌گذرانند. انجمن روانشناسی آمریکا (APA) یک پایگاه داده از اعضا دارد. شما می‌توانید جستجوی خود را بر اساس سن هر متخصص و حوزه تخصص او محدود کنید. روانشناسان ممکن است از چندین شکل درمان شناختی رفتاری متناسب با اختلالات خاص، مانند مواجهه و پیشگیری از پاسخ برای اختلال وسواس فکری عملی (OCD) و درمان تعامل والد-فرزند برای اختلالات رفتاری مخرب استفاده کنند. از آنجا که این درمان‌ها شامل تکنیک‌های آزمایش‌شده توسط شواهد هستند، مهم است که مطمئن شوید متخصصی که انتخاب می‌کنید، آموزش و تجربه لازم را در مورد درمانی که توصیه می‌کند، دارد. روانپزشکان و روانشناسان اغلب با هم همکاری می‌کنند تا به بیمارانی که از ترکیبی از دارو و درمان شناختی رفتاری بهره‌مند می‌شوند، مراقبت ارائه دهند.